نیم‌خورده مؤمن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
در روایات | منظور از نیم‌خورده مؤمن یا سؤر مؤمن که در برخی روایات ذکر شد چیست؟ آیا این روایات با رعایت بهداشت سازگار است؟ آیا سند این روایات صحیح است؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''نیم‌خورده مؤمن''' یا '''سُؤْرِ مؤمن'''، باقی‌مانده غذای فرد [[مؤمن]] است، که در برخی روایات به خوردن آن سفارش شده و شفای از درد شمرده شده است.<ref name=":0">شیخ صدوق، محمد؛ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۵۱، ثواب من شرب من سؤر أخیه المؤمن.</ref> مراد از مؤمن در این روایات، مؤمنی دانسته شده که مبتلا به بیماری‌های واگیر نباشد؛{{مدرک|date=ژانویه ۲۰۲۲}} بنابراین با روایاتی که به رعایت بهداشت و دوری از بیماران واگیر سفارش کرده، ناسازگاری ندارد. در روایات، یکی از دلایل سفارش به خوردن نیم‌خورده مؤمن، [[تواضع|تواضع کردن]] دانسته شده است.<ref>مستغفری، جعفر، طبّ النبیّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم)، نجف، چاپ اول، ۱۳۸۵ ق، ص۲۱.</ref> برخی از عالمان، یکی دیگر از دلایل این سفارش را، جلوگیری از [[اسراف]] دانسته‌اند.{{مدرک|date=ژانویه ۲۰۲۲}} | '''نیم‌خورده مؤمن''' یا '''سُؤْرِ مؤمن'''، باقی‌مانده غذای فرد [[مؤمن]] است، که در برخی روایات به خوردن آن سفارش شده و شفای از درد شمرده شده است.<ref name=":0">شیخ صدوق، محمد؛ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۵۱، ثواب من شرب من سؤر أخیه المؤمن.</ref> مراد از مؤمن در این روایات، مؤمنی دانسته شده که مبتلا به بیماری‌های واگیر نباشد؛{{مدرک|date=ژانویه ۲۰۲۲}} بنابراین با روایاتی که به رعایت بهداشت و دوری از بیماران واگیر سفارش کرده، ناسازگاری ندارد. در روایات، یکی از دلایل سفارش به خوردن نیم‌خورده مؤمن، [[تواضع|تواضع کردن]] دانسته شده است.<ref>مستغفری، جعفر، طبّ النبیّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم)، نجف، چاپ اول، ۱۳۸۵ ق، ص۲۱.</ref> برخی از عالمان، یکی دیگر از دلایل این سفارش را، جلوگیری از [[اسراف]] دانسته‌اند.{{مدرک|date=ژانویه ۲۰۲۲}} | ||
[[شیخ صدوق]] در کتاب [[ثواب الاعمال و عقاب الاعمال (کتاب)|ثواب الاعمال]] حدیثی را ذکر کرده که بر اساس آن، خوردن نیم‌خورده مؤمن شفای هفتاد درد است.<ref name=":0" /> همه راویان سلسله‌سند این حدیث (پدر شیخ صدوق، سعد بن عبد الله،<ref>نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ه. ق، ص۱۷۷؛ رجال الطوسی، ص۴۲۷. خلاصه الاقوال علامه حلی، ص۱۵۶.</ref> محمد بن عیسی،<ref>رجال النجاشی، | [[شیخ صدوق]] در کتاب [[ثواب الاعمال و عقاب الاعمال (کتاب)|ثواب الاعمال]] حدیثی را ذکر کرده که بر اساس آن، خوردن نیم‌خورده مؤمن شفای هفتاد درد است.<ref name=":0" /> همه راویان سلسله‌سند این حدیث (پدر شیخ صدوق، سعد بن عبد الله،<ref>نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ه. ق، ص۱۷۷؛ رجال الطوسی، ص۴۲۷. خلاصه الاقوال علامه حلی، ص۱۵۶.</ref> محمد بن عیسی،<ref>نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ه. ق، ص۳۳۳.</ref> حسن بن علی بن بنت الیاس<ref>نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ه. ق، ص۳۹؛ و خلاصه الاقوال علامه حلی، ص۱۰۴؛ نقد الرجال تفرشی، ج۲، ص۴۳؛ جامع الرواه اردبیلی، ج۱، ص۲۱۰.</ref> و عبد الله سنان<ref>نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ه. ق، ص۲۱۴؛ نقد الرجال تفرشی، ج۳، ص۱۱۲؛ طرائف المقال بروجردی، ج۱، ص۵۱۲.</ref>) [[ثقه]] و مورد اطمینان دانسته شده‌اند؛ بنابراین آن را حدیثی [[حدیث صحیح|معتبر]] شمرده‌اند. | ||
