ریحانة النبی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
[[پرونده:قطعه خوشنویسی ریحانة النبی.jpg|بندانگشتی| | {{درگاه|فاطمی|واژه‌ها}} | ||
[[پرونده:قطعه خوشنویسی ریحانة النبی.jpg|بندانگشتی|250x250px|قطعه خوشنویسی، اثر محمد المشرفاوی.]] | |||
'''رَیْحانَةُ النَّبی''' یا '''ریحانةُ رسولِ الله''' از صفت‌های [[حضرت فاطمه(س)]]<ref>کافی، محمدمهدی، شمیم سیب بهشت، قم، پیام امام هادی(ع)، ۱۳۸۸ش، ص۱۹۴.</ref> و به معنای گل خوشبوی [[پیامبر(ص)]] یا رزق و روزی پیامبر دانسته شده است.{{مدرک|date=ژانویه ۲۰۲۲}} در روایتی [[امام علی(ع)]]، حضرت فاطمه را بهترین دختر و ریحانه رسول خدا دانسته است.<ref>شیخ صدوق، محمد، معانی الأخبار، قم، جامعه مدرسین، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ص۵۸.</ref> در یکی از [[زیارت امام حسین(ع)|زیارت‌های امام حسین(ع)]]، خطاب به او گفته شده است: {{عربی|السَّلَامُ عَلَیْکَ... (یا) ابْنُ رَیْحَانَةِ رَسُولِ اللَّه|ترجمه=سلام بر تو... (ای) فرزند ریحانه رسول خدا}}.<ref>شهید اول، محمد، المزار، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ اول، ۱۴۱۰ق، ص۱۴۵.</ref> | '''رَیْحانَةُ النَّبی''' یا '''ریحانةُ رسولِ الله''' از صفت‌های [[حضرت فاطمه(س)]]<ref>کافی، محمدمهدی، شمیم سیب بهشت، قم، پیام امام هادی(ع)، ۱۳۸۸ش، ص۱۹۴.</ref> و به معنای گل خوشبوی [[پیامبر(ص)]] یا رزق و روزی پیامبر دانسته شده است.{{مدرک|date=ژانویه ۲۰۲۲}} در روایتی [[امام علی(ع)]]، حضرت فاطمه را بهترین دختر و ریحانه رسول خدا دانسته است.<ref>شیخ صدوق، محمد، معانی الأخبار، قم، جامعه مدرسین، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ص۵۸.</ref> در یکی از [[زیارت امام حسین(ع)|زیارت‌های امام حسین(ع)]]، خطاب به او گفته شده است: {{عربی|السَّلَامُ عَلَیْکَ... (یا) ابْنُ رَیْحَانَةِ رَسُولِ اللَّه|ترجمه=سلام بر تو... (ای) فرزند ریحانه رسول خدا}}.<ref>شهید اول، محمد، المزار، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ اول، ۱۴۱۰ق، ص۱۴۵.</ref> | ||
لغت‌شناسان واژه ریحانة را به معنای «روزی» و «چیزی که بوی خوش دارد» دانسته‌اند.<ref>راغب اصفهانی، حسین، مفردات الفاظ القرآن، بیروت، دار القلم، چاپ اول، ۱۴۱۲ق، ص۳۷۰؛ ابن اثیر جزری، مبارک، النهایه فی غریب الحدیث و الأثر، قم، اسماعیلیان، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۲۸۸.</ref> ابن‌اثیر جزری، محدث [[مذهب شافعی|شافعی‌مذهب]] در کتاب «النهایةُ فی غریبِ الحدیثِ و الاثر»، معتقد است فرزند به دلیل رزق و روزی بودنِ او، ریحان نامیده شده است.<ref>ابن اثیر جزری، مبارک، النهایه فی غریب الحدیث و الأثر، قم، اسماعیلیان، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ش، ج۲ ص۲۸۸.</ref> | لغت‌شناسان واژه ریحانة را به معنای «روزی» و «چیزی که بوی خوش دارد» دانسته‌اند.<ref>راغب اصفهانی، حسین، مفردات الفاظ القرآن، بیروت، دار القلم، چاپ اول، ۱۴۱۲ق، ص۳۷۰؛ ابن اثیر جزری، مبارک، النهایه فی غریب الحدیث و الأثر، قم، اسماعیلیان، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۲۸۸.</ref> ابن‌اثیر جزری، محدث [[مذهب شافعی|شافعی‌مذهب]] در کتاب «النهایةُ فی غریبِ الحدیثِ و الاثر»، معتقد است فرزند به دلیل رزق و روزی بودنِ او، ریحان نامیده شده است.<ref>ابن اثیر جزری، مبارک، النهایه فی غریب الحدیث و الأثر، قم، اسماعیلیان، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ش، ج۲ ص۲۸۸.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۳: | ||
| کیفیت =ج | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان پاسخ}} | |||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:فضایل حضرت فاطمه(س)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۷
سؤال
آیا ریحانه لقب حضرت فاطمه(س) است؟ این لقب به چه معنا است؟ آیا روایتی در این باره وجود دارد؟
درگاه‌ها
رَیْحانَةُ النَّبی یا ریحانةُ رسولِ الله از صفت‌های حضرت فاطمه(س)[۱] و به معنای گل خوشبوی پیامبر(ص) یا رزق و روزی پیامبر دانسته شده است.[نیازمند منبع] در روایتی امام علی(ع)، حضرت فاطمه را بهترین دختر و ریحانه رسول خدا دانسته است.[۲] در یکی از زیارت‌های امام حسین(ع)، خطاب به او گفته شده است: «السَّلَامُ عَلَیْکَ... (یا) ابْنُ رَیْحَانَةِ رَسُولِ اللَّه؛ سلام بر تو... (ای) فرزند ریحانه رسول خدا».[۳]
لغت‌شناسان واژه ریحانة را به معنای «روزی» و «چیزی که بوی خوش دارد» دانسته‌اند.[۴] ابن‌اثیر جزری، محدث شافعی‌مذهب در کتاب «النهایةُ فی غریبِ الحدیثِ و الاثر»، معتقد است فرزند به دلیل رزق و روزی بودنِ او، ریحان نامیده شده است.[۵]
منابع
- ↑ کافی، محمدمهدی، شمیم سیب بهشت، قم، پیام امام هادی(ع)، ۱۳۸۸ش، ص۱۹۴.
- ↑ شیخ صدوق، محمد، معانی الأخبار، قم، جامعه مدرسین، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ص۵۸.
- ↑ شهید اول، محمد، المزار، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ اول، ۱۴۱۰ق، ص۱۴۵.
- ↑ راغب اصفهانی، حسین، مفردات الفاظ القرآن، بیروت، دار القلم، چاپ اول، ۱۴۱۲ق، ص۳۷۰؛ ابن اثیر جزری، مبارک، النهایه فی غریب الحدیث و الأثر، قم، اسماعیلیان، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۲۸۸.
- ↑ ابن اثیر جزری، مبارک، النهایه فی غریب الحدیث و الأثر، قم، اسماعیلیان، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ش، ج۲ ص۲۸۸.