مهدویت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{سوال}} چرا در قرآن صحبت و اشاره ای در خصوص ظهور آقا امام زمان ـ عجل...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
چرا در قرآن صحبت و اشاره ای در خصوص ظهور آقا امام زمان ـ عجل الله تعالي ـ نیست؟
چرا در قرآن صحبت و اشاره ای در خصوص ظهور آقا امام زمان(ع) نیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
به طور قطع جامع ترین تصویر از حقایق هستی ترسیمی است که از سوی خدای متعال ارائه شده باشد.
{{درگاه|مهدویت}}
{{مهدویت-عمودی}}
آیاتی در [[قرآن کریم]] وجود دارد که طبق روایات، دلالت بر حکومت جهانی [[امام زمان(عج)]] که مبتنی بر ظهور آن حضرت است، می‌کند؛ که ذیلاً به برخی از آن‌ها همراه با بیانی از معصومین، اشاره می‌شود:


در این میان،موضوع آینده جهان و بشریّت که مسافران کاروان این عالم است وهمواره با دنیایی از (امید) و (آرزو) به آن نگریسته اند، از جایگاه ویژه ای برخوردار است. چرا که اساساً دست عقل و توانایی های انسان از ترسیم آن کوتاه است. به همین دلیل در طول زمان ما، بزرگانی دست به جمع آوری آیاتی از قرآن که به ترسیم آینده جهان و چهره دلگشای بزرگ نقش آفرین آن یعنی قائم آل محمد(ص) مربوط می شود، پرداخته اند.
* {{قرآن|وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ ۚ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا|ترجمه=و بگو: حق آمد و باطل نابود شد؛ بی تردید باطل نابود شدنی است.|سوره=اسراء|آیه=۸۱}}


هم اکنون در پاسخ سؤال فوق باید گفت: هر چند نیاز نیست هر موضوع صحیحی با تمام جزئیات و خصوصیاتش در قرآن کریم آمده باشد، زیرا بسیاری از امور مانند نماز، زکات و حج در قرآن کریم آمده است ولی وحی الهی به جزئیات آن ها متعرّض نگشته است، ولی در عین حال آیات بسیاری در قرآن کریم پیرامون حکومت جهانی امام زمان(عج) که مبتنی بر ظهور آن حضرت است، وجود دارد، که ذیلاً به برخی از آن ها همراه با بیانی از معصومین که به تعبیر قرآن کریم راسخان در علم و آگاهان به تأویل هستند، اشاره می شود:
امام باقر(ع) در مورد این آیه شریفه فرمود: هنگامی که قائم(عج) قیام کند (ظهور کند) دولت باطل از میان خواهد رفت.<ref>فیض کاشانی، ملامحسن، تفسیر الصافی، انتشارات الصدر، تهران، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۱۳.</ref>


۱ـ بگو حق آمد و باطل نابود شد، یقیناً باطل نابود شدنی است.<ref>اسراء / ۸۱.</ref> از امام باقر ـ(ع) ـ در مورد آیه شریفه نقل شده است که فرمود: «هنگامی که قائم(عج) قیام کند (ظهور کند) دولت باطل از میان خواهد رفت.»<ref>فیض کاشانی، ملامحسن، تفسیر الصافی ۳ / ۲۱۳، انتشارات الصدر، تهران، ۱۴۱۵.</ref>
* {{قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ|ترجمه=خدا به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند، وعده داده است كه حتماً آنان را در اين سرزمين جانشين [خود] قرار دهد؛ همان گونه كه كسانى را كه پيش از آنان بودند جانشين [خود] قرار داد|سوره=نور|آیه=۵۵}}


