حکومت‌های دینی موفق در تاریخ: تفاوت میان نسخه‌ها

در بحث [[حکومت دینی]]، دو نوع تعریف وجود دارد. نوع اول، حکومت دینی ایده‌آل است که در آن تمامی قوانین و مقررات بر اساس احکام دینی است و مجریان آن به‌طور مستقیم از سوی [[شناخت خدا|خدا]] منصوب شده‌اند. این نوع حکومت به دلیل پشتوانه الهی و تطابق با اراده تشریعی خدا، به عنوان کمال مطلوب شناخته می‌شود. در این حالت، دولت و نهادهای آن خود را متعهد به آموزه‌های دینی می‌دانند و سعی می‌کنند در تمامی جنبه‌های حکومتی، از تعالیم دینی الهام بگیرند. نوع دوم، حکومتی است که در آن احکام دینی رعایت می‌شود، اما لزوماً حاکم به‌طور مستقیم منصوب خدا نیست. این نوع حکومت می‌تواند در شرایطی که برپایی حکومت دینی ایده‌آل ممکن نیست، جایگزین شود. در تاریخ، نمونه‌هایی از هر دو نوع حکومت وجود داشته است. حکومت‌های مختلفی مانند حکومت طبرستان و صفویه تلاش‌هایی برای برپایی حکومت دینی انجام دادند، اما هیچ‌کدام به‌طور کامل موفق به تحقق حکومت دینی ایده‌آل نشدند. در نهایت، نظام [[جمهوری اسلامی و اهداف انقلاب|جمهوری اسلامی]] ایران به عنوان نمونه‌ای از حکومت دینی در عصر [[غیبت امام زمان(ع)|غیبت]] شناخته می‌شود که بر اساس اصول اسلامی شکل گرفته و نتیجه تلاش‌های قرن‌ها برای تحقق حکومت دینی است.