علت زمین گذاشتن جنازه پیش از دفن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
 
(۱۹ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
چرا پيش از خاك سپارى چند بار جنازه را به زمين مى گذارند و بر مى دارند؟
چرا پیش از خاکسپاری، جنازه را چند بار زمین می‌گذارند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
[[روح انسان]]، پس از [[مرگ]] نیز به‌مانند دوران زندگی، به بدن، توجه دارد. به همین دلیل در احادیث آمده که روح، مراسم [[غسل میت|غسل]]، [[تشییع جنازه|تشییع]] و [[دفن میت|تدفین]] خود را می‌بیند<ref name=":0">الانوار النعمانیه، ج۴، ص۲۱۸.</ref>  و زمانی که جسد را زیر خاک می‌کنند، اضطراب پیدا می‌کند. محققان مسلمان معتقدند با مرگ، روح از بدن جدا می‌شود، ولی نفس ناطقه زنده است. علاقه‌ی آن به‌طور کامل از بدن جدا نشده و ترس از [[فشار قبر]]، سؤال [[منکر و نکیر]]، [[رومان]] و ... وجود دارد.<ref name=":1">شیخ عباس قمی،منازل الآخره، ص۱۹; و سید نعمت الله جزایری، الانوار النعمانیه، ص۲۲۰.</ref>
 
يادآورى شد كه تكاليف و دستوراتى كه در بحث معاد و سراى آخرت مطرح شده است، بيشتر جنبه ى وحيانى دارند و از تيررس خرد انسان هاى عادى بيرون هستند و توجيه هاى ذكر شده، با كمك قراين شرعى بوده است.
حدیثی در کتاب «[[من لا یحضره الفقیه]]» آمده که وقتی جنازه را نزدیک قبر آورند، سریع او را وارد قبر نکنند؛ زیرا [[قبر]]، ترس‌های بزرگی دارد. براساس این حدیث، جنازه را نزدیک قبر به زمین بگذارند. چند بار این کار را انجام دهند تا روح آمادگی داخل شدن در قبر را بگیرد.
 
در باره ى اصل مسئله، رواياتى وارد شده است. در كتاب «من لا يحضره الفقيه» آمده است:
نویسنده‌ی «زاد المعاد»، معتقد است اصل زمین گذاشتن جنازه پیش از دفن، از روایات معتبر گرفته شده است.<ref name=":2" /> او معتقد است براساس نظر مشهور شیعه، این کار را باید سه بار تکرار کنند و بار چهارم او را وارد قبر نمایند. او علت این کار را، ترس بزرگ از قبر معرفی می‌کند.<ref name=":2">محمد باقر مجلسی، زاد المعاد، ص۵۶۱.</ref>
 
چون ميت را نزديك قبر آورند، به ناگاه او را وارد قبر نكنند; ]زيرا[ قبر هول هاى (ترس هاى) بزرگى دارد و حامل آن، از «هول مطلع» به خدا پناه آورد. ميت را نزديك قبر به زمين بگذارند، اندكى صبر كنند تا آمادگى داخل شدن را بگيرد، پس اندكى او را پيش تر برند و اندكى درنگ كنند، آن گاه او را به كنار قبر ببرند.
[[امام صادق(ع)]] فرمود: وقتی میت را به سوی قبر آوردی، یکباره او را وارد قبر نکن، او را دو یا سه زِراع (نیم متر) پایین‌تر از قبر بگذار تا برای قبر آماده شود.<ref>وسائل الشیعه، ج۲، ص۸۳۸ ـ ۸۳۹، ح ۱ ـ ۶، مسلسل ۳۳۱۰.</ref>
 
مرحوم مجلسى در شرح اين فراز فرموده است:
همچنین برخی نویسندگان به این نکته توجه داده‌اند که این عمل برای پند و اندرزِ تشییع کنندگان نیز است تا بیندیشند و بدانند که این واقعه برای آنان نیز  در پیش خواهد بود.<ref name=":1" />
 
هر چند روح، از بدن جدا شده و روح حيوانى، مرده است; ولى نفس ناطقه زنده است<ref>يعنى شخص مرده، ادراكات مادى ـ جسمانى ندارد; ولى تمام دستگاه ادراكى او از كار نيفتاده است وروح او توان درك دارد.</ref> و علاقه ى آن به طور كامل از بدن جدا نشده است و ترس ضغطه ى قبر،<ref>ضغطه ى قبر همان فشار قبر است كه توضيح آن خواهد آمد.</ref> سؤال منكر و نكير، رومان و... است; يا اين كه اين عمل براى پند و اندرز ديگران باشد كه بينديشند چنين واقعه اى در پيش است.<ref>شيخ عباس قمى،منازل الآخره، ص۱۹; و سيد نعمت الله جزايرى، الانوار النعمانيه، ص۲۲۰.</ref>
== جستارهای وابسته ==
* [[دعاهای هنگام دفن میت]]
نويسنده ى زاد المعاد، اصل اين حكم را به روايات معتبر اسناد مى دهد و در كيفيت آن مى فرمايد: «وقتى جنازه، نزديك قبر رسيد; سنت است كه آن را مقابل قبله ى قبر بگذارند. جنازه مرد باشد يا زن، و مشهور اين است كه اين كار را سه بار تكرار كنند و بار چهارم او را وارد قبر كنند. او علت اين كار را، ترسى بزرگ از قبر معرفى مى كند».<ref>محمد باقر مجلسى، زاد المعاد، ص۵۶۱.</ref>
* [[تلقین]]
 