۲ـ خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند وعده می دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد...<ref>نور / ۵۵.</ref>
[[امام سجاد(ع)]] فرمود: قسم به خدا آن‌ها [[شیعیان]] ما [[اهل بیت]] هستند که [[خدا]] این وعده را در مورد آن‌ها بدست مردی از ما محقق می‌سازد و او مهدی این امّت است و اوست آن که [[رسول خدا(ص)]] فرمود: اگر روزی از دنیا باقی نمانده باشد، خدا آن روز را تا آن جا طولانی می‌کند که مردی از عترتم که نامش نام من است به ولایت رسیده و زمین را آن چنان‌که از ظلم و جور پر شده باشد، از عدل و قسط پر سازد…<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی،  ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۴۴۵.</ref>


امام سجاد ـ(ع) ـ فرمود: قسم به خدا آن ها شیعیان ما اهل بیت هستند که خدا این وعده را در مورد آن ها بدست مردی از ما محقق می سازد و او مهدی این امّت است و اوست آن که رسول خدا(ص) فرمود: اگر روزی از دنیا باقی نمانده باشد، خدا آن روز را تا آن جا طولانی می کند که مردی از عترتم که نامش نام من است به ولایت رسیده و زمین را آن چنان که از ظلم و جور پر شده باشد، از عدل و قسط پر سازد....<ref>فیض کاشانی، ملا محسن، تفسیر الصافی ۳ / ۴۴۵، پیشین.</ref>
* {{قرآن|أَيْنَ مَا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا|سوره=بقره|آیه=۱۴۸}}


۳ـ هر کجا باشید خداوند همه شما را حاضر می کند.<ref>بقره / ۱۴۸.</ref> راوی می گوید از ابی الحسن ـ(ع) ـ از معنای آیه سوال کردم فرمود: به خدا قسم آن است که وقتی قائم ما قیام کند (ظهور کند) خداوند شیعیان ما را از تمامی نقاط درکنار او گرد می آورد.<ref>العیّاشی محمّد بن مسعود، تفسیر العیّاشی ۱ / ۶۶، المکتبه العلمیه الإسلامیه، تهران.</ref>
از [[ابی الحسن(ع)]] از معنای آیه سؤال شد و ایشان فرمود: به خدا قسم آن است که وقتی قائم ما قیام کند (ظهور کند) خداوند شیعیان ما را از تمامی نقاط درکنار او گرد می‌آورد.<ref>عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، مکتبه العلمیه الإسلامیه، تهران، ج۱، ص۶۶.</ref>


۴ـ می خواستیم بر مستضعفان زمین منّت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم.<ref>قصص / ۵.</ref>
* {{قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ|ترجمه=ما می‌خواهیم بر مستضعفان زمین منّت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم!|سوره=قصص|آیه=۵}}


علی ـ(ع) ـ فرمود: آن ها (مستضعفان) در آیه، آل محمّد(ص) هستند که خدا مهدی آن ها را بعد از تلاش شان بر انگیخته و آن ها را عزیز و دشمنان شان را ذلیل می نماید.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیرنمونه ۱۶ / ۱۸، دار الکتب الاسلامیه ۱۳۷۴ش.</ref>
[[امام علی(ع)]] فرمود: آن‌ها (مستضعفان) در این آیه، آل محمّد(ص) هستند که خدا مهدی آن‌ها را بعد از تلاششان برانگیخته و آن‌ها را عزیز و دشمنانشان را ذلیل می‌نماید.<ref>مکارم، ناصر، تفسیرنمونه، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ۱۶، ص۱۸.</ref>


۵ـ زمین (در آن روز) به نور پروردگارش روشن می شود.<ref>زمر / ۶۹.</ref> امام صادق ـ(ع) ـ فرمود: هنگامی که قائم ما قیام کند زمین به نور پروردگارش روشن می گردد مردم از نور خورشید بی نیاز می گردند و تاریکی یکسره از میان می رود.<ref>شیخ مفید، محمّد بن محمّد بن نعمان، الإرشاد، ترجمه سید هاشم رسولی محلّاتی، ۲ / ۵۲۲، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، ۱۳۷۸.</ref>
* {{قرآن|وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا|ترجمه=و زمین به نور پروردگارش روشن می شود|سوره=زمر|آیه=۶۹}}