طبق روایتی [[حدیث مرفوعه|مرفوعه]]، اگر شخصی باقی‌مانده غذای مؤمنی را از روی [[تبرک]] بخورد، دو [[فرشته]] برای او تا [[قیامت]] طلب آمرزش می‌کنند.<ref>شیخ صدوق، محمد؛ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۵۱، ثواب من شرب من سؤر أخیه المؤمن.</ref> در روایتی دیگر گفته شده، کسی که نیم‌خورده مؤمن را از روی تواضع بخورد، خدا او را داخل بهشت می‌کند.<ref>شیخ صدوق، محمد، مصادقه الإخوان، الکاظمیه، چاپ اول، ۱۴۰۲ق، ص۵۲، حدیث۱.</ref> | طبق روایتی [[حدیث مرفوعه|مرفوعه]]، اگر شخصی باقی‌مانده غذای مؤمنی را از روی [[تبرک]] بخورد، دو [[فرشته]] برای او تا [[قیامت]] طلب آمرزش می‌کنند.<ref>شیخ صدوق، محمد؛ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۵۱، ثواب من شرب من سؤر أخیه المؤمن.</ref> در روایتی دیگر گفته شده، کسی که نیم‌خورده مؤمن را از روی تواضع بخورد، خدا او را داخل بهشت می‌کند.<ref>شیخ صدوق، محمد، مصادقه الإخوان، الکاظمیه، چاپ اول، ۱۴۰۲ق، ص۵۲، حدیث۱.</ref> | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی =اخلاق | ||
| شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ =سبک زندگی | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =- | ||
| تیترها = | | تیترها =- | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۱۶
 | این مقاله نیازمند گسترش است. لطفاً اگر تخصص و توانایی گسترش این مقاله را دارید، آن را بهبود بخشید. |
سؤال
منظور از نیم‌خورده مؤمن یا سؤر مؤمن که در برخی روایات ذکر شد چیست؟ آیا این روایات با رعایت بهداشت سازگار است؟ آیا سند این روایات صحیح است؟
نیم‌خورده مؤمن یا سُؤْرِ مؤمن، باقی‌مانده غذای فرد مؤمن است، که در برخی روایات به خوردن آن سفارش شده و شفای از درد شمرده شده است.[۱] مراد از مؤمن در این روایات، مؤمنی دانسته شده که مبتلا به بیماری‌های واگیر نباشد؛[نیازمند منبع] بنابراین با روایاتی که به رعایت بهداشت و دوری از بیماران واگیر سفارش کرده، ناسازگاری ندارد. در روایات، یکی از دلایل سفارش به خوردن نیم‌خورده مؤمن، تواضع کردن دانسته شده است.[۲] برخی از عالمان، یکی دیگر از دلایل این سفارش را، جلوگیری از اسراف دانسته‌اند.[نیازمند منبع]
شیخ صدوق در کتاب ثواب الاعمال حدیثی را ذکر کرده که بر اساس آن، خوردن نیم‌خورده مؤمن شفای هفتاد درد است.[۱] همه راویان سلسله‌سند این حدیث (پدر شیخ صدوق، سعد بن عبد الله،[۳] محمد بن عیسی،[۴] حسن بن علی بن بنت الیاس[۵] و عبد الله سنان[۶]) ثقه و مورد اطمینان دانسته شده‌اند؛ بنابراین آن را حدیثی معتبر شمرده‌اند.
طبق روایتی مرفوعه، اگر شخصی باقی‌مانده غذای مؤمنی را از روی تبرک بخورد، دو فرشته برای او تا قیامت طلب آمرزش می‌کنند.[۷] در روایتی دیگر گفته شده، کسی که نیم‌خورده مؤمن را از روی تواضع بخورد، خدا او را داخل بهشت می‌کند.[۸]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ شیخ صدوق، محمد؛ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۵۱، ثواب من شرب من سؤر أخیه المؤمن.
- ↑ مستغفری، جعفر، طبّ النبیّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم)، نجف، چاپ اول، ۱۳۸۵ ق، ص۲۱.
- ↑ نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ه. ق، ص۱۷۷؛ رجال الطوسی، ص۴۲۷. خلاصه الاقوال علامه حلی، ص۱۵۶.
- ↑ نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ه. ق، ص۳۳۳.
- ↑ نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ه. ق، ص۳۹؛ و خلاصه الاقوال علامه حلی، ص۱۰۴؛ نقد الرجال تفرشی، ج۲، ص۴۳؛ جامع الرواه اردبیلی، ج۱، ص۲۱۰.
- ↑ نجاشی، احمد، رجال النجاشی، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۶ه. ق، ص۲۱۴؛ نقد الرجال تفرشی، ج۳، ص۱۱۲؛ طرائف المقال بروجردی، ج۱، ص۵۱۲.
- ↑ شیخ صدوق، محمد؛ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، قم، چاپ دوم، ۱۴۰۶ ق، ص۱۵۱، ثواب من شرب من سؤر أخیه المؤمن.
- ↑ شیخ صدوق، محمد، مصادقه الإخوان، الکاظمیه، چاپ اول، ۱۴۰۲ق، ص۵۲، حدیث۱.