رای اکثریت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

قرآن کریم، اکثریت را دارای فهم و عقل نمی‌داند: «اکثرهم لایعقلون»؛ در حالی که اکنون بهترین و تنها ملاک برای تشکیل حکومت دموکراسی یا همان مردم‌سالاری می‌دانند. چگونه این تناقض قابل است؟

مشروعیت گاهی در '''فلسفه سیاسی''' مورد بحث است و مراد از آن '''حقانیت''' است. گاهی در '''جامعه‌شناسی سیاسی''' مورد بحث است و مراد از آن '''مقبولیت اجتماعی''' است. آنچه از دیدگاه قرآن مذمت شده است این است که رأی اکثریت مبنای شناخت حق و ملاک حقانیت امور واقع شود، زیرا ممکن است اکثر مردم رأی‌شان بر مبنای عقلانیت نمی‌باشد. برای پایداری یک نظام اجتماعی، اکثریت حرفش را به کرسی می‌نشاند و اگر مردم دنبال چیزی نباشند، زمینه اجرا نخواهد داشت و احترام به رای اکثریت لازم است.

عبارت‌های: {{قرآن|أَکْثَرُهُمْ لا یَعْقِلُونَ}}، {{قرآن|أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ}}، {{قرآن|أَکْثَرَهُمْ یَجْهَلُونَ}} و … تضادی با دموکراسی و انتخابات ندارد؛ حق بودن با مقبول بودن متفاوت است و ممکن است اکثریت حق را بپذیرند یا بر باطل رأی دهند.

اقلیت به معنای اندک بودن در برابر اکثریت به معنای بسیاری و افزونی، ‏ دو مفهوم نسبی است که در مقایسه با یکدیگر معنا می‌یابد. با این نگاه عبارت‌های: {{قرآن|أَکْثَرُهُمْ لا یَعْقِلُونَ}}،<ref>سوره مائده، آیه۱۰۳. سوره عنکبوت، آیه۶۳. سوره حجرات، آیه ۴.</ref> {{قرآن|أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ}}،<ref>سوره أنعام، آیه۳۷. سوره أعراف، آیه۱۳۱. سوره أنفال، آیه۳۴. سوره یونس، آیه۵۵. سوره قصص، آیه۱۳ و ۵۷. سوره زمر، آیه۲۹و ۴۹. سوره دخان، آیه۳۹. سوره طور، آیه۴۷. سوره نحل، آیه۷۵ و ۱۰۱. سوره أنبیاء، آیه۲۴. سوره نمل، آیه۶۱. سوره لقمان، آیه۲۵.</ref> {{قرآن|أَکْثَرَهُمْ یَجْهَلُونَ}}،<ref>سوره أنعام، آیه۱۱۱.</ref> و .. به معنای اکثریت نصف به علاوه یک نیست، مراد خیلی از افراد جامعه است که اندیشه نمی‌کنند و نمی‌دانند. که گاهی ممکن است همین افراد زیاد، خود کمتر از اکثریت به معنای عددی باشند و خودشان در مقابل خیل جمعیت آگاه، در اقلیت باشند.

# اکثریت و اقلیت در مقام تجلیل یا تحقیر متعلق‌شان به کار می‌رود.<ref>سوره انفال، آیه۴۴. سوره سبأ، آیه۱۳. سوره اعراف، آیه۸۶. سوره انعام، آیه۳۷. راغب اصفهانی، حسین، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۸۰، ذیل واژه قلّ.</ref> چنانچه مجموعه‌ای از آیات قرآن با سفارش به مشورت و همگرایی، به نوعی در پی ایجاد اکثریت و تقویت موضع آن برآمده است.<ref>سوره شوری، آیه ۳۸. سوره آل‌عمران، آیه۱۵۹.</ref> در روایات اسلامی نیز سفارش‌های فراوانی بر همسویی با جماعت مسلمانان و پرهیز از کناره‌گیری شده است‏.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۲۷.</ref> همان‌گونه که در روایات متعددی نیز رویکرد مدح اقلیت و مذمت اکثریت، دنبال شده است.<ref>کلینی، محمد، الکافی، ج۱، ص۱۵. ج۸، ص۲۴۴. مجلسی، محمد باقر، مرآه العقول، ج۱، ص۴۹.</ref>

# گاهی از حق بدون توجه به اکثریت و اقلیت تمجید شده است. آیات و روایاتی با نگاهی کیفی به مقوله اقلیت و اکثریت و صرف نظر از ارزش کمّی هریک، از هرگونه تجمعی مبتنی بر ایمان به خداوند و گرایش به حق تمجید کرده و هرگونه تجمعی مبتنی بر کفر و گرایش به باطل را مذمت می‌کند.<ref>سوره آل‌عمران، آیه۱۰۳و ۱۷۳. سوره اعراف، آیه۴۸. محمودی، محمد باقر، نَهْجُ السّعادَه فی مُسْتَدْرَکِ نَهجُالبلاغه، ج۱، ص۳۵۸.</ref>