۶ـ بدانید خداوند زمین را بعد از مرگ آن زنده می کند....<ref>حدید / ۱۷.</ref> امام باقر ـ(ع) ـ فرمود: منظور از مرگ زمین کفراهل زمین است چرا که کافر مرده است پس خدا زمین را با قائم زنده می کند، او عدالت را در زمین می گستراند و زمین را زنده نموده و اهل زمین را پس از مرگ شان احیا می نماید.
[[امام صادق(ع)]] فرمود: هنگامی که قائم ما قیام کند زمین به نور پروردگارش روشن می‌گردد مردم از نور خورشید بی‌نیاز می‌گردند و تاریکی یکسره از میان می‌رود.<ref>شیخ مفید، الإرشاد، ترجمه رسولی محلّاتی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، ۱۳۷۸ش، ج۲، ص۵۲۲.</ref>


در روایت دیگر از موسی بن جعفر آمده است: زنده نمودن زمین با نزول باران نیست، بلکه خدای عزّوجل مردانی را بر می انگیزد که عدالت را احیاء نمایند و با احیاء عدالت و اقامه حدود زمین را زنده می سازند، چرا که اقامه حدود در روی زمین از چهل روز باریدن باران پر سودتر است.<ref>بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ۵ / ۲۸۸، بنیاد بعثت، تهران، ۱۴۱۶.</ref>
* {{قرآن|اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا|ترجمه=بدانيد كه خدا زمين را پس از مرگش زنده مى‌گرداند|سوره=حدید|آیه=۱۷}}
 
[[امام باقر(ع)]] فرمود: منظور از مرگ زمین، کفر اهل زمین است چرا که کافر مرده است پس خدا زمین را با قائم زنده می‌کند، او عدالت را در زمین می‌گستراند و زمین را زنده نموده و اهل زمین را پس از مرگ شان احیا می‌نماید.
 
در روایت دیگر از [[موسی بن جعفر(ع)]] آمده است: زنده نمودن زمین با نزول باران نیست، بلکه خداوند مردانی را برمی‌انگیزد که عدالت را احیاء نمایند و با احیاء عدالت و اقامه حدود زمین را زنده می‌سازند، چرا که اقامه حدود در روی زمین از چهل روز باریدن باران پر سودتر است.<ref>بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، بنیاد بعثت، تهران، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص ۲۸۸.</ref>
 
* {{قرآن|الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ|ترجمه=همانان که اگر آنان را در زمین قدرت و تمکّن دهیم، نماز را برپا می دارند، و زکات می پردازند، و مردم را به کارهای پسندیده وا می دارند و از کارهای زشت بازمی دارند|سوره=حج|آیه=۴۱}}
 
امام باقر(ع) فرمود: این آیه مربوط به آل محمّد(ص) مهدی(عج) و یاران اوست که خدا آن‌ها را بر شرق و غرب زمین مالک می‌سازد و دین را ظاهر نموده و به واسطه او، و یارانش بدعت‌ها و باطل را می می‌راند… تا آن جا که هیچ اثری از ظلم باقی نمی‌ماند، آن‌ها به نیکی امر و از ناپسند نهی می‌نمایند و برای خداست نهایت و عاقبت کارها.<ref>بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج۳ ، ص۸۹۳.</ref>
 
* {{قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ|ترجمه=و همانا ما پس از تورات در زبور نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به میراث می برند.|سوره=انبیاء|آیه=۱۰۵}}
 
در تفسير اين آيه از امام باقر(ع) نقل شده است که فرمود: اين بندگان صالح همان ياران حضرت مهدي(ع) در آخرالزمانند.<ref>پیشوائی، مهدی، سیره پیشوایان، قم، مؤسسه تحقیقاتی و تعلیماتی امام صادق(ع)، ۱۳۷۶ش، ص۷۱۴.</ref>  


