معنای صوم و صیام: تفاوت میان نسخه‌ها

(اصلاح و حذف قسمتی از متن)
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
در آيات قرآن کریم از کلمه‌های "صوم" و "صيام" استفاده شده است، آيا بين اين دو کلمه تفاوتي وجود دارد؟
در آیات قرآن کریم از کلمه‌های «صوم» و «صیام» استفاده شده است، آیا بین این دو کلمه تفاوتی وجود دارد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
فعل '''صام یصوم''' از فعل‌هایی است که سه مصدر دارد: «صَوْمْ، صِيامْ، اصْطامْ». كلمه صيام و صوم به معنای ترک کردن و خودداری کردن آمده است.<ref>فراهيدى، خليل، كتاب العين، قم، نشر هجرت، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۱۷۱؛ ابن فارس، احمد، معجم مقاييس اللغه، قم، مكتب الاعلام الاسلامي، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۳۲۳.</ref> و تفاوتی با هم ندارد. در [[روزه‌|روزه‌داری]] خودداری کردن از کارهایی است که روزه را باطل می‌کند.<ref>ابن منظور، محمد، لسان العرب، دار صادر، بيروت، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۳۵۰.</ref>
فعل '''صام یصوم''' از فعل‌هایی است که سه مصدر دارد: «صَوْمْ، صِیامْ، اصْطامْ». کلمه صیام و صوم به معنای ترک کردن و خودداری کردن آمده است.<ref>فراهیدی، خلیل، کتاب العین، قم، نشر هجرت، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۱۷۱؛ ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغه، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۳۲۳.</ref> و تفاوتی با هم ندارد. در [[روزه|روزه‌داری]] خودداری کردن از کارهایی است که روزه را باطل می‌کند.<ref>ابن منظور، محمد، لسان العرب، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۳۵۰.</ref>


[[علامه طباطبایی]] می‌نویسد: كلمه «صيام» و «صوم» به معناى خوددارى از عمل است؛ مثلا خودداری از خوردن، نوشيدن، سخن گفتن، راه رفتن، آمیزش جنسی و مانند آنها است و چه بسا می‌توان گفت به معناى خوددارى از كارهايى است كه انسان به انجام آنها گرایش و اشتیاق دارد.<ref>طباطبايى، محمدحسين، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، دفتر انتشارات اسلامى، قم، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۷.</ref>
[[علامه طباطبایی]] می‌نویسد: کلمه «صیام» و «صوم» به معنای خودداری از عمل است؛ مثلاً خودداری از خوردن، نوشیدن، سخن گفتن، راه رفتن، آمیزش جنسی و مانند آنها است و چه بسا می‌توان گفت به معنای خودداری از کارهایی است که انسان به انجام آنها گرایش و اشتیاق دارد.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۷.</ref>


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه فرعی۱ = مفردات قرآن
  | شاخه فرعی۱ = مفردات قرآن
  | شاخه فرعی۲ =  
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۳ =  
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه = -
  | شناسه = -
  | تیترها = -
  | تیترها = -
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی = -
  | لینک‌دهی = -
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر = شد
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت = ج
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ج
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۲۵ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۲

سؤال

در آیات قرآن کریم از کلمه‌های «صوم» و «صیام» استفاده شده است، آیا بین این دو کلمه تفاوتی وجود دارد؟

فعل صام یصوم از فعل‌هایی است که سه مصدر دارد: «صَوْمْ، صِیامْ، اصْطامْ». کلمه صیام و صوم به معنای ترک کردن و خودداری کردن آمده است.[۱] و تفاوتی با هم ندارد. در روزه‌داری خودداری کردن از کارهایی است که روزه را باطل می‌کند.[۲]

علامه طباطبایی می‌نویسد: کلمه «صیام» و «صوم» به معنای خودداری از عمل است؛ مثلاً خودداری از خوردن، نوشیدن، سخن گفتن، راه رفتن، آمیزش جنسی و مانند آنها است و چه بسا می‌توان گفت به معنای خودداری از کارهایی است که انسان به انجام آنها گرایش و اشتیاق دارد.[۳]

منابع

  1. فراهیدی، خلیل، کتاب العین، قم، نشر هجرت، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۱۷۱؛ ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغه، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۳۲۳.
  2. ابن منظور، محمد، لسان العرب، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۳۵۰.
  3. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۷.