روایات «حلال‌شدن خمس در عصر غیبت»: تفاوت میان نسخه‌ها

# مرحوم کلینی از محمد بن یزید الطبری نقل می‌کند که مردی از تجار فارس از یاران [[امام رضا(ع)]] نامه‌ای به ایشان نوشت و درباره اذن در خمس سوال کرد. امام فرمود: {{متن عربی|كَتَبَ رَجُلٌ مِنْ تُجَّارِ فَارِسَ مِنْ بَعْضِ مَوَالِي أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا ع يَسْأَلُهُ الْإِذْنَ فِي الْخُمُسِ فَكَتَبَ إِلَيْهِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ* إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ كَرِيمٌ ضَمِنَ عَلَى الْعَمَلِ الثَّوَابَ ... لَا يَحِلُّ مَالٌ إِلَّا مِنْ وَجْهٍ أَحَلَّهُ اللَّهُ وَ إِنَّ الْخُمُسَ عَوْنُنَا عَلَى دِينِنَا وَ عَلَى عِيَالاتِنَا وَ عَلَى مَوَالِينَا وَ مَا نَبْذُلُهُ وَ نَشْتَرِي مِنْ أَعْرَاضِنَا مِمَّنْ نَخَافُ سَطْوَتَهُ فَلَا تَزْوُوهُ عَنَّا وَ لَا تَحْرِمُوا أَنْفُسَكُمْ دُعَاءَنَا}}، «بسم الله الرحمن الرحیم. بدرستی که خداوند واسع و کریم است و ضمانت کرده است بر عمل ثواب را... هیچ مالی حلال نمی‌شود مگر از آن جهت که خداوند حلال کرده باشد. به‌درستی که خمس کمک کار ما بر دین و عیال و دوستان و موالی ماست و از آن چیزی است که بدان بذل می‌کنیم و آبروی خود را حفظ می‌کنیم در برابر کسانی که از غلبه آنها می‌ترسیم. پس خمس را از ما دور نکنید و دعای خیر ما را بر خودتان حرام نکنید».<ref> کافی ج 1 ص 547 حدیث 25- تهذیب ج 4 ص 139 حدیث 395- استبصار ج 2 ص 59 حدیث 195- وسائل الشیعه ج 6 ص 375 ابواب الأنفال ب 3 ج 2.</ref>

# در روایت دیگری آمده است، گروهی از [[خراسان]] خدمت امام رضا(ع) رسیدند و از ایشان خواستند تا خمس را حلال کند. امام فرمود: {{متن عربی|مَا أَمْحَلَ هَذَا تَمْحَضُونَّا بِالْمَوَدَّةِ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَ تَزْوُونَ عَنَّا حَقّاً جَعَلَهُ اللَّهُ لَنَا وَ جَعَلَنَا لَهُ وَ هُوَ الْخُمُسُ لَا نَجْعَلُ لَا نَجْعَلُ لَا نَجْعَلُ لِأَحَدٍ مِنْكُمْ فِي حِلٍّ}}، چه روزگار عجیبی! این چه وضعیتی است، با زبان ابراز مودت و دوستی با ما می‌نمایید در حالی که حق ما را از ما دور می‌کنید، همان حقی که خداوند برای ما و برای خود قرار داده است. قرار نمی‌دهم قرار نمی‌دهم قرار نمی‌دهم برای هیچکدام از شما خمس را که حلال باشد.<ref>کافی ج 1 ص 548 حدیث 26- تهذیب ج 4 ص 40 حدیث 396- الاستبصار ج 3 ص 60 حدیث 196.</ref>

# [[ابوبصیر]] از [[امام محمد باقر(ع)]] در حدیثی نقل کرده است که حضرت فرمود: {{متن عربی|لَا يَحِلُّ لِأَحَدٍ أَنْ يَشْتَرِيَ مِنَ الْخُمُسِ شَيْئاً حَتَّى يَصِلَ إِلَيْنَا حَقُّنَا}}، «برای احدی حلال نیست که از خمس چیزی بفروشد تا اینکه حق ما را به ما برساند<ref> کافی ج 1 ص 545 حدیث 14- وسائل ج 6 ص  337 ابواب ما یجب فیه الخمس باب 1  حدیث 4.</ref>.