عالمان به تأویل متشابهات: تفاوت میان نسخه‌ها

در خصوص آیات محکم و متشابه که عالم به تأویل را، فقط خدا معرفی کرده است توضیح دهید؟

عالمان به[[محکمات و متشابهات]] قرآن، در آیه هتفم [[سوره آل عمران]]، خدا یا خدا و راسخان در علم که منظور از آن‌ها پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) است، دانسته شده است. منشأ این اختلاف در تفسیر معنای واو در عبارت {{قرآن|وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ}} است، که عده ای آن را به معنای شروع جمله جدید می‌دادند، و علم به تأویل را منحصر در خدا دانسته‌اند. اما بیشتر مفسرین واو را به معنای عاطفه و عالمان به تأویل متشابهات را خدا و راسخان در علم می‌دانند.

[[علامه طباطبائی]] می‌فرماید: از ظاهر تعبیر قرآن انحصار استفاده می‌شود و روشن می‌گردد که علم به تأویلات متشابهات، فقط مخصوص خداست.<ref>طباطبائی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان فی علوم القرآن، انتشارات اسراء، ج۳، ص۵۸.</ref> و تأویلات قرآن را فقط خدا می‌داند و به هرکسی بخواهد می‌آموزد. مانند [[پیامبر(ص)]] و [[اهل بیت(ع)]].

در واقع منشأ اختلاف در معنای «واو» در عبارت {{قرآن|وَ الرَّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ}} بعضی از مفسّرین که این آیه را انحصار در خداوند تفسیر می‌کنند و علم تأویل را مخصوص خدا گرفته‌اند؛ «واو» را به معنای استیناف و به منزله شروع جمله می‌دانند و قائل هستند که هرچند راسخان در علم، پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) هستند و تأویل قرآن را می‌دانند، اما این مطلب از روایات و آیات دیگر قابل اثبات است نه از این آیه.<ref>ر. ک؛ المیزان، ج۳، ص۶۲–۵۸.</ref>

== عالم به تأویل خدا و راسخان در علم ==

اما بیشتر مفسرین از ظاهر آیه این‌طور نتیجه گرفته‌اند که تأویل [[متشابهات]] را [[خدا]] و [[راسخان در علم]] می‌دانند. راسخان در علم؛ کسانی هستند که در علم و دانش، ثابت قدم و صاحب نظراند. روایات متعددی وارد شده است که راسخان در علم را پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) تفسیر نموده‌اند. این افراد معنای «واو» را عاطفه می‌دانند و راسخان به علم را به خدا عطف می‌کنند، بنابر این معنای آیه اینطور می‌شود که «در حالی که تأویل آن را جز خدا و راسخان در علم نمی‌دانند.»<ref>ر. ک؛ تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۲۵.</ref>

[[امام صادق(ع)]] فرمودند: «پیامبرخدا(ص) بزرگ‌ترین راسخان در علم بود و تمام آنچه را که خداوند نازل فرمود از تأویل و تنزیل قرآن می‌دانست، خداوند هرگز چیزی به او نازل نکرد که تأویل آن را به او تعلیم نکند، او و اوصیای وی همه این‌ها را می‌دانسته‌اند».<ref>ر. ک. العروسی الحویزی، نور الثقلین، انتشارات اسماعیلیان، ذیل سوره ال عمران آیه ۷؛ و ر.ک. البحرانی، هاشم، البرهان، ذیل آیه ۷ سوره آل عمران.</ref>

*تفسیر نمونه، حضرت آیه الله مکارم شیرازی، ج۲، ص۳۱۹.

 

*علوم قرآنی، محمد هادی معرفت، ص۳۷۷.

 

*المیزان، علامه طباطبائی، ج۳، ص۵۸.

|شاخه فرعی۱ = محکم و متشابه

|شاخه فرعی۲ =

|شاخه فرعی۳ =