زیارت ائمه(ع) با معرفت: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←مطالعه بیشتر) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
معاویه بن وهب گوید به حضور [[امام صادق(ع)]] رفتم چون وارد شدم دیدم امام نماز می‌خواند پس از تمام کردن نماز در حال سجده با خداوند مناجات کرد و گفت: ای خداوند که کرامت و وصیت را خاص ما گرداندی، و به ما وعده شفاعت دادی و علم گذشته و آینده را به ما عطا کردی و قلوب عده‌ای را متوجه ما نمودی. من و برادرانم و زائران قبر حسین(ع) را بیامرز، همه آنان که اموال خود را صرف این راه نمودند و بدنهای خود را به زحمت انداختند به جهت نیکویی که ما و خشنودی پیغمبر تو در رسیدن به ثواب تو و برای اجابت امر با دشمنی با دشمنان ما و منظور آنان از این عمل رضایت توست و بس. | معاویه بن وهب گوید به حضور [[امام صادق(ع)]] رفتم چون وارد شدم دیدم امام نماز می‌خواند پس از تمام کردن نماز در حال سجده با خداوند مناجات کرد و گفت: ای خداوند که کرامت و وصیت را خاص ما گرداندی، و به ما وعده شفاعت دادی و علم گذشته و آینده را به ما عطا کردی و قلوب عده‌ای را متوجه ما نمودی. من و برادرانم و زائران قبر حسین(ع) را بیامرز، همه آنان که اموال خود را صرف این راه نمودند و بدنهای خود را به زحمت انداختند به جهت نیکویی که ما و خشنودی پیغمبر تو در رسیدن به ثواب تو و برای اجابت امر با دشمنی با دشمنان ما و منظور آنان از این عمل رضایت توست و بس. | ||
امام پیوسته در حال سجده برای زائران امام حسین(ع) دعا می‌نمود. پس از ختم دعا گفتم: قربانت گردم! اگر این دعاهای تو در حق کسی بود که خدا را نمی‌شناخت گمان می‌کنم خداوند او را از آتش جهنم نجات دهد. پس گفت: ای معاویه! زیارت او را ترک مکن. آیا نمی‌خواهی تو از کسانی باشی که پیغمبر و علی و فاطمه و ائمه(ع) در حق آنان دعا می‌کند آیا نمی‌خواهی از کسانی باشی که چون از زیارت برگردند گناهان گذشته و هفتاد سال آنان آمرزیده باشد؟ آیا نمی‌خواهی از کسانی باشی که ملائکه با آنان مصافحه می‌کنند آیا نمی‌خواهی از کسانی باشی که چون از قبر بیرون آیند گناهی نداشته باشند آیا نمی‌خواهی از کسانی باشی که فردا با پیغمبر مصافحه می‌کنند؟<ref> | امام پیوسته در حال سجده برای زائران امام حسین(ع) دعا می‌نمود. پس از ختم دعا گفتم: قربانت گردم! اگر این دعاهای تو در حق کسی بود که خدا را نمی‌شناخت گمان می‌کنم خداوند او را از آتش جهنم نجات دهد. پس گفت: ای معاویه! زیارت او را ترک مکن. آیا نمی‌خواهی تو از کسانی باشی که پیغمبر و علی و فاطمه و ائمه(ع) در حق آنان دعا می‌کند آیا نمی‌خواهی از کسانی باشی که چون از زیارت برگردند گناهان گذشته و هفتاد سال آنان آمرزیده باشد؟ آیا نمی‌خواهی از کسانی باشی که ملائکه با آنان مصافحه می‌کنند آیا نمی‌خواهی از کسانی باشی که چون از قبر بیرون آیند گناهی نداشته باشند آیا نمی‌خواهی از کسانی باشی که فردا با پیغمبر مصافحه می‌کنند؟<ref>کلینی، الکافی، ترجمه سید جواد مصطفوی، دفتر نشر فرهنگ اهل بیت تهران، ج۴، کتاب حج، ص۵۲۸، حدیث ۱۱.</ref> | ||
امام صادق(ع) می‌فرمایند: به درستی که چون شخصی به زیارت حسین(ع) از خانه اش خارج شود در همان اول حرکت گناهش آمرزیده می‌شود پس پیوسته با هر قدم پاک و پیراسته می‌شود تا نزد قبر برسد.<ref>کامل الزیارات، | امام صادق(ع) می‌فرمایند: به درستی که چون شخصی به زیارت حسین(ع) از خانه اش خارج شود در همان اول حرکت گناهش آمرزیده می‌شود پس پیوسته با هر قدم پاک و پیراسته می‌شود تا نزد قبر برسد.<ref>کامل الزیارات، تصحیح علامه امینی، نشر میقات، چاپ اول، ۱۳۶۵، تهران، ص۲۹۴.</ref> | ||
'''زیارت همراه با معرفت''' | '''زیارت همراه با معرفت''' | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
== مطالعه بیشتر == | == مطالعه بیشتر == | ||
* | * ''بر ساحل عاشورا''، نیم نگاهی به زندگانی حسین بن علی، نقل واقعه، هادی قطبی، ناشر احمدیه، قم، ۱۳۸۱ش. | ||
* | * ''تاریخ سید الشهدا(ع)''، عباس صفایی، نشر مسجد مقدس جمکران، قم، ۱۳۷۹ش. | ||
* | * ''چهره درخشان حسین بن علی(ع)''، علی ربانی خلخالی، نشر مکتب الحسین، قم، ۱۳۷۹ش. | ||
* | * ''مقتل الحسین به روایت شیخ صدوق''، امام حسین و عاشورا از زبان محمد بن علی ابن بابویه، نشر هستی نما، تهران، ۱۳۸۱ش. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۳۹
آیا درست است که خداوند زائر امام حسین(ع) را در آتش نمی‌اندازد؟ یا اینکه امام رضا(ع) فرمود هر کس خواهرم را با معرفت در قم زیارت کند بهشت بر او واجب است؟ معرفت زیارت را شرح دهید؟
فضیلت زیارت اهل‌بیت پیامبر(ص)
زیارت امام حسین(ع) آثار و برکات فراوان دارد که یکی از آنها آمرزش گناهان است.
