سند آخرین بخش دعای عرفه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

بخش آخر دعا عرفه در اقبال سید بن طاووس آمده، ولی در کتاب بلد الامین کفعمی نقل نشده است. علامه مجلسی با وجود مقدم بودن سید بن طاووس و نزدیک بودن وی به زمان ائمه، نقل کفعمی را ترجیح داده و موافق روایت کفعمی دعای عرفه را ذکر نموده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، بیروت، ج۹، ص۲۱۳.</ref> با تحقیق در سخنان علامه مجلسی دانسته می‌شود که مرحوم سید در کتاب مصباح دعا را بدون ذیل آورده است.

علامه سید محمد حسین حسینی طهرانی، ضمن تأیید سخن علامه مجلسی که آن را از سخنان صوفیان دانسته این قسمت از دعا را فقره نوزدهم و بیستم از سی و پنج فقره مناجات شیخ عطا الله اسکندرانی ذکر می‌کند.<ref>حسینی طهرانی، محمد حسین، الله‌شناسی، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۵۱.</ref> جلال الدین همایی در توضیح «إِلَهِي أَنَا الْفَقِير» بیان می‌کند که در تحقیقات خود عین این بخش از دعا را در کتاب «الحکم العطائیه» دیده‌ و مسلم می‌داند که در این باره خلط شده است.<ref>همائی، جلال الدین، مولوی نامه، ۱۳۷۶ش، ج۲، ص۱۸، حاشیه.</ref>

الف) عدم سازگاری لسان این دعا با ادعیه صادره از معصومین(ع) به طوری که از تغییر لحن به خوبی فهمیده می‌شود.