قوارع: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
{{پاسخ}}[[پرونده:قوارع القرآن.jpg|بندانگشتی|کتاب قوارع القرآن نوشته ابی‌عمرو محمد بن یحیی در موضوع خواص برخی سوره‌ها و آیات]] | {{پاسخ}}[[پرونده:قوارع القرآن.jpg|بندانگشتی|کتاب قوارع القرآن نوشته ابی‌عمرو محمد بن یحیی در موضوع خواص برخی سوره‌ها و آیات]] | ||
{{درگاه|واژه‌ها}} | {{درگاه|واژه‌ها}} | ||
'''قَوارِع''' به معنی کوبندگان شامل دو سوره [[معوذتین|معوذتَین]] (فلق و ناس)، [[سوره یس]]، [[آیة الکرسی|آیةالکرسی]] و دو آیه آخر سوره بقره<ref>سوره | '''قَوارِع''' به معنی کوبندگان شامل دو سوره [[معوذتین|معوذتَین]] (فلق و ناس)، [[سوره یس]]، [[آیة الکرسی|آیةالکرسی]] و دو آیه آخر سوره بقره<ref>سوره بقره، آیه ۲۸۵ و ۲۸۶.</ref> می‌شود.<ref>سیوطی، جلال‌الدین، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمه: سیدمهدی حائری قزوینی، تهران، انتشارات سپهر، چاپ اول، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۰۰.</ref> قوارع جمعِ قارعه به معنای کوبیدن و کوفتن است. قیامت را به جهت وحشتی که در دل می‌اندازد، قارعه نامیده‌اند.<ref>طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، تهران، مرتضوی، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۳۷۷.</ref> | ||
در علت نامیده شدن برخی سوره‌ها و آیات به قوارع گفته شده که قرائت کننده این سوره‌ها و آیات با تمسک به آن‌ها در پناه و حمایت خداوند قرار می‌گیرد. همچنین با خواندن این آیات، تسلط [[ابلیس و شیطان در قرآن|شیطان]] به واسطه این آیات و سوره‌ها بر مؤمنان از بین می‌رود.<ref>سیوطی، جلال الدین، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۰۰.</ref>{{پایان پاسخ}} | در علت نامیده شدن برخی سوره‌ها و آیات به قوارع گفته شده که قرائت کننده این سوره‌ها و آیات با تمسک به آن‌ها در پناه و حمایت خداوند قرار می‌گیرد. همچنین با خواندن این آیات، تسلط [[ابلیس و شیطان در قرآن|شیطان]] به واسطه این آیات و سوره‌ها بر مؤمنان از بین می‌رود.<ref>سیوطی، جلال الدین، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۰۰.</ref>{{پایان پاسخ}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۶
سؤال
قوارع القرآن را توضیح دهید؟
درگاه‌ها
قَوارِع به معنی کوبندگان شامل دو سوره معوذتَین (فلق و ناس)، سوره یس، آیةالکرسی و دو آیه آخر سوره بقره[۱] می‌شود.[۲] قوارع جمعِ قارعه به معنای کوبیدن و کوفتن است. قیامت را به جهت وحشتی که در دل می‌اندازد، قارعه نامیده‌اند.[۳]
در علت نامیده شدن برخی سوره‌ها و آیات به قوارع گفته شده که قرائت کننده این سوره‌ها و آیات با تمسک به آن‌ها در پناه و حمایت خداوند قرار می‌گیرد. همچنین با خواندن این آیات، تسلط شیطان به واسطه این آیات و سوره‌ها بر مؤمنان از بین می‌رود.[۴]