آیه سخره: تفاوت میان نسخه‌ها

(بارگزاری اولیه)
 
(تکمیل و بارگزاری)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
در مورد آيه ی سخره در سوره ی اعراف توضيح فرمائيد.
در مورد آيه سخره در سوره اعراف، توضيح دهید.
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
در روايات اسلامي، آيه ی ۵۴ سوره ی اعراف به آيه سُخره معروف است و به نظر مي‎رسد اين اصطلاح از كلمه ی «مسخرات» گرفته شده است كه مي‎گويد خورشيد، ماه و ستارگان در تسخير امر الهي هستند و در اين جا فقط به يك روايت اشاره مي‎كنيم: امام صادق عليه السلام وقتي به آسمان نگاه مي‎كرد، اين آيه را مي‎خواند: {{قرآن|ان الله في خلق السموات والارض واختلاف الليل والنهار لايات لاولي الالباب}}<ref>آل عمران / ۱۹۰.</ref> و سپس آيه ی سخره را مي‎خواند. يعني {{قرآن|ان ربكم الله الذي خلق السموات و..}} تا آخر آيه ۵۴ سوره ی اعراف و پس از آن دعا مي‎كردند.<ref>نوري، حسين؛ مستدرك الوسائل، قم، مؤسسه آل البيت، ۱۴۰۸ هـ .ق، ج۴، ص۱۴۸، ب ۱۰.</ref>
آیه ۵۴ [[سوره اعراف]] به '''آیه سخره''' معروف است. در این آیه خداوند به ذکر نعمت‌ها و مخلوقاتی که تسخیر شده خدا هستند، می‌پردازد و در جواب بت پرستان، به قدرت بی بدیل الهی اشاره می‌کند.
==متن آیه==
{{قرآن بزرگ|إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ ۗ  أَلَا لَهُ الْخَلْقُ وَالْأَمْرُ ۗ  تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ|ترجمه=پروردگار شما اللّه است كه آسمانها و زمين را در شش روز آفريد. پس به عرش پرداخت. شب را در روز مى‌پوشاند و روز شتابان آن را مى‌طلبد. و آفتاب و ماه و ستارگان مسخّر فرمان او هستند. آگاه باشيد كه او راست آفرينش و فرمانروايى. خدا آن پروردگار جهانيان به غايت بزرگ است.|سوره=اعراف|آیه=۵۴}}


خداوند متعال در آيه ی سخره، يعني آیه ی ۵۴ سوره ی اعراف مي‎فرمايد: پروردگار شما خداوندي است كه آسمان‎ها و زمين را در شش روز [شش ايام] آفريد: سپس به تدبير جهان هستي پرداخت، با پرده تاريك شب، روز را مي‎پوشاند و روز به سرعت در حركت است و شب را طلب مي‎كند و خورشيد و ماه و ستارگان را آفريد، در حالي كه در تسخير فرمان او هستند، آگاه باشيد كه آفرينش و تدبير جهان براي خدا [ و تحت فرمان] اوست، پر بركت است خداوندي كه پروردگار جهانيان است.
==محتوای آیه==
آيه ی ۵۴ [[سوره اعراف]] به '''آيه سُخره''' معروف است. به نظر مي‎رسد اين اصطلاح از كلمه «مسخرات» گرفته شده است كه مي‎گويد خورشيد، ماه و ستارگان در تسخير امر الهي هستند. اين آيه در واقع جوابي براي بت پرستان سات كه تصور مي‎كردند بت‎ها [[شفاعت|شفاعتشان]] خواهند كرد و آيات الهي و انبياء را تكذيب مي‎كردند كه قبل از اين آيه، به آن اشاره شده است. خداوند براي شخصيت دادن به انسان نعمت‎ها را به او يادآوري مي‎كند و يكي از آن نعمت‎ها اين است كه خورشيد، ماه و ستارگان به امر الهي تسخیر شده‌اند.<ref>مكارم شيرازي، ناصر؛ نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۷۴ هـ ش. ج۱۱، ص۱۷۱.</ref>


