مشروعیت مجازات حدی در نظام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Am.gashool }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
حدود اسلامي چه ربطی با آيات قرآني دارد؟{{پایان سوال}}
حدود اسلامی چه ربطی با آیات قرآنی دارد؟ بسیاری از حدود اسلامی ریشه قرآنی ندارد و استنباطات فقها است که با هدف ایجاد قدرت سیاسی فراهم شده است. قران کتاب اخلاق است نه کتاب حقوق و فقه و قدرت.{{پایان سوال}}
{{پاسخ}} قرآن تنها یکی از منابع استنباط حکم شرع است و لزومی ندارد که تمام احکام و حدود در قرآن بیان شده باشد. همچنین برخی از حدود در خود قرآن بیان شده است.
{{پاسخ}}منابع استنباط احکام شرعی منحصر به آیات قرآن نیست؛ لزومی ندارد که تمامی احکام شرعی از جمله احکام جزایی در قرآن بیان شده باشد. بسیاری از احکام به وسیله پیامبر و معصومین جانشین ایشان معین شده‌است. با این وجود برخی از حدود در خود قرآن بیان شده‌است.


== منابع شناسایی احکام جزایی حکومت اسلامی ==
موارد ذیل برای معرفی منابع احکام جزایی اسلام قابل ذکر است.


=== تعیین برخی از احکام جزایی اسلامی در آیات قرآن ===
مجازات حدی برخی از جرائم در آیاتی از قرآن تعیین شده‌است؛ مثلاً در بخشی از قرآن حد سرقت به این شکل بیان شده است:{{قرآن|وَ السَّارِقُ وَ السَّارِقَه فَاقْطَعُوا أَیْدِیَهُمَا...|ترجمه=و[در صورت وجود شرایط] دست مرد یا زن سارق را قطع کنید...|سوره=مائده|آیه=۳۸}} بدیهی است جزئیات این حکم و شرایط و کیفیت اجرای حد در روایات تفسیری بیان شده و بر اساس آن فتوا داده شده‌است. آیات دیگری نیز وجود دارد که حدود دیگری را تعیین می‌نماید؛ برخی از این آیات به شرح زیر است: سوره مائده آیه ۳۳، راجع به مجازات محاربه، سوره نور آیه ۲، راجع به حد زنا و سوره نور آیه ۴، راجع به حد قذف؛ بنابراین نمی‌توان ادعا کرد که قرآن یک کتاب اخلاقی است و راجع به حدود چیزی بیان ننموده‌است.


=== منابع استنباط احکام اسلامی ===
منابع استنباط احکام فقهی و مجازات حدی متعدد است. فقیهان همواره برای استنباط حکم شرعی به منابع چهارگانهٔ استنباط احکام شرعی یعنی قرآن، سنت، اجماع و عقل مراجعه می‌کنند؛ در واقع تنها در صورتی که ۱-آیات قرآن یا ۲-روایات معصومین یا ۳-حکم قطعی عقل یا ۴-اجماع فقها، بر حکمی دلالت داشته باشد، فقها بر اساس همین منابع به آن حکم فتوا می‌دهند.<ref>ر.ک جناتی، محمد ابراهیم، منابع اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی</ref> بنابراین نمی‌توان گفت استنباط شخصی فقها تبدیل به حکم شرعی می‌شود؛ به ویژه در مورد حدود که اهمیت زیادی دارد و حتماً مستند به آیات قرآن یا روایات معصومین است. از نظر فقهی نیز استنباط حکم بر اساس دیدگاه شخصی و بدون وجود ادله شرعی معتبر، بدعت و حرام است.


'''متن شبهه:''' بين قرآن و اسلام تمايز است. قرآن سرنوشت قوم لوط را عذاب و هلاكت مي‌داند ولي نگفته كه اگر كسي همجنس‌باز بود او را محاكمه و مجازات كنيد؛ در حالي كه مسلمان‌ها كه به دنبال تشكيل سيستم بوده‌اند دوست دارند با تشكيل محكمه و فقه سرنوشت همان قوم لوط را براي اين افراد قرار دهند!
=== سابقه فتوا به مجازات حدی بدون حاکمیت سیاسی===
از سوی دیگر در سالیان زیادی فقهای شیعه حکومت را در دست نداشته‌اند؛ با این وجود، از دیرباز فقهای شیعه فتوا به مجازات حدی برای برخی از جرائم داده‌اند.<ref>شیخ طوسی، محمد بن حسن، النهایة فی مجرد الفقه و الفتاوی، ص 688 به بعد</ref> به بعد به همین خاطر نمی‌توان بدون توجه به شواهد علمی ادعا نمود که مجازات حدی با هدف سیاسی بوده است.


