زمینه‌های ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها

ما باید با استفاده از علم و تکنولوژی، حقایق [[اسلام]] را به گوش جهانیان برسانیم، آنها را با زیبایی‌های مکتب [[اهل بیت(ع)]] که هماهنگ با [[فطرت]] انسانی است آشنا سازیم؛ تا همان گونه که در [[احادیث]] آمده است، با شناخت زیبایی‌های مکتب اهل بیت (ع) و مقایسه آن با سایر مکاتب و فرهنگ‌ها، حق را از باطل تشخیص داده، از آن‌ها دل کنده و به حقیقت بپیوندند و آن زمان که مردم جهان با دروغگویی‌های حکام هواپرست و جاه طلب آشنا و بر ناتوانی آن‌ها از فراهم کردن شرایط سعادت‌مندی جامعه بشری آگاه شدند، قهراً مأیوس شده و به دنبال یک منجی مصلح بوده و خود به خود برای پذیرش حق و حقیقت آمادگی پیدا می‌کنند و قدر آن منجی را ارج می‌نهند.

چنانچه افرادی که شایستگی همراهی با حضرت را داشته باشند فراهم آیند، یکی دیگر از مقدمات ظهور مهیّا می‌گردد. و با خودسازی این افراد نیروی انسانی انقلاب بزرگ مهدی (ع) تشکیل می‌گردد و حضرت با آن نیروها منویّات خود را به پیش می‌برد.

[[رسول خدا(ص)]] فرمودند: {{عربی|أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي اِنْتِظَارُ اَلْفَرَجِ مِنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.|ترجمه=افضل اعمال امت من انتظار فرج است از طرف خداى عز و جل}}<ref>آیت الله صافی گلپایگانی، منتخب الاثر، ص۶۲۹؛ و ر.ک. کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۵۷–۳۶۱، انتشارات اسلامیه.</ref>؛ برترین اعمال امّت امید و انتظار گشایش (کارها و گرفتاری‌ها به دست با کفایت حضرت مهدی (ع)) است.

«مکتب [[تشیع]]، همواره یک آرزوی مقدّسی را در قلب پیروان خود می‌پروراند؛ و آن، آرزوی ظهور حضرت حجت(ع) و ریشه کن کردن ظلم و ستم و سیطره [[عدل]] و داد بر این جهان است. آرزو اساسی‌ترین محرّک یک انسان در فعّالیّت‌های روزمره اوست. انسانی که آرزو و طلب و خواسته‌ای نداشته باشد، یک مرده متحرک است. افراد آرزوهای مختلفی دارند. مکتب تشیّع به پیروان خود تعلیم می‌دهد که آرزوی اصلی و اساسی آنان ظهور حضرت حجّت (ع) باشد؛ چرا که اگر او ظهور کند، همه مشکلات رفع می‌گردد؛ تمام مشکلات وقتی حلّ می‌شود که مدینه فاضله آن حضرت به دست مبارک او پیاده شود.»<ref>سخنرانی شهید چمران، سال ۵۸، (به نقل از مجلّه موعود، شماره ۱۲ و ۱۳، اسفند ۷۷ و فروردین ۷۸).</ref>

* ''زمینه سازان انقلاب جهانی حضرت مهدی (ع) از دیدگاه روایات''، سید اسدالله هاشمی شهیدی.