اگر تمام دنيا را به منافق ببخشم دوست من نخواهد شد: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکت‌ها) جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
|ترجمه=اگر با شمشيرم بر بينى مومن بزنم كه دشمن من شود، با من دشمنى نخواهد كرد. و اگر تمام دنيا را به منافق ببخشم تا مرا دوست بدارد، دوست من نخواهد شد. و اين بدان جهت است كه قضاى الهى جارى شد و بر زبان پيامبر امّى صلّى اللّه عليه و آله گذشت كه فرمود: اى على مؤمن تو را دشمن نگيرد و منافق تو را دوست نخواهد داشت.}} | |ترجمه=اگر با شمشيرم بر بينى مومن بزنم كه دشمن من شود، با من دشمنى نخواهد كرد. و اگر تمام دنيا را به منافق ببخشم تا مرا دوست بدارد، دوست من نخواهد شد. و اين بدان جهت است كه قضاى الهى جارى شد و بر زبان پيامبر امّى صلّى اللّه عليه و آله گذشت كه فرمود: اى على مؤمن تو را دشمن نگيرد و منافق تو را دوست نخواهد داشت.}} | ||
شیخ صدوق، <ref>ابن بابويه، محمد بن على، الأمالي، تهران، کتابچی، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش، ص۱۳۴.</ref> شیخ مفید، <ref>مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۴۰.</ref> و شیخ طوسی <ref>طوسى، محمد بن الحسن، الأمالي، قم، دار الثقافه، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۷۸ و ص۲۰۶.</ref> نیز اصل یا مضمون این حدیث را آورده‌اند. | شیخ صدوق،<ref>ابن بابويه، محمد بن على، الأمالي، تهران، کتابچی، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش، ص۱۳۴.</ref> شیخ مفید،<ref>مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۴۰.</ref> و شیخ طوسی<ref>طوسى، محمد بن الحسن، الأمالي، قم، دار الثقافه، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۷۸ و ص۲۰۶.</ref> نیز اصل یا مضمون این حدیث را آورده‌اند. | ||
نسخهٔ ۳۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۲
 | این مقاله نیازمند گسترش است. لطفاً اگر تخصص و توانایی گسترش این مقاله را دارید، آن را بهبود بخشید. |
سؤال
حدیثی در مورد دوست داشتن و دشمنی داشتن امام علی(ع) از کتب شیعه بیان کنید؟
درگاه‌ها
امیر مومنان(ع) فرمود:
| « | لَوْ ضَرَبْتُ خَيْشُومَ الْمُؤْمِنِ بِسَيْفِي هَذَا عَلَى أَنْ يُبْغِضَنِي مَا أَبْغَضَنِي وَ لَوْ صَبَبْتُ الدُّنْيَا بِجَمَّاتِهَا عَلَى الْمُنَافِقِ عَلَى أَنْ يُحِبَّنِي مَا أَحَبَّنِي وَ ذَلِكَ أَنَّهُ قُضِيَ فَانْقَضَى عَلَى لِسَانِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَنَّهُ قَالَ يَا عَلِيُّ لَا يُبْغِضُكَ مُؤْمِنٌ وَ لَا يُحِبُّكَ مُنَافِقٌ[۱]
اگر با شمشيرم بر بينى مومن بزنم كه دشمن من شود، با من دشمنى نخواهد كرد. و اگر تمام دنيا را به منافق ببخشم تا مرا دوست بدارد، دوست من نخواهد شد. و اين بدان جهت است كه قضاى الهى جارى شد و بر زبان پيامبر امّى صلّى اللّه عليه و آله گذشت كه فرمود: اى على مؤمن تو را دشمن نگيرد و منافق تو را دوست نخواهد داشت. |
» |
شیخ صدوق،[۲] شیخ مفید،[۳] و شیخ طوسی[۴] نیز اصل یا مضمون این حدیث را آورده‌اند.
منابع
- ↑ على بن ابىطالب(ع)، امام اول، نهج البلاغه، قم، موسسه دار الهجره، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۴۷۷، حکمت۴۵.
- ↑ ابن بابويه، محمد بن على، الأمالي، تهران، کتابچی، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش، ص۱۳۴.
- ↑ مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۴۰.
- ↑ طوسى، محمد بن الحسن، الأمالي، قم، دار الثقافه، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۷۸ و ص۲۰۶.