قبض روح امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

    جزبدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    {{در دست ویرایش|کاربر=Rezvani }}
    {{شروع متن}}
    {{شروع متن}}
    آيا درست است كه مي فرمايند روح امام حسين(ع) را خود خداوند قبض كردند؟
    {{سوال}}آیا درست است که روح امام حسین(ع) را خود خداوند قبض کرد؟
    {{پایان سوال}}
    {{پاسخ}}
    {{درگاه|امام حسین}}
    [[قبض روح]] انسانها یکی از کارهای [[خداوند]] است و [[ملائکه]] یا غیر آن که به این امور می‌پردازند با اجازه و دستور خدا این کار را می‌کنند؛ بنابراین برگشت همگی آن‌ها در طول اراده پروردگار است.


    خداوند به عنوان یگانه مدبر کل امور است ، یکی از آن ها قبض روح انسان ها است، می باشد و کسی دیگر به استقلال در آن ها دخالتی ندارد و هر کسی از ملائکه یا غیر آن که به این امور می پردازد با اجازه و دستور حضرت حق می باشد و لذا برگشت همگی آن ها در طول اراده پروردگار متعال است.
    در این مورد روایتی از [[امام علی(ع)]] نقل شده است:


    در کتاب توحید، از علی ـ(ع) ـ روایت شده که در ضمن حدیثی که پاسخ به سئوالات مردی است، که آیاتی از قرآن برایش مشتبه شده، فرمود: اما آیه: «یتوفیکم ملک الموت الّذی وکّل بکم» با آیه «الله یتوفی الانفس حین موتها» و آیه «الذین تتوفاهم الملائکه طیّبین یقولون سلام علیکم» (که چطور در اولی روح انسان ها را ملک الموت، و در دومی به خود خدا، و در سومی به رسولان و در چهارمی و پنجمی به ملائکه نسبت می دهد، جوابش این است که: همانا خدای تبارک و تعالی یگانه مدبر امور است، به هر طور که خودش بخواهد و کسانی از مخلوقات خود را می خواهد موکل بر اموری می کند که خودش بخواهد، و اما ملک الموت، خدا او را به خصوص، موکل بر قبض روح اشخاص معینی از خلق که خود بخواهد می کند و رسولان را از ملائکه انتخاب نموده، و برای قبض روح بعضی از خلقش، که باز خودش بخواهد موکل می کند. و هر علمی که صاحب علم داشته باشد، چنان نیست که برای مردم شرح بدهد، چون همه مردم در عقول یکسان نیستند،بعضی قوی و بعضی ضعیف هستند. و بعضی علوم هستند که قابل فرا گرفتن نیستند چون فوق طاقت هستند، مگر کسی از اولیای خدا که تحمل آن برایش آسان باشد. و لذا همین اندازه که می دانیم خداوند محیی (زنده کننده) و ممیت (میراننده) است، کافی است و اوست که جان ها را به دست هر کس از خلقش که بخواهد می گیرد، چه ملائکه، و چه غیر ایشان».<ref>طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان، مترجم سید محمد باقر موسوی همدانی، قم، چاپ و نشر دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۸۳ش، ج۱۷، ص۴۱۸.</ref>
    مردی نزد امام علی(ع) رفته و در مورد آیاتی که در مورد قبض روح بیان شده است سؤالاتی پرسید که چه کسی قبض کننده [[ارواح]] است؟ امام در پاسخ به او فرمود: اما آیه {{عربی| قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ}} و آیه {{عربی|اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِهَا}}<ref>سجده:۱۱</ref> و آیه {{عربی|الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ طَيِّبِينَ ۙ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمُ}}<ref>نحل:۳۲</ref> که چطور در اولی روح انسان‌ها را ملک الموت، و در دومی به خود خدا، و در سومی به ملائکه نسبت می‌دهد، جوابش این است که: همانا خدای تعالی یگانه مدبر امور است، به هر طور که خودش بخواهد و کسانی از مخلوقات خود را می‌خواهد موکل بر اموری می‌کند که خودش بخواهد، و اما ملک الموت، خدا او را به خصوص، موکل بر قبض روح اشخاص معینی از خلق که خود بخواهد می‌کند و رسولان را از ملائکه انتخاب نموده، و برای قبض روح بعضی از خلقش، که باز خودش بخواهد موکل می‌کند. و هر علمی که صاحب علم داشته باشد، چنان نیست که برای مردم شرح بدهد، چون همه مردم در عقول یکسان نیستند، بعضی قوی و بعضی ضعیف هستند. و بعضی علوم هستند که قابل فرا گرفتن نیستند چون فوق طاقت هستند، مگر کسی از اولیای خدا که تحمل آن برایش آسان باشد.


    معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
    و همین اندازه که می‌دانیم خداوند محیی (زنده کننده) و ممیت (میراننده) است، کافی است و اوست که جان‌ها را به دست هر کس از خلقش که بخواهد می‌گیرد، چه ملائکه، و چه غیر ایشان.<ref>طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان، مترجم سید محمد باقر موسوی همدانی، قم، چاپ و نشر دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۸۳ش، ج۱۷، ص۴۱۸.</ref>


    ۱ـ تفسیر نمونه، ج۱۷، آیت الله مکارم شیرازی.
    بنابراین اختیار قبض روح برای خداست و این در مورد امام حسین(ع) هم صادق است.
    {{پایان پاسخ}}
    ==مطالعه بیشتر==
    * ''تفسیر نمونه''، ج۱۷، مکارم شیرازی.
    * ''مجمع البیان''، ج۸، طبرسی.


    ۲ـ مجمع البیان، ج۸، طبرسی.
    == منابع ==
     
    {{پانویس}}
     
     
    ==منابع==
    <references />
    {{شاخه
    {{شاخه
      | شاخه اصلی =  
      | شاخه اصلی =کلام
    |شاخه فرعی۱ =  
    |شاخه فرعی۱ =آفریدگار
    |شاخه فرعی۲ =  
    |شاخه فرعی۲ =اسماء و صفات الهی
    |شاخه فرعی۳ =  
    |شاخه فرعی۳ =
    }}
    }}
    {{تکمیل مقاله
    {{تکمیل مقاله
      | شناسه =  
      | شناسه =-
      | تیترها =  
      | تیترها =-
      | ویرایش =  
      | ویرایش =شد
      | لینک‌دهی =  
      | لینک‌دهی =شد
      | ناوبری =  
      | ناوبری =
      | نمایه =  
      | نمایه =
      | تغییر مسیر =  
      | تغییر مسیر =
      | ارجاعات =  
      | ارجاعات =
      | بازبینی =  
      | بازبینی =
      | تکمیل =  
      | تکمیل =
      | اولویت =  
      | اولویت =ج
      | کیفیت =  
      | کیفیت =د
    }}
    }}
    {{پایان متن}}
    {{پایان متن}}
    [[رده:امام حسین(ع)]]
    [[رده:درگاه امام حسین(ع)]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۳

    سؤال
    آیا درست است که روح امام حسین(ع) را خود خداوند قبض کرد؟
    درگاه‌ها
    امام حسین.png


    قبض روح انسانها یکی از کارهای خداوند است و ملائکه یا غیر آن که به این امور می‌پردازند با اجازه و دستور خدا این کار را می‌کنند؛ بنابراین برگشت همگی آن‌ها در طول اراده پروردگار است.

    در این مورد روایتی از امام علی(ع) نقل شده است:

    مردی نزد امام علی(ع) رفته و در مورد آیاتی که در مورد قبض روح بیان شده است سؤالاتی پرسید که چه کسی قبض کننده ارواح است؟ امام در پاسخ به او فرمود: اما آیه «قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ» و آیه «اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِهَا»[۱] و آیه «الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ طَيِّبِينَ ۙ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمُ»[۲] که چطور در اولی روح انسان‌ها را ملک الموت، و در دومی به خود خدا، و در سومی به ملائکه نسبت می‌دهد، جوابش این است که: همانا خدای تعالی یگانه مدبر امور است، به هر طور که خودش بخواهد و کسانی از مخلوقات خود را می‌خواهد موکل بر اموری می‌کند که خودش بخواهد، و اما ملک الموت، خدا او را به خصوص، موکل بر قبض روح اشخاص معینی از خلق که خود بخواهد می‌کند و رسولان را از ملائکه انتخاب نموده، و برای قبض روح بعضی از خلقش، که باز خودش بخواهد موکل می‌کند. و هر علمی که صاحب علم داشته باشد، چنان نیست که برای مردم شرح بدهد، چون همه مردم در عقول یکسان نیستند، بعضی قوی و بعضی ضعیف هستند. و بعضی علوم هستند که قابل فرا گرفتن نیستند چون فوق طاقت هستند، مگر کسی از اولیای خدا که تحمل آن برایش آسان باشد.

    و همین اندازه که می‌دانیم خداوند محیی (زنده کننده) و ممیت (میراننده) است، کافی است و اوست که جان‌ها را به دست هر کس از خلقش که بخواهد می‌گیرد، چه ملائکه، و چه غیر ایشان.[۳]

    بنابراین اختیار قبض روح برای خداست و این در مورد امام حسین(ع) هم صادق است.

    مطالعه بیشتر

    • تفسیر نمونه، ج۱۷، مکارم شیرازی.
    • مجمع البیان، ج۸، طبرسی.

    منابع

    1. سجده:۱۱
    2. نحل:۳۲
    3. طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان، مترجم سید محمد باقر موسوی همدانی، قم، چاپ و نشر دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۸۳ش، ج۱۷، ص۴۱۸.