حدیث فاطمه(ع) باقی‌مانده نبوت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Fabbasi صفحهٔ حدیث فاطمه(ع) باقی‌مانده رسول الله(ص) را به حدیث فاطمه(ع) باقی‌مانده نبوت منتقل کرد: کلمه نبوت ترجمه دقیق النبوه است با کلمه رسول الله جایگزین شد) |
(اصلاح پاراگراف اول) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ویرایش|faabasi}} | |||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۴: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
شیخ طوسی در کتاب الامالی روایتی از [[امام صادق(ع)]] آورده است که | شیخ طوسی در کتاب الامالی روایتی از [[امام صادق(ع)]] آورده است که [[امیرالمؤمنین|امیرمومنان(ع)]] [[حضرت فاطمه زهرا(س)|حضرت زهرا(ع)]] را اینگونه خطاب کردند: {{عربی بزرگ|يَا بِنْتَ الصَّفْوَةِ وَ بَقِيَّةَ النُّبُوَّةِ<ref>طوسى، محمد، الأمالي، قم، دار الثقافه، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۶۸۳، مجلس۳۸، حدیث۸.</ref> | ||
|ترجمه=ای دختر برگزیده و ای باقی مانده نبوت}} | |ترجمه=ای دختر برگزیده و ای باقی مانده نبوت}} | ||
در برخی از نقل‌ها آمده است که ام سلمه همسر [[رسول خدا(ص)]] نیز حضرت زهرا(ع) را اینگونه خطاب کرد: {{متن عربی|يَا بِنْتَ الصَّفْوَةِ وَ بَقِيَّةَ النُّبُوَّةِ؛<ref>ديلمى، حسن، غرر الأخبار، قم، دلیل ما، چاپ اول، ۱۴۲۷ ق، فصل ۲۷، ص۳۱۹.</ref> ای دختر برگزیده و ای باقی مانده نبوت}} | در برخی از نقل‌ها آمده است که ام سلمه همسر [[رسول خدا(ص)]] نیز حضرت زهرا(ع) را اینگونه خطاب کرد: {{متن عربی|يَا بِنْتَ الصَّفْوَةِ وَ بَقِيَّةَ النُّبُوَّةِ؛<ref>ديلمى، حسن، غرر الأخبار، قم، دلیل ما، چاپ اول، ۱۴۲۷ ق، فصل ۲۷، ص۳۱۹.</ref> ای دختر برگزیده و ای باقی مانده نبوت}} | ||
سند حدیث به خاطر توثیق نشدن<ref>مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، بی‌جا، بی‌نا، چاپ اول، بی‌تا، ج۱، ص۷۴.</ref> و مجهول بودن<ref>نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، تهران، فرزند مؤلف، چاپ اول، ۱۴۱۴ ق، ج۷، ص۲۴۷. مرتضی، بسام، زبدة المقال من معجم الرجال، بیروت، دار المحجة البیضاء، چاپ اول، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۵۶.</ref> برخی از راویان، قابل استناد نیست و ضعیف می‌باشد. | سند حدیث به خاطر توثیق نشدن<ref>مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، بی‌جا، بی‌نا، چاپ اول، بی‌تا، ج۱، ص۷۴.</ref> و مجهول بودن<ref>نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، تهران، فرزند مؤلف، چاپ اول، ۱۴۱۴ ق، ج۷، ص۲۴۷. مرتضی، بسام، زبدة المقال من معجم الرجال، بیروت، دار المحجة البیضاء، چاپ اول، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۵۶.</ref> برخی از راویان، قابل استناد نیست و ضعیف می‌باشد. | ||
حضرت زهرا(ع) دختر برگزیدگان می‌باشد زیرا رسول خدا(ص) برگزیده‌ترین مخلوقات عالم هستی است و هم باقی مانده نبوت است به این معنا که آن حضرت تنها دختر باقی مانده و زنده رسول خدا(ص) در آن زمان بود و طبق آیه تطهیر،<ref>سوره احزاب، آیه۳۳.</ref> معصومه می‌باشد و عصمت یکی از نشانه‌های نبوت است.<ref>جوادی آملی، عبدالله، وحی و نبوت، تفسیر موضوعی قرآن کریم، قم، نشر مرکز اسراء، چاپ اول، ۱۳۸۱ ش، ج۳، ص۲۳۱.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
نسخهٔ ۳۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۶
 | این مقاله هماکنون به دست Fabbasi در حال ویرایش است. |
سؤال
آیا این تعبیر در روایت معتبری آمده است: «فاطمه بقیة النبوة»؟ معنا و مفهوم عبارت چیست؟
شیخ طوسی در کتاب الامالی روایتی از امام صادق(ع) آورده است که امیرمومنان(ع) حضرت زهرا(ع) را اینگونه خطاب کردند:
| « | يَا بِنْتَ الصَّفْوَةِ وَ بَقِيَّةَ النُّبُوَّةِ[۱]
ای دختر برگزیده و ای باقی مانده نبوت |
» |
در برخی از نقل‌ها آمده است که ام سلمه همسر رسول خدا(ص) نیز حضرت زهرا(ع) را اینگونه خطاب کرد: «يَا بِنْتَ الصَّفْوَةِ وَ بَقِيَّةَ النُّبُوَّةِ؛[۲] ای دختر برگزیده و ای باقی مانده نبوت»
سند حدیث به خاطر توثیق نشدن[۳] و مجهول بودن[۴] برخی از راویان، قابل استناد نیست و ضعیف می‌باشد.
حضرت زهرا(ع) دختر برگزیدگان می‌باشد زیرا رسول خدا(ص) برگزیده‌ترین مخلوقات عالم هستی است و هم باقی مانده نبوت است به این معنا که آن حضرت تنها دختر باقی مانده و زنده رسول خدا(ص) در آن زمان بود و طبق آیه تطهیر،[۵] معصومه می‌باشد و عصمت یکی از نشانه‌های نبوت است.[۶]
منابع
- ↑ طوسى، محمد، الأمالي، قم، دار الثقافه، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۶۸۳، مجلس۳۸، حدیث۸.
- ↑ ديلمى، حسن، غرر الأخبار، قم، دلیل ما، چاپ اول، ۱۴۲۷ ق، فصل ۲۷، ص۳۱۹.
- ↑ مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، بی‌جا، بی‌نا، چاپ اول، بی‌تا، ج۱، ص۷۴.
- ↑ نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، تهران، فرزند مؤلف، چاپ اول، ۱۴۱۴ ق، ج۷، ص۲۴۷. مرتضی، بسام، زبدة المقال من معجم الرجال، بیروت، دار المحجة البیضاء، چاپ اول، ۱۴۲۶ق، ج۱، ص۳۵۶.
- ↑ سوره احزاب، آیه۳۳.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، وحی و نبوت، تفسیر موضوعی قرآن کریم، قم، نشر مرکز اسراء، چاپ اول، ۱۳۸۱ ش، ج۳، ص۲۳۱.