۷ـ همان کسانی که هرگاه در زمین به آن ها قدرت بخشیدیم، نماز را برپا می دارند، و زکات می دهند، و امر به معروف و نهی از منکر می کنند و پایان همه کارها از آن خداست.<ref>حج / ۴۱.</ref> امام باقر ـ(ع) ـ فرمود: این آیه مربوط به آل محمّد(ص) مهدی(عج) و یاران اوست که خدا آن ها را بر شرق و غرب زمین مالک می سازد و دین را ظاهر نموده و به واسطه او، و یارانش بدعت ها و باطل را می میراند... تا آن جا که هیچ اثری از ظلم باقی نمی ماند، آن ها به نیکی امر و از ناپسند نهی می نمایند و برای خداست نهایت و عاقبت کارها.<ref>بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ۳ / ۸۹۳، پیشین.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بیشتر:==
۱ـ بحار الانوار، علامه محمدباقر مجلسی،ج۵۲-۵۳.
۲ـ الغیبه، شیخ طوسی.


۳ـ مهدی در قرآن، سید محمّد عابدین زاده.
== مطالعه بیشتر ==
* بحار الانوار، علامه محمدباقر مجلسی، ج۵۲–۵۳.
* الغیبه، شیخ طوسی.
* مهدی در قرآن، سید محمّد عابدین زاده.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس|۲}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی =کلام
|شاخه فرعی۱ =  
| شاخه فرعی۱ =مهدویت
|شاخه فرعی۲ =  
| شاخه فرعی۲ =منجی‌گرایی
|شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =شد
  | تیترها =  
  | تیترها =شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
| بازبینی نویسنده =  
  | تکمیل =  
  | بازبینی =
  | اولویت =  
  | تکمیل =
  | کیفیت =  
  | اولویت =ج
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۷

سؤال

چرا در قرآن صحبت و اشاره ای در خصوص ظهور آقا امام زمان(ع) نیست؟

درگاه‌ها
درگاه مهدویت.png


مهدویت
یا صاحب الزمان.JPG

آیاتی در قرآن کریم وجود دارد که طبق روایات، دلالت بر حکومت جهانی امام زمان(عج) که مبتنی بر ظهور آن حضرت است، می‌کند؛ که ذیلاً به برخی از آن‌ها همراه با بیانی از معصومین، اشاره می‌شود:

  • ﴿وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ ۚ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا؛ و بگو: حق آمد و باطل نابود شد؛ بی تردید باطل نابود شدنی است.(اسراء:۸۱)

امام باقر(ع) در مورد این آیه شریفه فرمود: هنگامی که قائم(عج) قیام کند (ظهور کند) دولت باطل از میان خواهد رفت.[۱]

  • ﴿وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ؛ خدا به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند، وعده داده است كه حتماً آنان را در اين سرزمين جانشين [خود] قرار دهد؛ همان گونه كه كسانى را كه پيش از آنان بودند جانشين [خود] قرار داد(نور:۵۵)

امام سجاد(ع) فرمود: قسم به خدا آن‌ها شیعیان ما اهل بیت هستند که خدا این وعده را در مورد آن‌ها بدست مردی از ما محقق می‌سازد و او مهدی این امّت است و اوست آن که رسول خدا(ص) فرمود: اگر روزی از دنیا باقی نمانده باشد، خدا آن روز را تا آن جا طولانی می‌کند که مردی از عترتم که نامش نام من است به ولایت رسیده و زمین را آن چنان‌که از ظلم و جور پر شده باشد، از عدل و قسط پر سازد…[۲]

  • ﴿أَيْنَ مَا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا(بقره:۱۴۸)

از ابی الحسن(ع) از معنای آیه سؤال شد و ایشان فرمود: به خدا قسم آن است که وقتی قائم ما قیام کند (ظهور کند) خداوند شیعیان ما را از تمامی نقاط درکنار او گرد می‌آورد.[۳]

