محشور شدن با محبوب: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (انتقال از رده:مقالات پیشنهادی به رده:مقالههای پیشنهادی ردهانبوه) |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده: | [[رده:مقالههای پیشنهادی]] |
نسخهٔ ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۵
محشور شدن با محبوب مضمون دستهای از روایات در منابع شیعه است که بر اساس آن، انسان در قیامت، با آنچه در دنیا دوست داشته، محشور میشود.[۱] در این روایات تصریح شده کسانی که پیامبر(ص) و اهلبیت(ع) را دوست دارند، در آخرت با آنها محشور خواهند شد.[۲] در روایتی، پیامبر(ص) فرموده هر کسی که ما را دوست داشته باشد روز قیامت با ما خواهد بود؛ و انسان اگر سنگی را دوست داشته باشد، خدا او را با همان سنگ محشور خواهد کرد.[۳] در روایتی دیگر حقیقتِ دین، محبت و دوستی دانسته شده است.[۴]
عالمان شیعه معتقدند مراد از دوستی در این روایات، دوستیِ همراه با پیروی از پیامبر و اهل بیت است؛ زیرا در پی دوستیِ حقیقی، تبعیت و پیروی نیز میآید.[۵] چنانکه پیامبر(ص) سلمان فارسی را پس از پیروی سلمان از وی، از اهل بیت شمرده است.[۶] در سوره ابراهیم نیز، از زبان حضرت ابراهیم(ع) گفته شده «هر کس از من پیروی کند از (دوستانِ) من است.»[۷]
در روایتی از کتاب کافی آمده، کسی که پیرویکنندگان از خدا را دوست دارد، دارای خیر و نیکی است و کسی که گناهکاران را دوست دارد، دارای خیر و نیکی نیست؛ زیرا هر انسانی همراه کسی است که دوستش دارد.[۸] در توضیح این روایت گفته شده، انسان هر کسی را دوست داشته باشد، در مسیر او و همراه او حرکت میکند؛ در نتیجه در پایان کار هم با او همنشین خواهد بود.[۹]
منابع
- ↑ شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۰؛ جعفر بن محمد، مصباح الشریعه، بیروت، ۱۴۰۰ق، ص۱۹۴.
- ↑ برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۶۱.
- ↑ شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۲۱۰.
- ↑ برقی، احمد بن محمد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۶۳.
- ↑ انصاریان، حسین، اهل بیت(ع) عرشیان فرشنشین، قم، دار العرفان، ۱۳۸۶ش، ص۵۹۰.
- ↑ شیخ صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا(ع)، تصحیح مهدی لاجوردی، تهران، نشر جهان، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۶۴.
- ↑ سوره ابراهیم، آیه۳۶.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی، تحقیق و تصحیح علاکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ج۲، ص۱۲۷.
- ↑ دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب الی الصواب، الشریف الرضی، قم، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۱۷۱.