پرش به محتوا

سند آخرین بخش دعای عرفه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
== بخش آخر دعای عرفه در منابع شیعی ==
بخش آخر دعا عرفه در اقبال سید بن طاووس آمده، ولی در کتاب بلد الامین کفعمی نقل نشده است. علامه مجلسی با وجود مقدم بودن سید بن طاووس و نزدیک بودن وی به زمان ائمه، نقل کفعمی را ترجیح داده و موافق روایت کفعمی دعای عرفه را ذکر نموده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، بیروت، ج۹، ص۲۱۳.</ref> با تحقیق در سخنان علامه مجلسی دانسته می‌شود که مرحوم سید در کتاب مصباح دعا را بدون ذیل آورده است.
بخش آخر دعا عرفه در اقبال سید بن طاووس آمده، ولی در کتاب بلد الامین کفعمی نقل نشده است. علامه مجلسی با وجود مقدم بودن سید بن طاووس و نزدیک بودن وی به زمان ائمه، نقل کفعمی را ترجیح داده و موافق روایت کفعمی دعای عرفه را ذکر نموده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، بیروت، ج۹، ص۲۱۳.</ref> با تحقیق در سخنان علامه مجلسی دانسته می‌شود که مرحوم سید در کتاب مصباح دعا را بدون ذیل آورده است.


خط ۱۰: خط ۱۲:
علامه سید محمد حسین حسینی طهرانی، ضمن تأیید سخن علامه مجلسی که آن را از سخنان صوفیان دانسته این قسمت از دعا را فقره نوزدهم و بیستم از سی و پنج فقره مناجات شیخ عطا الله اسکندرانی ذکر می‌کند.<ref>حسینی طهرانی، محمد حسین، الله‌شناسی، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۵۱.</ref> جلال الدین همایی در توضیح «إِلَهِي أَنَا الْفَقِير» بیان می‌کند که در تحقیقات خود عین این بخش از دعا را در کتاب «الحکم العطائیه» دیده‌ و مسلم می‌داند که در این باره خلط شده است.<ref>همائی، جلال الدین، مولوی نامه، ۱۳۷۶ش، ج۲، ص۱۸، حاشیه.</ref>
علامه سید محمد حسین حسینی طهرانی، ضمن تأیید سخن علامه مجلسی که آن را از سخنان صوفیان دانسته این قسمت از دعا را فقره نوزدهم و بیستم از سی و پنج فقره مناجات شیخ عطا الله اسکندرانی ذکر می‌کند.<ref>حسینی طهرانی، محمد حسین، الله‌شناسی، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۵۱.</ref> جلال الدین همایی در توضیح «إِلَهِي أَنَا الْفَقِير» بیان می‌کند که در تحقیقات خود عین این بخش از دعا را در کتاب «الحکم العطائیه» دیده‌ و مسلم می‌داند که در این باره خلط شده است.<ref>همائی، جلال الدین، مولوی نامه، ۱۳۷۶ش، ج۲، ص۱۸، حاشیه.</ref>


بعضی از اشخاص، همچون حاجی خلیفه در کتاب «کشف الظنون» خود و مرحوم مدرس تبریزی در کتاب «ریحانه الادب» و خانم خفیظی در دائره المعارف بزرگ اسلامی در مورد شخصیت اسکندرانی و آثار او، اساتید ایشان و حتی کرامات این شخص صحبت کرده‌اند. مجموعه کتاب و تألیفات اسکندرانی به بیش از هفده می‌رسد. کتاب «حکم العطائیه» از زمان خود مؤلف مورد عنایت بوده حتی شخصی به نام شیخ رزوق سی شرح بر آن نوشته. اگر شخصیتی که این همه مورد توجه بود حتی اگر بپذیریم که می‌خواسته کلمات امام حسین(ع) را به نام خود نشر دهد حتی قدرت و جسارت چنین سرقتی بخاطر مشهور بودن وی بین بزرگان نداشته است؛ بنابراین با توجه به این که دقیقاً همان قسمتی از دعا که شیخ کفعمی نقل نکرده، در کتاب «حکم العطائیه» آمده و عدم نقل کفعمی در بلد الامین و سید بن طاووس در مصباح الزائر و یافت نشدن این بخش در نسخه قدیمی اقبال به شهادت علامه مجلسی جای شک و شبهه نمی‌ماند که این ذیل از حضرت ابا عبدالله(ع) نیست و از منشأت ابن عطا الله اسکندرانی عارف مشهور قرن هفتم است. علاوه بر دلایل گفته شده، مویدهای بر این مطلب وجود دارد.
بنابراین با توجه به عدم نقل کفعمی در بلد الامین و سید بن طاووس در مصباح الزائر و یافت نشدن این بخش در نسخه قدیمی اقبال به شهادت علامه مجلسی، شکی نیست که این ذیل از حضرت ابا عبدالله(ع) نیست و از منشأت ابن عطا الله اسکندرانی عارف مشهور قرن هفتم است.  
 
== مویدهای عدم ارتباط بخش آخر ==
 
علاوه بر دلایل گفته شده، مویدهای بر این مطلب وجود دارد.


الف) عدم سازگاری لسان این دعا با ادعیه صادره از معصومین(ع) به طوری که از تغییر لحن به خوبی فهمیده می‌شود.
الف) عدم سازگاری لسان این دعا با ادعیه صادره از معصومین(ع) به طوری که از تغییر لحن به خوبی فهمیده می‌شود.
۱٬۴۰۷

ویرایش