  • ﴿وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ؛ ما می‌خواهیم بر مستضعفان زمین منّت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم!(قصص:۵)

امام علی(ع) فرمود: آن‌ها (مستضعفان) در این آیه، آل محمّد(ص) هستند که خدا مهدی آن‌ها را بعد از تلاششان برانگیخته و آن‌ها را عزیز و دشمنانشان را ذلیل می‌نماید.[۴]

  • ﴿وَأَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا؛ و زمین به نور پروردگارش روشن می شود(زمر:۶۹)

امام صادق(ع) فرمود: هنگامی که قائم ما قیام کند زمین به نور پروردگارش روشن می‌گردد مردم از نور خورشید بی‌نیاز می‌گردند و تاریکی یکسره از میان می‌رود.[۵]

  • ﴿اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا؛ بدانيد كه خدا زمين را پس از مرگش زنده مى‌گرداند(حدید:۱۷)

امام باقر(ع) فرمود: منظور از مرگ زمین، کفر اهل زمین است چرا که کافر مرده است پس خدا زمین را با قائم زنده می‌کند، او عدالت را در زمین می‌گستراند و زمین را زنده نموده و اهل زمین را پس از مرگ شان احیا می‌نماید.

در روایت دیگر از موسی بن جعفر(ع) آمده است: زنده نمودن زمین با نزول باران نیست، بلکه خداوند مردانی را برمی‌انگیزد که عدالت را احیاء نمایند و با احیاء عدالت و اقامه حدود زمین را زنده می‌سازند، چرا که اقامه حدود در روی زمین از چهل روز باریدن باران پر سودتر است.[۶]

  • ﴿الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ؛ همانان که اگر آنان را در زمین قدرت و تمکّن دهیم، نماز را برپا می دارند، و زکات می پردازند، و مردم را به کارهای پسندیده وا می دارند و از کارهای زشت بازمی دارند(حج:۴۱)

امام باقر(ع) فرمود: این آیه مربوط به آل محمّد(ص) مهدی(عج) و یاران اوست که خدا آن‌ها را بر شرق و غرب زمین مالک می‌سازد و دین را ظاهر نموده و به واسطه او، و یارانش بدعت‌ها و باطل را می می‌راند… تا آن جا که هیچ اثری از ظلم باقی نمی‌ماند، آن‌ها به نیکی امر و از ناپسند نهی می‌نمایند و برای خداست نهایت و عاقبت کارها.[۷]

  • ﴿وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ؛ و همانا ما پس از تورات در زبور نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به میراث می برند.(انبیاء:۱۰۵)

در تفسير اين آيه از امام باقر(ع) نقل شده است که فرمود: اين بندگان صالح همان ياران حضرت مهدي(ع) در آخرالزمانند.[۸]


مطالعه بیشتر

  • بحار الانوار، علامه محمدباقر مجلسی، ج۵۲–۵۳.
  • الغیبه، شیخ طوسی.
  • مهدی در قرآن، سید محمّد عابدین زاده.


منابع

  1. فیض کاشانی، ملامحسن، تفسیر الصافی، انتشارات الصدر، تهران، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۱۳.
  2. فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۴۴۵.
  3. عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، مکتبه العلمیه الإسلامیه، تهران، ج۱، ص۶۶.
  4. مکارم، ناصر، تفسیرنمونه، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ۱۶، ص۱۸.
  5. شیخ مفید، الإرشاد، ترجمه رسولی محلّاتی، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، ۱۳۷۸ش، ج۲، ص۵۲۲.
  6. بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، بنیاد بعثت، تهران، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص ۲۸۸.
  7. بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج۳ ، ص۸۹۳.
  8. پیشوائی، مهدی، سیره پیشوایان، قم، مؤسسه تحقیقاتی و تعلیماتی امام صادق(ع)، ۱۳۷۶ش، ص۷۱۴.