زمان پیدایش و تدوین دعاها: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
مطلق [[دعا]] همراه با هبوط حضرت [[آدم]](ع) از [[بهشت]] به [[زمین]] بوده است، آنگاه که از عمل خویش پشیمان شده و دست به دعا برداشت. {{قرآن|فَتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ| سوره = بقره| آیه =۳۷| ترجمه = سپس آدم از [[پروردگار خداوند خدا|پروردگار]]ش کلماتی دریافت داشت (و با آنها توبه کرد) و [[خداوند خدا|خداوند]] توبه او را پذیرفت چرا که خداوند توبه‌پذیر و مهربان است.}} البته همه این دعاها، پیش از [[خلقت]] انسان در [[لوح محفوظ]] بوده، اما دسترسی عموم مردم به این گونه ادعیه از زمان پیامبران و اوصیای آنان و مخصوصاً [[ائمه]] اطهار(ع) بوده است.
مطلق [[دعا]] همراه با هبوط [[آدم|آدم(ع)]] از [[بهشت]] به [[زمین]] بوده است، آنگاه که از عمل خویش پشیمان شده و دست به دعا برداشت. {{قرآن|فَتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ| سوره = بقره| آیه =۳۷| ترجمه = سپس آدم از [[پروردگار خداوند خدا|پروردگار]]ش کلماتی دریافت داشت (و با آنها توبه کرد) و [[خداوند خدا|خداوند]] توبه او را پذیرفت چرا که خداوند توبه‌پذیر و مهربان است.}}  


به عنوان مثال [[زیارت عاشورا]]، از [[امام محمد باقر]](ع) نقل شده است، اما در اصل کلام قدسی است، زمانی که پیامبر(ص) به [[معراج]] رفتند در آسمان چهارم، کلمات زیارت عاشورا بر قلب ایشان الهام گردید، لیکن از آن رو که هنوز واقعه [[عاشورا]] در روی زمین رخ نداده بود، تا زمان امام محمد باقر(ع) مخفی ماند و پس از این دوران در دسترس [[شیعیان شیعه|شیعیان]] قرار گرفت.<ref>صفاتی، زهره، شرح زیارت عاشورا.</ref> همچنین [[دعای کمیل]] از زمان [[حضرت خضر]](ع) بوده است و منسوب به آن حضرت است. سپس به [[امیرالمومنین امام علی|امیرالمومنین]](ع) انتقال یافته و آن حضرت، این دعا را به [[کمیل بن زیاد]] نخعی که از اصحاب نزدیکشان بود، تعلیم فرمود.<ref>زمردیان، علی، شرح دعای کمیل.</ref>
برخی معتقدند همه دعاها، پیش از [[خلقت]] انسان در [[لوح محفوظ]] بوده، اما دسترسی عموم مردم به این‌گونه دعاها از زمان پیامبران و اوصیای آنان بوده است. [[دعای کمیل]] از زمان [[حضرت خضر|حضرت خضر(ع)]] بوده و منسوب به آن حضرت است. سپس به امام علی(ع) انتقال یافته و آن حضرت، این دعا را به [[کمیل بن زیاد]] نخعی که از یاران نزدیک بود، تعلیم داد.<ref>زمردیان، علی، شرح دعای کمیل.</ref>
 
[[زیارت عاشورا]]، از [[امام محمد باقر|امام محمد باقر(ع)]] نقل شده، اما در اصل، کلام قدسی است، زمانی که پیامبر(ص) به [[معراج]] رفتند در آسمان چهارم، کلمات زیارت عاشورا بر قلب ایشان الهام گردید، لیکن از آن رو که هنوز واقعه [[عاشورا]] در روی زمین رخ نداده بود، تا زمان امام محمد باقر(ع) مخفی ماند و پس از این دوران در دسترس [[شیعیان شیعه|شیعیان]] قرار گرفت.<ref>صفاتی، زهره، شرح زیارت عاشورا.</ref>


بنابراین مطلق دعا از زمان حضرت آدم بوده و دعاهایی مثل توسل یا زیارت عاشورا، بعد از حضرت آدم(ع) و از زمان ائمه(ع) به دست شیعیان رسیده است.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
== مطالعه بیشتر ==
* شرح دعای کمیل، علی زمردیان.
* دشرح زیارت عاشورا، زهره صفاتی.
{{پایان مطالعه بیشتر}}


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۴

سؤال

دعاهایی که در مفاتیح الجنان آمده است همچون دعای توسل، زیارت عاشورا، دعای عهد، کمیل و … پیدایش آنها در چه زمانی بوده است؟ آیا از آفرینش حضرت آدم(ع) بوده است؟

مطلق دعا همراه با هبوط آدم(ع) از بهشت به زمین بوده است، آنگاه که از عمل خویش پشیمان شده و دست به دعا برداشت. ﴿فَتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ؛ سپس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت (و با آنها توبه کرد) و خداوند توبه او را پذیرفت چرا که خداوند توبه‌پذیر و مهربان است.(بقره:۳۷)

برخی معتقدند همه دعاها، پیش از خلقت انسان در لوح محفوظ بوده، اما دسترسی عموم مردم به این‌گونه دعاها از زمان پیامبران و اوصیای آنان بوده است. دعای کمیل از زمان حضرت خضر(ع) بوده و منسوب به آن حضرت است. سپس به امام علی(ع) انتقال یافته و آن حضرت، این دعا را به کمیل بن زیاد نخعی که از یاران نزدیک بود، تعلیم داد.[۱]

زیارت عاشورا، از امام محمد باقر(ع) نقل شده، اما در اصل، کلام قدسی است، زمانی که پیامبر(ص) به معراج رفتند در آسمان چهارم، کلمات زیارت عاشورا بر قلب ایشان الهام گردید، لیکن از آن رو که هنوز واقعه عاشورا در روی زمین رخ نداده بود، تا زمان امام محمد باقر(ع) مخفی ماند و پس از این دوران در دسترس شیعیان قرار گرفت.[۲]


منابع

  1. زمردیان، علی، شرح دعای کمیل.
  2. صفاتی، زهره، شرح زیارت عاشورا.