حدیث بهشتی بودن کسی که دختر دارد: تفاوت میان نسخه‌ها
(قسمت آخر سرشناسه حذف شد زیرا روایتی که مطلق است با سند معتبر نقل شده و دو روایت مقید از نظر سندی معتبر نیستند.) |
(اضافه کردن پاراگرافی برای پاسخ به یک قسمت سوال و جابجا کردن آدرس روایت از مستدرک به منبع اصلی) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|زن و خانواده}} | {{درگاه|زن و خانواده}} | ||
'''بهشتی شدن کسی که دختر دارد''' مضمون دسته‌‌ای از روایات است که در برخی از آنها، شرط [[بهشت|بهشتی شدن]] فرد، تلاش برای تربیت و تعلیم دختر دانسته شده است.<ref name=":0">محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم: دارالحدیث، ۱۳۷۹، ج۱، ص۴۰۷، حدیث ۴۰۳.</ref> در برخی دیگر، شرط آن اذیت نکردن دختر، تحقیر نکردن او و ترجیح ندادن پسران بر او شمرده شده است<ref> | '''بهشتی شدن کسی که دختر دارد''' مضمون دسته‌‌ای از روایات است که در برخی از آنها، شرط [[بهشت|بهشتی شدن]] فرد، تلاش برای تربیت و تعلیم دختر دانسته شده است.<ref name=":0">محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم: دارالحدیث، ۱۳۷۹، ج۱، ص۴۰۷، حدیث ۴۰۳.</ref> در برخی دیگر، شرط آن اذیت نکردن دختر، تحقیر نکردن او و ترجیح ندادن پسران بر او شمرده شده است<ref>ابن أبي جمهور، محمد بن زين الدين، عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، قم، دار سید الشهداء للنشر، چاپ اول، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۸۱، حدیث۲۴۱.</ref> و در برخی تنها شرط آن، تهیه خرجی و نفقه دختر ذکر شده است.<ref name=":1" /> | ||
روایت بهشتی بودن کسی که مخارج زندگی دختر را تامین کند، معتبر است.<ref>مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ج۲۱، ص۱۴.</ref> روایت دوم از کتاب‌های اهل سنت نقل شده است.<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم: دارالحدیث، ۱۳۷۹، ج۱، ص۴۰۷، حدیث ۴۰۳.</ref> و اهل سنت سند آن را ضعیف می‌دانند.<ref>هیثمی، علی بن ابی بکر، مجمع الزوائد، بیروت، دار الكتب العلمي، ۱۴۰۸ق، ج۸، ص۱۵۸.</ref> روایت سوم بدون سلسله سند از رسول خدا(ص) نقل شده است<ref>ابن أبي جمهور، محمد بن زين الدين، عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، قم، دار سید الشهداء للنشر، چاپ اول، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۸۱، حدیث۲۴۱.</ref> و قابل استناد نیست. از این‌رو می‌توان گفت طبق روایت معتبر برای بهشتی بودن فقط دختردار شدن و تامین هزینه زندگی آن کافی است. | |||
== متن و ترجمه == | == متن و ترجمه == | ||
'''روایت اول:''' {{عربی|مَنْ عَالَ ثَلَاثَ بَنَاتٍ أَوْ ثَلَاثَ أَخَوَاتٍ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّه فَقِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ صوَ اثْنَتَیْنِ فَقَالَ وَ اثْنَتَیْنِ فَقِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ وَاحِدَه فَقَالَ وَ وَاحِدَه|ترجمه=پیامبر(ص): «هر کس خرجیِ سه دختر یا سه خواهر را بدهد بهشت بر او واجب می‌شود». پرسیده شد: «یا رسول خدا(ص) اگر دو دختر داشته باشد چطور؟» فرمود: «آن نیز همین‌طور». پرسیده شد: «یک دختر چه؟» فرمود: «آن نیز همچنین.}}<ref name=":1">کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، قم: دار الحدیث، ۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۳۳۹.</ref> | |||
'''روایت دوم:''' {{عربی|مَن کانتْ لَه ابنة فأدّبَها وأحْسَنَ أدَبها، وعلّمَها فأحْسَنَ تعلیمَها؛ فأوسَعَ علَیها مِن نِعمِ اللّهِ الّتی أسبَغَ علَیهِ، کانَتْ لَه مَنَعه وسِتْراً مِن النّارِ|ترجمه=پیامبر(ص): هر که دختری داشته باشد وخوب تربیتش کند؛ او را به خوبی دانش بیاموزد و از نعمت‌هایی که خداوند به او عطا کرده بهره‌مندش کند، آن دختر، سپر و پوشش پدر در برابر آتش دوزخ خواهد بود.}}<ref>محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم: دارالحدیث، ۱۳۷۹، ج۱، ص۴۰۷، حدیث ۴۰۳.</ref> | |||