اين آيه در واقع جوابي است براي بت پرستان كه تصور مي‎كردند بت‎ها شفاعت ‎شان خواهند كرد و آيات الهي و انبياء را تكذيب مي‎كردند كه قبل از اين آيه، به آن اشاره شده است و خداوند مي خواهد برساند كه همه ی امور جهان و آخرت در زير سيطره اوست و همه را خداوند مسخر كرده است و اگر شفيعي بايد باشد. آن شفيع كسي است كه جهان در تسخير اوست نه بت‎هاي ساخته دست بشري كه هيچ تحركي ندارند و خداوند براي شخصيت دادن به انسان نعمت‎ها را به او يادآوري مي‎كند و يكي از آن نعمت‎ها اين است كه خورشيد، ماه و ستارگان به امر الهي در خدمت انسان‎ها مي‎باشند و خداوند اين ها را مسخر كرده تا به مردم سود برساند.<ref>مكارم شيرازي، ناصر؛ نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۷۴ هـ ش. ج۱۱، ص۱۷۱.</ref>
امام صادق عليه السلام وقتي به آسمان نگاه مي‎كرد، اين آيه را مي‎خواند: {{قرآن|ان الله في خلق السموات والارض واختلاف الليل والنهار لايات لاولي الالباب}}<ref>آل عمران / ۱۹۰.</ref> و سپس آيه ی سخره را مي‎خواند. يعني {{قرآن|ان ربكم الله الذي خلق السموات و..}} تا آخر آيه ۵۴ سوره ی اعراف و پس از آن دعا مي‎كردند.<ref>نوري، حسين؛ مستدرك الوسائل، قم، مؤسسه آل البيت، ۱۴۰۸ هـ .ق، ج۴، ص۱۴۸، ب ۱۰.</ref>


بنابراين، بايد دل‎ها به خدا متوجه شود كه اگر بشر خدا را بشناسد به سلامت و سعادت ابدي مي‎رسد و شناخت خدا تفكر در آيات او كه در آسمان و زمين پراكنده است، ميسر مي‎شود. اوست كه آسمان و زمين را آفريد و دانش بشر هرچه فراتر رود، نشانه‎هاي عظمت و قدرت را بيشتر خواهد ديد. اوست كه اولين بار هستي را بيافريد و امور آن به گونه‎اي مستمر در دست قدرت خويش قرار داد، اوست صاحب قدرتي گسترده و اوست پديد آورنده رشد دهنده‎ي مخلوقات و اوست پروردگار جهانيان.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}



نسخهٔ ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۲۳

سؤال

در مورد آيه سخره در سوره اعراف، توضيح دهید.

آیه ۵۴ سوره اعراف به آیه سخره معروف است. در این آیه خداوند به ذکر نعمت‌ها و مخلوقاتی که تسخیر شده خدا هستند، می‌پردازد و در جواب بت پرستان، به قدرت بی بدیل الهی اشاره می‌کند.

متن آیه

محتوای آیه

آيه ی ۵۴ سوره اعراف به آيه سُخره معروف است. به نظر مي‎رسد اين اصطلاح از كلمه «مسخرات» گرفته شده است كه مي‎گويد خورشيد، ماه و ستارگان در تسخير امر الهي هستند. اين آيه در واقع جوابي براي بت پرستان سات كه تصور مي‎كردند بت‎ها شفاعتشان خواهند كرد و آيات الهي و انبياء را تكذيب مي‎كردند كه قبل از اين آيه، به آن اشاره شده است. خداوند براي شخصيت دادن به انسان نعمت‎ها را به او يادآوري مي‎كند و يكي از آن نعمت‎ها اين است كه خورشيد، ماه و ستارگان به امر الهي تسخیر شده‌اند.[۱]

امام صادق عليه السلام وقتي به آسمان نگاه مي‎كرد، اين آيه را مي‎خواند: ﴿ان الله في خلق السموات والارض واختلاف الليل والنهار لايات لاولي الالباب[۲] و سپس آيه ی سخره را مي‎خواند. يعني ﴿ان ربكم الله الذي خلق السموات و.. تا آخر آيه ۵۴ سوره ی اعراف و پس از آن دعا مي‎كردند.[۳]


منابع

  1. مكارم شيرازي، ناصر؛ نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ۱۳۷۴ هـ ش. ج۱۱، ص۱۷۱.
  2. آل عمران / ۱۹۰.
  3. نوري، حسين؛ مستدرك الوسائل، قم، مؤسسه آل البيت، ۱۴۰۸ هـ .ق، ج۴، ص۱۴۸، ب ۱۰.