فاطمه زهرا(س) در منابع اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها
جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'ه‌ای '
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
(جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'ه‌ای ') |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
* پیامبر خدا(ص) فرمود: «فاطمه پاره تن من است، هر کس او را به خشم آورد، مرا به خشم آورده است.»<ref>بخاری، صحیح البخاری، قاهره، دارالحدیث، بی تا، ج۵، ص۲۶، باب مناقب اقربای رسول؛ ابن حجر هیثمی، الصواعق المحرقه، قاهره، دارالبلاغه، چاپ ۱۴۰۳ هـ. ق، ص۱۸۸.</ref> | * پیامبر خدا(ص) فرمود: «فاطمه پاره تن من است، هر کس او را به خشم آورد، مرا به خشم آورده است.»<ref>بخاری، صحیح البخاری، قاهره، دارالحدیث، بی تا، ج۵، ص۲۶، باب مناقب اقربای رسول؛ ابن حجر هیثمی، الصواعق المحرقه، قاهره، دارالبلاغه، چاپ ۱۴۰۳ هـ. ق، ص۱۸۸.</ref> | ||
* همانا که فاطمه پاره‌ای از من است، مرا می‌آزارد هر که وی را بیازارد<ref>مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، بیروت، مؤسسه عزالدین، ج۵، ص۵۴؛ فضائل الصحابه، باب فضائل، فاطمه، حدیث ۹۳.</ref> و در روایتی دیگر پیامبر فرمود: «فاطمه | * همانا که فاطمه پاره‌ای از من است، مرا می‌آزارد هر که وی را بیازارد<ref>مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، بیروت، مؤسسه عزالدین، ج۵، ص۵۴؛ فضائل الصحابه، باب فضائل، فاطمه، حدیث ۹۳.</ref> و در روایتی دیگر پیامبر فرمود: «فاطمه پاره‌ای از من است مرا آزرده خاطر می‌سازد هر که او را آزرده خاطر نماید، و مرا شاد می‌کند هر که وی را شاد کند.»<ref>ابن حجر، الصواعق المحرقه، ص۱۹۰، این حدیث به صورت‌های مختلفی که همین معنی را می‌رساند در بسیاری از منابع مانند: مسند، احمد بن حنبل، کنزالعمال، و الامامهو السیاسه ابن قتیبه… ودیگر منابع آمده است.</ref> | ||
* رسول خدا(ص) به حضرت فاطمه(س) فرموده: «خداوند برای خشم تو، خشمگین و برای خشنودیت خشنود می‌شود.»<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، هند، ۱۳۳۴هـ ق؛ مناقب الصحابه، ج۳، ص۱۵۴، حاکم گفته، حدیثی است با اسناد صحیح ولی آن را نیاورده اند؛ ابن اثیر، اسدالغابه، مکتبه الاسلامیه، چاپ پنجم، و ابن حجر الاصابه، بیروت، دارالکتب العلمیه، ج۸، ص۲۶۵.</ref> | * رسول خدا(ص) به حضرت فاطمه(س) فرموده: «خداوند برای خشم تو، خشمگین و برای خشنودیت خشنود می‌شود.»<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، هند، ۱۳۳۴هـ ق؛ مناقب الصحابه، ج۳، ص۱۵۴، حاکم گفته، حدیثی است با اسناد صحیح ولی آن را نیاورده اند؛ ابن اثیر، اسدالغابه، مکتبه الاسلامیه، چاپ پنجم، و ابن حجر الاصابه، بیروت، دارالکتب العلمیه، ج۸، ص۲۶۵.</ref> | ||