'''روایت سوم:''' {{عربی|مَنْ کَانَ لَهُ أُنْثًی فَلَمْ یُبْدِهَا وَ لَمْ یُهِنْهَا وَ لَمْ یُؤْثِرْ وُلْدَهُ عَلَیْهَا أَدْخَلَهُ اللَّهُ الْجَنَّه|ترجمه=هر کس که برایش دختر به دنیا آید؛ او را اذیّت نکند و حقیرش نشمارد و فرزندان ـ یعنی پسران ـ خود را بر او ترجیح ندهد، خداوند به واسطه آن دختر او را به بهشت می‌برد.}}<ref>ابن أبي جمهور، محمد بن زين الدين، عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، قم، دار سید الشهداء للنشر، چاپ اول، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۸۱، حدیث۲۴۱.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
نسخهٔ ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۱
بهشتی شدن کسی که دختر دارد مضمون دسته‌‌ای از روایات است که در برخی از آنها، شرط بهشتی شدن فرد، تلاش برای تربیت و تعلیم دختر دانسته شده است.[۱] در برخی دیگر، شرط آن اذیت نکردن دختر، تحقیر نکردن او و ترجیح ندادن پسران بر او شمرده شده است[۲] و در برخی تنها شرط آن، تهیه خرجی و نفقه دختر ذکر شده است.[۳]
روایت بهشتی بودن کسی که مخارج زندگی دختر را تامین کند، معتبر است.[۴] روایت دوم از کتاب‌های اهل سنت نقل شده است.[۵] و اهل سنت سند آن را ضعیف می‌دانند.[۶] روایت سوم بدون سلسله سند از رسول خدا(ص) نقل شده است[۷] و قابل استناد نیست. از این‌رو می‌توان گفت طبق روایت معتبر برای بهشتی بودن فقط دختردار شدن و تامین هزینه زندگی آن کافی است.
متن و ترجمه
روایت اول: «مَنْ عَالَ ثَلَاثَ بَنَاتٍ أَوْ ثَلَاثَ أَخَوَاتٍ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّه فَقِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ صوَ اثْنَتَیْنِ فَقَالَ وَ اثْنَتَیْنِ فَقِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ وَاحِدَه فَقَالَ وَ وَاحِدَه؛ پیامبر(ص): «هر کس خرجیِ سه دختر یا سه خواهر را بدهد بهشت بر او واجب می‌شود». پرسیده شد: «یا رسول خدا(ص) اگر دو دختر داشته باشد چطور؟» فرمود: «آن نیز همین‌طور». پرسیده شد: «یک دختر چه؟» فرمود: «آن نیز همچنین.»[۳]
روایت دوم: «مَن کانتْ لَه ابنة فأدّبَها وأحْسَنَ أدَبها، وعلّمَها فأحْسَنَ تعلیمَها؛ فأوسَعَ علَیها مِن نِعمِ اللّهِ الّتی أسبَغَ علَیهِ، کانَتْ لَه مَنَعه وسِتْراً مِن النّارِ؛ پیامبر(ص): هر که دختری داشته باشد وخوب تربیتش کند؛ او را به خوبی دانش بیاموزد و از نعمت‌هایی که خداوند به او عطا کرده بهره‌مندش کند، آن دختر، سپر و پوشش پدر در برابر آتش دوزخ خواهد بود.»[۸]
روایت سوم: «مَنْ کَانَ لَهُ أُنْثًی فَلَمْ یُبْدِهَا وَ لَمْ یُهِنْهَا وَ لَمْ یُؤْثِرْ وُلْدَهُ عَلَیْهَا أَدْخَلَهُ اللَّهُ الْجَنَّه؛ هر کس که برایش دختر به دنیا آید؛ او را اذیّت نکند و حقیرش نشمارد و فرزندان ـ یعنی پسران ـ خود را بر او ترجیح ندهد، خداوند به واسطه آن دختر او را به بهشت می‌برد.»[۹]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم: دارالحدیث، ۱۳۷۹، ج۱، ص۴۰۷، حدیث ۴۰۳.
- ↑ ابن أبي جمهور، محمد بن زين الدين، عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، قم، دار سید الشهداء للنشر، چاپ اول، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۸۱، حدیث۲۴۱.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، قم: دار الحدیث، ۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۳۳۹.
- ↑ مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق، ج۲۱، ص۱۴.
- ↑ محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم: دارالحدیث، ۱۳۷۹، ج۱، ص۴۰۷، حدیث ۴۰۳.
- ↑ هیثمی، علی بن ابی بکر، مجمع الزوائد، بیروت، دار الكتب العلمي، ۱۴۰۸ق، ج۸، ص۱۵۸.
- ↑ ابن أبي جمهور، محمد بن زين الدين، عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، قم، دار سید الشهداء للنشر، چاپ اول، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۸۱، حدیث۲۴۱.
- ↑ محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، قم: دارالحدیث، ۱۳۷۹، ج۱، ص۴۰۷، حدیث ۴۰۳.
- ↑ ابن أبي جمهور، محمد بن زين الدين، عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، قم، دار سید الشهداء للنشر، چاپ اول، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۸۱، حدیث۲۴۱.