جمع‌آوری قرآن توسط خلیفه اول: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
خلیفه اول در زمان حکمرانی خود، دستور داد، قرآن را از روی قطعات چوب، استخوان و ... جمع‌آوری کنند. ابوبکر این مسئولیت را بر عهده زید بن ثابت گذاشت. زید نقل می‌کند که ابوبکر او را فراخواند و پس از مشاوره با عمر، گفت بسیاری از قاریان و حافظان قرآن، در جنگ یمامه شهید شده‌اند و بیم آن می‌رود که در موارد دیگر، دیگر حافظان نیز کشته شوند و بخشی از قرآن از بین برود. سپس موضوع جمع‌آوری قرآن را مطرح ساخت و من قرآن را که بر صفحاتی از سنگ و چوب نوشته شده بود، جمع‌آوری کردم.<ref>المصاحف، ص۶–۹.</ref> | |||
امام علی(ع) پس از رحلت پیامبر اسلام به جمع‌آوری قران پرداخت، اما به دلایلی پذیرفته نشد. | |||
ابوبکر در نخستین اقدام، اعلام کرد هر کس هر چه از قرآن نزد خود دارد، بیاورد. سپس با تشکیل گروهی کار جمع‌آوری آیات و سوره‌ها را آغاز نمود تا آن را از پراکندگی و خطر از بین رفتن نجات دهد. هر سوره‌ای که کامل می‌شد، در صندوقچه‌ای به نام «رَبعه» قرار داده می‌شد. | ابوبکر در نخستین اقدام، اعلام کرد هر کس هر چه از قرآن نزد خود دارد، بیاورد. سپس با تشکیل گروهی کار جمع‌آوری آیات و سوره‌ها را آغاز نمود تا آن را از پراکندگی و خطر از بین رفتن نجات دهد. هر سوره‌ای که کامل می‌شد، در صندوقچه‌ای به نام «رَبعه» قرار داده می‌شد. | ||
نسخهٔ ۲۹ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۰۲
جریان جمع‌آوری قرآن توسط خلیفهٔ اول چگونه بوده است؟
خلیفه اول در زمان حکمرانی خود، دستور داد، قرآن را از روی قطعات چوب، استخوان و ... جمع‌آوری کنند. ابوبکر این مسئولیت را بر عهده زید بن ثابت گذاشت. زید نقل می‌کند که ابوبکر او را فراخواند و پس از مشاوره با عمر، گفت بسیاری از قاریان و حافظان قرآن، در جنگ یمامه شهید شده‌اند و بیم آن می‌رود که در موارد دیگر، دیگر حافظان نیز کشته شوند و بخشی از قرآن از بین برود. سپس موضوع جمع‌آوری قرآن را مطرح ساخت و من قرآن را که بر صفحاتی از سنگ و چوب نوشته شده بود، جمع‌آوری کردم.[۱]
امام علی(ع) پس از رحلت پیامبر اسلام به جمع‌آوری قران پرداخت، اما به دلایلی پذیرفته نشد.
ابوبکر در نخستین اقدام، اعلام کرد هر کس هر چه از قرآن نزد خود دارد، بیاورد. سپس با تشکیل گروهی کار جمع‌آوری آیات و سوره‌ها را آغاز نمود تا آن را از پراکندگی و خطر از بین رفتن نجات دهد. هر سوره‌ای که کامل می‌شد، در صندوقچه‌ای به نام «رَبعه» قرار داده می‌شد.
این صحیفه‌ها که نام سوره‌های قرآن بر آنها نگاشته شده بود، پس از اتمام، به ابوبکر و بعد از او به عمر سپرده شد و سپس نزد دخترش «حفصه» نگهداری شد. عثمان هنگام یکسان کردن مصحف‌ها آن را به امانت گرفت تا نسخهٔ دیگر قرآن را با آن مقابله کند و سپس آن را به حفصه بازگرداند. بعد از مرگ حفصه، مروان که از جانب معاویه حاکم مدینه بود، آن را از ورثه حفصه گرفت و از بین برد.[۲]