بسياري از حدود اسلامي ريشه قراني ندارد و استنباطات فقها است كه با هدف ايجاد قدرت سياسي فراهم شده است. قران كتاب اخلاق است نه كتاب حقوق و فقه و قدرت
===تعیین برخی از حدود در روایات===
شایان ذکر است که حد برخی از جرائم در روایات ذکر شده‌است؛ مثلاً حد عمل شنیع لواط مستند به روایاتی است که در دسترس همگان قرار دارد.<ref>ر. ک. حرّ عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، چاپ اول، ۱۴۰۹ ه‍. ق، ج۲۸، ص۱۵۳ به بعد</ref> حدود شرعی دیگری نیز وضعی مشابه داشته و مستند به روایات است.


===نقش رسول خدا(ص) و جانشینان ایشان(ع) در تعیین احکام شرع===
شایان توجه است که همه احکام در قرآن کریم بیان نشده است؛ بلکه قرآن معمولاً به بیان مهمترین مسائل پرداخته و معمولا احکام کلی را تبیین می‌کند؛ به همین دلیل، برای آگاهی ازجزئیات احکام قرآنی و شناخت سایر احکام شرعی نیازمند تبیین رسول خدا(ص) و معصومین جانشینان ایشان(ع) هستیم. به بیان دیگر با اکتفا به قرآن و غفلت از احادیث نمی‌توان تمام احکام اسلام را شناسایی کرد. همچنین بسیاری از احکام بیان شده در قرآن نیز با تفسیر پیامبر(ص) و جانشینانش(ع) تبیین می‌شود؛ بنابراین نمی‌توانیم با این ادعا که بسیاری از حدود ریشه قرآنی ندارد، آنها را احکام اسلامی ندانیم.
خلاصه آنکه احکام اسلامی منحصر در بیانات قرآنی نیست؛ چنان‌که تعداد رکعات نمازهای پنجگانه روزانه نیز که در مشروعیت آن هیچ تردیدی وجود ندارد، در هیچ‌یک از آیات قرآن بیان نشده است و تبیین آن به خود رسول‌الله(ص) واگذار شده‌است.


'''پاسخ:''' قرآن تنها یکی از منابع استنباط حکم شرع است و لزومی ندارد که تمام احکام و حدود در قرآن بیان شده باشد. همچنین برخی از حدود در خود قرآن بیان شده است. 
=== نتیجه ===
 
با عنایت به مطالب فوق روشن است که حدود شرعی برساخته فقها نیست؛ بلکه استنتاج آنان از نصوص و ادله شرعی است. این نصوص شرعی در خلال آیات قرآن و بیانات روایی معصومان(ع) در دسترس محققان و عموم مردم است.
'''پاسخ تفصیلی:''' در پاسخ به پرسش فوق باید گفت '''اولا''': در برخی از آیات قرآن حد برخی از جرائم تعیین شده است؛ مثلا در آیه ۳۸ سوره مائده، حد سرقت به این شکل بیان شده است: « وَ السَّارِقُ وَ السَّارِقَه فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُمَا ... » یعنی [در صورت وجود شرایط] دست مرد و زن سارق را قطع کنید. بدیهی است جزئیات این حکم و شرایط و کیفیت اجرای حد در روایات تفسیری بیان شده و بر اساس آن فتوا داده شده است. آیات دیگری نیز وجود دارد که برخی حدود را تعیین می نماید؛ برخی از این آیات به شرح زیر است: سوره مائده آیه ۳۳ راجع به مجازات محاربه، سوره نور آیه۲ راجع به حد زنا و سوره نور آیه ۴ راجع به حد قذف؛ بنابر­این نمی­توان ادعا کرد که قرآن یک کتاب اخلاقی است و راجع به حدود چیزی بیان ننموده است.
 
 
ثانیا منابع استنباط احکام فقهی و مجازات حدی مشخص است و همواره فقیه برای استنباط حکم شرعی به منابع چهار­گانه­ی استنباط احکام شرعی و به تعبیری ادله اربعه مراجعه می کند؛ تنها در صورتی که ۱-آیات قرآن یا ۲-روایات معصومین یا ۳-حکم قطعی عقل و یا ۴-اجماع فقها، بر حکمی دلالت داشته باشد، بر اساس همین منابع به آن حکم فتوا می دهد. استنباط حکم بدون وجود این ادله بدعت و خلاف شرع و حرام است. بنابر­این نمی توان گفت استنباط شخصی فقها تبدیل به حکم شرعی می شود؛ به ویژه در مورد حدود که اهمیت زیادی دارد و حتما مستند به آیات قرآن و یا روایات معصومین است.
 
