حدیث واجب نبودن صدقه بر کسی که سه دختر دارد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۶: خط ۱۶:
  | راوی اصلی =  
  | راوی اصلی =  
  | دیگر راویان =
  | دیگر راویان =
  | اعتبار سند = بدون سلسله‌سند، [[حدیث ضعیف|ضعیف]]
  | اعتبار سند = بدون سلسله‌سند
  | منابع شیعه = [[روضة الواعظین (کتاب)|روضة الواعظین]]
  | منابع شیعه = [[روضة الواعظین (کتاب)|روضة الواعظین]]
  | منابع سنی =
  | منابع سنی =

نسخهٔ ‏۱۳ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۶

سؤال

در حدیثی گفته شده کسی که سه دختر دارد، صدقه دادن بر او واجب نیست. آیا این حدیث معتبر است؟ مراد از آن چیست؟‌


حدیث واجب نبودن صدقه بر کسی که سه دختر دارد
اطلاعات حدیث
به نقل ازپیامبر(ص)
روایات مشابهحدیث واجب نبودن جهاد بر کسی که سه دختر دارد
سند
اعتبار سندبدون سلسله‌سند
منابع شیعهروضة الواعظین

حدیث واجب نبودن صدقه بر کسی که سه دختر دارد از پیامبر(ص) نقل شده و به دلیل نداشتن سلسله‌سند معتبر نیست. این روایت نخستین بار در کتاب روضة الواعظین و به نقل از آن در کتاب‌های مکارم الاخلاق، بحار الانوار و مستدرک الوسائل ذکر شده است. برخی به فرض صحیح بودن روایت، مراد از صدقه را صدقه مستحبی دانسته‌اند.

متن حدیث

«قَالَ (ص): نِعْمَ الْوَلَدُ الْبَنَاتُ الْمُخَدَّرَاتُ مَنْ كَانَتْ عِنْدَهُ وَاحِدَةٌ جَعَلَهَا اللَّهُ لَهُ سِتْراً مِنَ النَّارِ وَ مَنْ كَانَتْ عِنْدَهُ اثْنَتَانِ أَدْخَلَهُ اللَّهُ بِهِمَا الْجَنَّةَ وَ مَنْ كَانَتْ لَهُ ثَلَاثٌ أَوْ مِثْلُهُنَّ مِنَ الْأَخَوَاتِ وُضِعَ عَنْهُ الْجِهَادُ وَ الصَّدَقَةُ».[۱]

سند و محتوا

فتال نیشابوری عالم شیعه قرن ششم قمری، روایت واجب نبودن صدقه بر کسی که سه دختر دارد را در کتاب روضة الواعظین از پیامبر(ص) نقل کرده است. این روایت بدون سلسله‌سند ذکر شده است.[۱] بنابراین روایت از نظر سندی معتبر نیست.

حسن بن فضل طبرسی در کتاب مکارم الاخلاق،[۲] علامه مجلسی در کتاب بحار الانوار[۳] و محدث نوری در کتاب مستدرک الوسائل[۴] این روایت را از کتاب روضة الواعظین نقل کرده‌اند.

برخی مراد از صدقه را صدقه مستحبی دانسته‌اند.[۵]


جستارهای وابسته

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ فتال نیشابوری، محمد، روضه الواعظین و بصیره المتعظین، قم، رضی، چاپ اول، ۱۳۷۵ ش، ج‏۲، ص۳۶.
  2. طبرسی، حسن، مکارم الأخلاق، قم، شریف رضی، چاپ چهارم، ۱۴۱۲ ق / ۱۳۷۰ ش، ص۲۱۹.
  3. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوارالجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ ق، ج۱، ص۹۱.
  4. نوری، حسین، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، قم، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، چاپ اول، ۱۴۰۸ق، ج۱۵، ص۱۱۶.
  5. محمدی ری‌شهری، محمد، حکمت‌نامه پیامبر اعظم(ص)، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، ۱۳۸۶ش.