پس از مرگ، هر چند روح، وارد برزخ شده است; ولى ويژگى هايش با آن عالم كاملاً بيگانه است. اضطراب شديدى از آينده دارد و به بدن خاكى توجه بسيارى دارد. خروج روح از بدن نيز يكباره نيست; بلكه تدريجى است. از اين رو،<ref>الانوار النعمانيه، ج۴، ص۲۱۸.</ref> قطع انس و علاقه ى آن نيز تدريجى است. در روزهاى نخستين مرگ، روح كاملاً متوجه بدن است، به همين دليل در احاديث بسيارى آمده است كه روح، مراسم غسل، تشييع جنازه و تدفين خود را مى بيند.<ref>همان.</ref> براى نخستين بار، جسد خود را مى بيند كه زير خاك مى كنند و به سبب تشويشى كه از سرنوشت جسد خود دارد، خود را نيز در قبر مى يابد.
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
به همين مناسبت امام صادق(عليه السلام) فرمود:  
وقتى ميت را به سوى قبر آوردى، به سختى و يكبارگى او را وارد قبر نكن، بلكه او را دو يا سه زراع پايين تر از قبر بگذار تا براى قبر آمادگى تحصيل كند... .<ref>وسائل الشيعه، ج۲، ص۸۳۸ ـ ۸۳۹، ح ۱ ـ ۶، مسلسل ۳۳۱۰.</ref>  
آنچه در باره ى احوال ارواح گفته مى شود، مربوط به عموم مردمان است يعنى در برخى موارد، وضعيّت معصومان(ع)و اولياى الهى متفاوت است.
==منابع==
<references />
{{شاخه
{{شاخه
| شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی = کلام
|شاخه فرعی۱ =  
| شاخه فرعی۱ = معاد
|شاخه فرعی۲ =  
|شاخه فرعی۲ =احکام جنازه
|شاخه فرعی۳ =  
|شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =-
  | تیترها =  
  | تیترها =-
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =ج
  | کیفیت =  
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۰۸

سؤال

چرا پیش از خاکسپاری، جنازه را چند بار زمین می‌گذارند؟

روح انسان، پس از مرگ نیز به‌مانند دوران زندگی، به بدن، توجه دارد. به همین دلیل در احادیث آمده که روح، مراسم غسل، تشییع و تدفین خود را می‌بیند[۱] و زمانی که جسد را زیر خاک می‌کنند، اضطراب پیدا می‌کند. محققان مسلمان معتقدند با مرگ، روح از بدن جدا می‌شود، ولی نفس ناطقه زنده است. علاقه‌ی آن به‌طور کامل از بدن جدا نشده و ترس از فشار قبر، سؤال منکر و نکیر، رومان و ... وجود دارد.[۲]

حدیثی در کتاب «من لا یحضره الفقیه» آمده که وقتی جنازه را نزدیک قبر آورند، سریع او را وارد قبر نکنند؛ زیرا قبر، ترس‌های بزرگی دارد. براساس این حدیث، جنازه را نزدیک قبر به زمین بگذارند. چند بار این کار را انجام دهند تا روح آمادگی داخل شدن در قبر را بگیرد.

نویسنده‌ی «زاد المعاد»، معتقد است اصل زمین گذاشتن جنازه پیش از دفن، از روایات معتبر گرفته شده است.[۳] او معتقد است براساس نظر مشهور شیعه، این کار را باید سه بار تکرار کنند و بار چهارم او را وارد قبر نمایند. او علت این کار را، ترس بزرگ از قبر معرفی می‌کند.[۳]

امام صادق(ع) فرمود: وقتی میت را به سوی قبر آوردی، یکباره او را وارد قبر نکن، او را دو یا سه زِراع (نیم متر) پایین‌تر از قبر بگذار تا برای قبر آماده شود.[۴]

همچنین برخی نویسندگان به این نکته توجه داده‌اند که این عمل برای پند و اندرزِ تشییع کنندگان نیز است تا بیندیشند و بدانند که این واقعه برای آنان نیز در پیش خواهد بود.[۲]

جستارهای وابسته

منابع

  1. الانوار النعمانیه، ج۴، ص۲۱۸.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ شیخ عباس قمی،منازل الآخره، ص۱۹; و سید نعمت الله جزایری، الانوار النعمانیه، ص۲۲۰.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ محمد باقر مجلسی، زاد المعاد، ص۵۶۱.
  4. وسائل الشیعه، ج۲، ص۸۳۸ ـ ۸۳۹، ح ۱ ـ ۶، مسلسل ۳۳۱۰.