 
از سوی دیگر در سالیان زیادی فقهای شیعه حکومت را در دست نداشته اند و به همین خاطر نمی توان به راحتی ادعا کرد که تمامی فتواهای آنان با هدف سیاسی بوده است.
 
 
شایان ذکر است که حد لواط که در متن سوال به آن اشاره شده است، مستند به روایاتی است که در دسترس همگان قرار دارد.<nowiki><ref>ر.ک حرّ عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشيعه، قم، مؤسسه آل البيت عليهم السلام، چاپ اول، ۱۴۰۹ ه‍.ق، ج‌۲۸، ص۱۵۳ به بعد</ref></nowiki> سایر حدود شرعی نیز وضعی مشابه داشته و مستند به ادله شرعی است و استنباط شخصی فقها و بدون دلیل معتبر نیست.
 
 
از سوی دیگر باید توجه داشت که همه احکام در قرآن کریم بیان نشده است؛ بلکه قرآن معمولا به بیان اهم مسائل پرداخته و احکام کلی را تبیین می کند؛ به همین دلیل برای شناخت سایر احکام شرعی و جزئیات احکام قرآنی نیازمند تبیین رسول خدا و جانشینان او هستیم. به بیان دیگر با قرآن به تنهایی نمی­توان تمام احکام اسلام را شناسایی کرد و احکام بیان شده قرآن نیز در بسیاری موارد با تفسیر پیامبر و جانشینان او تبیین می شود. بنابر­این نمی توانیم با این ادعا که بسیاری از حدود ریشه قرآنی ندارد، آنها را احکام اسلامی ندانیم. به تعبیر دیگر احکام اسلامی منحصر در بیانات قرآنی نیست. به عنوان نمونه تعداد رکعات نمازهای پنج­گانه روزانه که در مقدار آن هیچ تردیدی وجود ندارد، در هیچ یک از آیات قرآن بیان نشده است و تبیین آن به خود رسول الله واگذار شده است.
 
پس باید گفت حدود شرعی برساخته فقها نیست بلکه استنتاج آنان از نصوص و ادله شرعی است. این نصوص شرعی در خلال آیات قرآن و بیانات روایی معصومین بیان شده است.
 
 
<nowiki>==منابع==</nowiki>
 
<nowiki><references /></nowiki>
 
<nowiki>{{شاخه</nowiki>
 
| شاخه اصلی =
 
| شاخه فرعی۱ =
 
| شاخه فرعی۲ =


=== منابع ===
{{پانویس}}
{{شاخه
| شاخه اصلی = حقوق
| شاخه فرعی۱ = حقوق جزا
| شاخه فرعی۲ = حدود
| شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =  
 
}}
<nowiki>}}</nowiki>
{{تکمیل مقاله
 
<nowiki>{{تکمیل مقاله</nowiki>
 
| شناسه =  
| شناسه =  
| تیترها =  
| تیترها =  
| ویرایش =  
| ویرایش =  
| لینک‌دهی =  
| لینک‌دهی =  
| ناوبری =  
| ناوبری =  
| نمایه =  
| نمایه =  
| تغییر مسیر =  
| تغییر مسیر =  
| ارجاعات =  
| ارجاعات =  
| بازبینی =  
| بازبینی =  
| تکمیل =  
| تکمیل =  
| اولویت =  
| اولویت =  
| کیفیت =  
| کیفیت =  
 
}}
<nowiki>}}</nowiki>
{{پایان متن}}
 
<nowiki>{{پایان متن}}</nowiki>

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۵

سؤال
حدود اسلامی چه ربطی با آیات قرآنی دارد؟ بسیاری از حدود اسلامی ریشه قرآنی ندارد و استنباطات فقها است که با هدف ایجاد قدرت سیاسی فراهم شده است. قران کتاب اخلاق است نه کتاب حقوق و فقه و قدرت.

منابع استنباط احکام شرعی منحصر به آیات قرآن نیست؛ لزومی ندارد که تمامی احکام شرعی از جمله احکام جزایی در قرآن بیان شده باشد. بسیاری از احکام به وسیله پیامبر و معصومین جانشین ایشان معین شده‌است. با این وجود برخی از حدود در خود قرآن بیان شده‌است.

منابع شناسایی احکام جزایی حکومت اسلامی

موارد ذیل برای معرفی منابع احکام جزایی اسلام قابل ذکر است.

