نیم‌خورده مؤمن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
در روایات | منظور از نیم‌خورده مؤمن یا سؤر مؤمن که در برخی روایات ذکر شد چیست؟ آیا این روایات با رعایت بهداشت سازگار است؟ آیا سند این روایات صحیح است؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''نیم‌خورده مؤمن''' یا '''سُؤْرِ مؤمن'''، باقی‌مانده غذای فرد [[مؤمن]] است، که در برخی روایات به خوردن آن سفارش شده و شفای از درد شمرده شده است.<ref name=":0">شیخ صدوق، محمد؛ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۵۱، ثواب من شرب من سؤر أخیه المؤمن.</ref> مراد از مؤمن در این روایات، مؤمنی دانسته شده که مبتلا به بیماری‌های واگیر نباشد؛{{مدرک|date=ژانویه ۲۰۲۲}} بنابراین با روایاتی که به رعایت بهداشت و دوری از بیماران واگیر سفارش کرده، ناسازگاری ندارد. در روایات، یکی از دلایل سفارش به خوردن نیم‌خورده مؤمن، [[تواضع|تواضع کردن]] دانسته شده است.<ref>مستغفری، جعفر، طبّ النبیّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم)، نجف، چاپ اول، ۱۳۸۵ ق، ص۲۱.</ref> برخی از عالمان، یکی دیگر از دلایل این سفارش را، جلوگیری از [[اسراف]] دانسته‌اند.{{مدرک|date=ژانویه ۲۰۲۲}} | '''نیم‌خورده مؤمن''' یا '''سُؤْرِ مؤمن'''، باقی‌مانده غذای فرد [[مؤمن]] است، که در برخی روایات به خوردن آن سفارش شده و شفای از درد شمرده شده است.<ref name=":0">شیخ صدوق، محمد؛ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۵۱، ثواب من شرب من سؤر أخیه المؤمن.</ref> مراد از مؤمن در این روایات، مؤمنی دانسته شده که مبتلا به بیماری‌های واگیر نباشد؛{{مدرک|date=ژانویه ۲۰۲۲}} بنابراین با روایاتی که به رعایت بهداشت و دوری از بیماران واگیر سفارش کرده، ناسازگاری ندارد. در روایات، یکی از دلایل سفارش به خوردن نیم‌خورده مؤمن، [[تواضع|تواضع کردن]] دانسته شده است.<ref>مستغفری، جعفر، طبّ النبیّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم)، نجف، چاپ اول، ۱۳۸۵ ق، ص۲۱.</ref> برخی از عالمان، یکی دیگر از دلایل این سفارش را، جلوگیری از [[اسراف]] دانسته‌اند.{{مدرک|date=ژانویه ۲۰۲۲}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۶
 | این مقاله نیازمند گسترش است. لطفاً اگر تخصص و توانایی گسترش این مقاله را دارید، آن را بهبود بخشید. |
نیم‌خورده مؤمن یا سُؤْرِ مؤمن، باقی‌مانده غذای فرد مؤمن است، که در برخی روایات به خوردن آن سفارش شده و شفای از درد شمرده شده است.[۱] مراد از مؤمن در این روایات، مؤمنی دانسته شده که مبتلا به بیماری‌های واگیر نباشد؛[نیازمند منبع] بنابراین با روایاتی که به رعایت بهداشت و دوری از بیماران واگیر سفارش کرده، ناسازگاری ندارد. در روایات، یکی از دلایل سفارش به خوردن نیم‌خورده مؤمن، تواضع کردن دانسته شده است.[۲] برخی از عالمان، یکی دیگر از دلایل این سفارش را، جلوگیری از اسراف دانسته‌اند.[نیازمند منبع]
شیخ صدوق در کتاب ثواب الاعمال حدیثی را ذکر کرده که بر اساس آن، خوردن نیم‌خورده مؤمن شفای هفتاد درد است.[۱] همه راویان سلسله‌سند این حدیث (پدر شیخ صدوق، سعد بن عبد الله،[۳] محمد بن عیسی،[۴] حسن بن علی بن بنت الیاس[۵] و عبد الله سنان[۶]) ثقه و مورد اطمینان دانسته شده‌اند؛ بنابراین آن را حدیثی معتبر شمرده‌اند.
طبق روایتی مرفوعه، اگر شخصی باقی‌مانده غذای مؤمنی را از روی تبرک بخورد، دو فرشته برای او تا قیامت طلب آمرزش می‌کنند.[۷] در روایتی دیگر گفته شده، کسی که نیم‌خورده مؤمن را از روی تواضع بخورد، خدا او را داخل بهشت می‌کند.[۸]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ شیخ صدوق، محمد؛ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۵۱، ثواب من شرب من سؤر أخیه المؤمن.
- ↑ مستغفری، جعفر، طبّ النبیّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم)، نجف، چاپ اول، ۱۳۸۵ ق، ص۲۱.
- ↑ نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ه. ق، ص۱۷۷؛ رجال الطوسی، ص۴۲۷. خلاصه الاقوال علامه حلی، ص۱۵۶.
- ↑ نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ه. ق، ص۳۳۳.
- ↑ نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ه. ق، ص۳۹؛ و خلاصه الاقوال علامه حلی، ص۱۰۴؛ نقد الرجال تفرشی، ج۲، ص۴۳؛ جامع الرواه اردبیلی، ج۱، ص۲۱۰.
- ↑ نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ه. ق، ص۲۱۴؛ نقد الرجال تفرشی، ج۳، ص۱۱۲؛ طرائف المقال بروجردی، ج۱، ص۵۱۲.
- ↑ شیخ صدوق، محمد؛ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۵۱، ثواب من شرب من سؤر أخیه المؤمن.
- ↑ شیخ صدوق، محمد، مصادقه الإخوان، الکاظمیه، چاپ اول، ۱۴۰۲ق، ص۵۲، حدیث۱.