سخن گفتن حضرت فاطمه(س) پیش از تولد: تفاوت میان نسخه‌ها
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = شد | | بازبینی = شد | ||
نسخهٔ ۴ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۵۷
سؤال
آیا حضرت فاطمه پیش از تولد با مادرش صحبت می‌کرده است؟
منابع شیعه و اهل سنت به سخن گفتن حضرت فاطمه(س) پیش از تولد با حضرت خدیجه اشاره شده و جزء فضائل حضرت فاطمه(س) برشمرده‌اند.
سخن گفتن فاطمه زهرا(س) قبل از تولد
- نویسنده فضایل الخمسه عن الصحاح السته که از منابع و صحاح ششگانه اهل‌سنت کتابش را جمع‌آوری کرده است، نوشته: خدیجه(س) گفته است: پس از حامله شدن به فاطمه، او با من سخن می‌گفت[۱] و مرا سرگرم می‌کرد. وقتی زنان قریش از او به خاطر ازدواج با پیامبر اسلام پرسیدند[۲] خدیجه انیسی جز زهرا نداشت و زهرا در شکم مادر با او سخن می‌گفت تا غصه را از دل او ببرد.[۳]
- در منابع شیعی مانند امالی شیخ صدوق این فضیلت نقل شده است: وقتی فاطمه با خدیجه سخن می‌گفت، خدیجه آن را از پیامبر پنهان می‌داشت تا اینکه روزی پیامبر وارد خانه شد و گفتگوی خدیجه را با فردی شنید، فرمود ای خدیجه با چه کسی صحبت می‌کنی؟ خدیجه عرض کرد با کودکی که در شکم دارم. پیامبر فرمود ای خدیجه جبرئیل به من خبر می‌دهد که این کودک نسل پاک و مبارک و معصوم من است که خداوند نسل و نسب مرا در او قرار داده است و از نسل پاک او ائمه و خلفای من بعد از پایان وحی از زمین خواهند بود.[۴]
سخن گفتن امام علی(ع) قبل از تولد
وقتی معاویه به امام علی(ع) نامه نوشت و در آن از برتری‌های خود سخن گفت. امام علی(ع) به غلامش دستور داد در جواب او بنویس: ... نماز گذاردم با پیامبر در کودکی و در شکم مادر، اقرار به نبوت کردم.[۵]
مطالعه بیشتر
- فضایل پنج تن در صحاح ششگانه، ساعدی خراسانی، انتشارات فیروزآبادی.
منابع
- ↑ ساعدی، محمدباقر، فضائل و پنج تن در صحاح ششگانه، ج۴، ص۴ و ۶.
- ↑ ساعدی، محمدباقر، فضائل و پنج تن در صحاح ششگانه، ج۴، ص۷ و ۸؛ راوند، قصص الانبیاء ص۷۱۳؛ راوندی، الخرائج، ص۳۸۱.
- ↑ راوندی، الخرائج، ص۱۱۳.
- ↑ شیخ صدوق، امالی، ص۵۹۳؛ طبری، دلائل الامامه، ص۸؛ رضی الدین علی بن یوسف حلی، العدد و القویه، ص۲۲۲؛ الموسوعه الکبری عن فاطمه زهرا، ج۴، ص۲۳۶.
- ↑ طبرسی، احتجاج، ج۱، ص۱۸۰.