تعیین برخی از احکام جزایی اسلامی در آیات قرآن

مجازات حدی برخی از جرائم در آیاتی از قرآن تعیین شده‌است؛ مثلاً در بخشی از قرآن حد سرقت به این شکل بیان شده است:﴿وَ السَّارِقُ وَ السَّارِقَه فَاقْطَعُوا أَیْدِیَهُمَا...؛ و[در صورت وجود شرایط] دست مرد یا زن سارق را قطع کنید...(مائده:۳۸) بدیهی است جزئیات این حکم و شرایط و کیفیت اجرای حد در روایات تفسیری بیان شده و بر اساس آن فتوا داده شده‌است. آیات دیگری نیز وجود دارد که حدود دیگری را تعیین می‌نماید؛ برخی از این آیات به شرح زیر است: سوره مائده آیه ۳۳، راجع به مجازات محاربه، سوره نور آیه ۲، راجع به حد زنا و سوره نور آیه ۴، راجع به حد قذف؛ بنابراین نمی‌توان ادعا کرد که قرآن یک کتاب اخلاقی است و راجع به حدود چیزی بیان ننموده‌است.

منابع استنباط احکام اسلامی

منابع استنباط احکام فقهی و مجازات حدی متعدد است. فقیهان همواره برای استنباط حکم شرعی به منابع چهارگانهٔ استنباط احکام شرعی یعنی قرآن، سنت، اجماع و عقل مراجعه می‌کنند؛ در واقع تنها در صورتی که ۱-آیات قرآن یا ۲-روایات معصومین یا ۳-حکم قطعی عقل یا ۴-اجماع فقها، بر حکمی دلالت داشته باشد، فقها بر اساس همین منابع به آن حکم فتوا می‌دهند.[۱] بنابراین نمی‌توان گفت استنباط شخصی فقها تبدیل به حکم شرعی می‌شود؛ به ویژه در مورد حدود که اهمیت زیادی دارد و حتماً مستند به آیات قرآن یا روایات معصومین است. از نظر فقهی نیز استنباط حکم بر اساس دیدگاه شخصی و بدون وجود ادله شرعی معتبر، بدعت و حرام است.

سابقه فتوا به مجازات حدی بدون حاکمیت سیاسی

از سوی دیگر در سالیان زیادی فقهای شیعه حکومت را در دست نداشته‌اند؛ با این وجود، از دیرباز فقهای شیعه فتوا به مجازات حدی برای برخی از جرائم داده‌اند.[۲] به بعد به همین خاطر نمی‌توان بدون توجه به شواهد علمی ادعا نمود که مجازات حدی با هدف سیاسی بوده است.

تعیین برخی از حدود در روایات

شایان ذکر است که حد برخی از جرائم در روایات ذکر شده‌است؛ مثلاً حد عمل شنیع لواط مستند به روایاتی است که در دسترس همگان قرار دارد.[۳] حدود شرعی دیگری نیز وضعی مشابه داشته و مستند به روایات است.

نقش رسول خدا(ص) و جانشینان ایشان(ع) در تعیین احکام شرع

شایان توجه است که همه احکام در قرآن کریم بیان نشده است؛ بلکه قرآن معمولاً به بیان مهمترین مسائل پرداخته و معمولا احکام کلی را تبیین می‌کند؛ به همین دلیل، برای آگاهی ازجزئیات احکام قرآنی و شناخت سایر احکام شرعی نیازمند تبیین رسول خدا(ص) و معصومین جانشینان ایشان(ع) هستیم. به بیان دیگر با اکتفا به قرآن و غفلت از احادیث نمی‌توان تمام احکام اسلام را شناسایی کرد. همچنین بسیاری از احکام بیان شده در قرآن نیز با تفسیر پیامبر(ص) و جانشینانش(ع) تبیین می‌شود؛ بنابراین نمی‌توانیم با این ادعا که بسیاری از حدود ریشه قرآنی ندارد، آنها را احکام اسلامی ندانیم. خلاصه آنکه احکام اسلامی منحصر در بیانات قرآنی نیست؛ چنان‌که تعداد رکعات نمازهای پنجگانه روزانه نیز که در مشروعیت آن هیچ تردیدی وجود ندارد، در هیچ‌یک از آیات قرآن بیان نشده است و تبیین آن به خود رسول‌الله(ص) واگذار شده‌است.

نتیجه

با عنایت به مطالب فوق روشن است که حدود شرعی برساخته فقها نیست؛ بلکه استنتاج آنان از نصوص و ادله شرعی است. این نصوص شرعی در خلال آیات قرآن و بیانات روایی معصومان(ع) در دسترس محققان و عموم مردم است.

منابع

  1. ر.ک جناتی، محمد ابراهیم، منابع اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی
  2. شیخ طوسی، محمد بن حسن، النهایة فی مجرد الفقه و الفتاوی، ص 688 به بعد
  3. ر. ک. حرّ عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، قم، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، چاپ اول، ۱۴۰۹ ه‍. ق، ج۲۸، ص۱۵۳ به بعد