حکم حسادت در قلب: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{سوال}} آیا حسادتی که فقط در دل انسان است گناه محسوب می شود؟ {{پایان...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
آیا حسادتی که فقط در دل انسان است گناه محسوب می شود؟
آیا حسادتی که فقط در دل انسان است گناه محسوب می‌شود؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
اما اينكه حسد اگر فقط در دل باشد گناه محسوب می شود يا نه؟ در بعضي از احاديث وارد شده كه رسول اكرم(صلي الله عليه وآله)فرمودند: در نُه چيز امت من تكليفي و مواخذه اي ندارند، و از جمله آنها «حسد» است، در صورتي كه به دست يا به زبان ظاهر نشود.  
[[حسادت|حسادتی]] که با دست یا زبان ظاهر نشود، یکی از موارد نه‌گانه‌ای است که در [[حدیث رفع القلم]] از [[پیامبر(ص)]] مؤاخذه آن از امت برداشته شده است.<ref>شیخ صدوق، الخصال، تحقیق علی اکبر الغفاری، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ج ۲، ص ۴۱۷.</ref> حسادت به خودی خود، تا زمانی که عکس العمل بیرونی نداشته و باعث زیان دیدن و ناراحتی نشده باشد، [[گناه]] نیست.<ref>شیخ صدوق، الخصال، تحقیق علی اکبر الغفاری، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ج ۲، ص ۴۱۷.</ref>
 
پس حسادت به خودي خود، تا زماني که منشأ اثر نباشد و هيچ تأثيري به فکر و قلب خويش و عکس العمل سوئي بر عليه کسي که به او حسادت ورزيده نداشته باشد و فقط در ذهن خطور کرده باشد، اين گناه محسوب نمي شود؛ چرا که موجب ضرر و ناراحتي براي کسي نشده است.
 
اما بايد توجه داشت که وسوسه هاي نفس و شيطان خيلي فريبنده است و اين خود زمينه را براي گناه فراهم مي آورد. لذا بايد مواظبت کرد و از همان ابتدا جلوي آن را گرفت. لذا امام خميني (ره) مي فرمايند: امثال اين احاديث نبايد مانع از مبارزه با «حسد» شود، چون كم اتفاق مي افتد كه حسد در نفس پيدا شود ولي توليد فساد و گناه نكند، چون حسد ايمان را مي خورد.<ref>امام خميني، اربعين حديث، ص۱۱۲.</ref>  
{{پایان پاسخ}}


[[وسوسه|وسوسه‌های]] نفس و [[شیطان]] را فریبنده خوانده‌اند که زمینه را برای گناه فراهم می‌کند. به همین جهت سفارش شده از ابتدا جلوی حسادت در قلب گرفته شود؛ [[امام خمینی]]، در کتاب اربعین حدیث، هشدار داده روایاتی مانند حدیث رفع القلم، نباید مانع [[راه‌های مبارزه با حسد|مبارزه با حسد]] شود؛ زیرا کم اتفاق می‌افتد که حسد در [[نفس|نَفْس]] پیدا شود، ولی تولید [[فساد]] و گناه نکند.<ref>امام خمینی، اربعین حدیث، ص۱۱۲.</ref>
==منابع==
==منابع==
<references />
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = اخلاق
  | شاخه اصلی = اخلاق
|شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی
| شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی
|شاخه فرعی۲ = حسد
| شاخه فرعی۲ = حسد
|شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = -
  | تیترها =  
  | تیترها = -
  | ویرایش =  
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی نویسنده =  
  | تکمیل =  
| بازبینی =شد
  | اولویت =  
  | تکمیل =
  | کیفیت =  
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۷

سؤال

آیا حسادتی که فقط در دل انسان است گناه محسوب می‌شود؟

حسادتی که با دست یا زبان ظاهر نشود، یکی از موارد نه‌گانه‌ای است که در حدیث رفع القلم از پیامبر(ص) مؤاخذه آن از امت برداشته شده است.[۱] حسادت به خودی خود، تا زمانی که عکس العمل بیرونی نداشته و باعث زیان دیدن و ناراحتی نشده باشد، گناه نیست.[۲]

وسوسه‌های نفس و شیطان را فریبنده خوانده‌اند که زمینه را برای گناه فراهم می‌کند. به همین جهت سفارش شده از ابتدا جلوی حسادت در قلب گرفته شود؛ امام خمینی، در کتاب اربعین حدیث، هشدار داده روایاتی مانند حدیث رفع القلم، نباید مانع مبارزه با حسد شود؛ زیرا کم اتفاق می‌افتد که حسد در نَفْس پیدا شود، ولی تولید فساد و گناه نکند.[۳]

منابع

  1. شیخ صدوق، الخصال، تحقیق علی اکبر الغفاری، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ج ۲، ص ۴۱۷.
  2. شیخ صدوق، الخصال، تحقیق علی اکبر الغفاری، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ج ۲، ص ۴۱۷.
  3. امام خمینی، اربعین حدیث، ص۱۱۲.