در فضیلت زیارت امام حسین(ع) چنین روایت شده است:
معاویه بن وهب گوید به حضور امام صادق(ع) رفتم چون وارد شدم دیدم امام نماز می‌خواند پس از تمام کردن نماز در حال سجده با خداوند مناجات کرد و گفت: ای خداوند که کرامت و وصیت را خاص ما گرداندی، و به ما وعده شفاعت دادی و علم گذشته و آینده را به ما عطا کردی و قلوب عده‌ای را متوجه ما نمودی. من و برادرانم و زائران قبر حسین(ع) را بیامرز، همه آنان که اموال خود را صرف این راه نمودند و بدنهای خود را به زحمت انداختند به جهت نیکویی که ما و خشنودی پیغمبر تو در رسیدن به ثواب تو و برای اجابت امر با دشمنی با دشمنان ما و منظور آنان از این عمل رضایت توست و بس.
امام پیوسته در حال سجده برای زائران امام حسین(ع) دعا می‌نمود. پس از ختم دعا گفتم: قربانت گردم! اگر این دعاهای تو در حق کسی بود که خدا را نمی‌شناخت گمان می‌کنم خداوند او را از آتش جهنم نجات دهد. پس گفت: ای معاویه! زیارت او را ترک مکن. آیا نمی‌خواهی تو از کسانی باشی که پیغمبر و علی و فاطمه و ائمه(ع) در حق آنان دعا می‌کند آیا نمی‌خواهی از کسانی باشی که چون از زیارت برگردند گناهان گذشته و هفتاد سال آنان آمرزیده باشد؟ آیا نمی‌خواهی از کسانی باشی که ملائکه با آنان مصافحه می‌کنند آیا نمی‌خواهی از کسانی باشی که چون از قبر بیرون آیند گناهی نداشته باشند آیا نمی‌خواهی از کسانی باشی که فردا با پیغمبر مصافحه می‌کنند؟[۱]
امام صادق(ع) می‌فرمایند: به درستی که چون شخصی به زیارت حسین(ع) از خانه اش خارج شود در همان اول حرکت گناهش آمرزیده می‌شود پس پیوسته با هر قدم پاک و پیراسته می‌شود تا نزد قبر برسد.[۲]
زیارت همراه با معرفت
آنچه درباره زیارت همراه با معرفت لازم است:
- شخص زائر به مقام و منزلت زیارت شونده خداوند آشنا شود.
- تصمیم بگیرد خود را با او هماهنگ و همسو کند. یعنی پس از آشنایی با سیره و عقیده صاحبِ بارگاه، عقاید، رفتار و گفتار خود را با او هماهنگ کند. از بهترین راه‌ها برای آشنایی با اهل بیت(ع) توجه به معرفی‌هایی است که در ضمن زیارت‌ها و دعاها، خود معصومان بیان نموده‌اند که به عنوان نمونه جامعه کبیره از جمله آن زیارات می‌باشد.
مطالعه بیشتر
- بر ساحل عاشورا، نیم نگاهی به زندگانی حسین بن علی، نقل واقعه، هادی قطبی، ناشر احمدیه، قم، ۱۳۸۱ش.
- تاریخ سید الشهدا(ع)، عباس صفایی، نشر مسجد مقدس جمکران، قم، ۱۳۷۹ش.
- چهره درخشان حسین بن علی(ع)، علی ربانی خلخالی، نشر مکتب الحسین، قم، ۱۳۷۹ش.
- مقتل الحسین به روایت شیخ صدوق، امام حسین و عاشورا از زبان محمد بن علی ابن بابویه، نشر هستی نما، تهران، ۱۳۸۱ش.