trustworthy
۶۸۳
ویرایش
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
برخی از اهل سنت یعنی حنفیه که پیرو کلام ماتریدی است بر این عقیده اند که حسن و قبح برخی از افعال را عقل درک میکند، مانند وجوب نخستین واجب، و وجوب تصدیق پیامبر و حرمت تکذیب او.<ref>تفتازانی، سعدالدین، شرح المقاصد، ج۴، ص۲۹۳.</ref> اما اشاعره از منکران عمده اصل حسن و قبح عقلی میباشند. اصولاً همه کسانی که عقل و معرفت عقلی را ارج نمینهند و نمیپذیرند، به حسن و قبح عقلی نیز اعتقاد ندارند، براین اساس اهل الحدیث از اهل سنت، و اخباریون شیعه نیز منکران حسن و قبح عقلی اند. البته برخی از اخباریون احکام عقل در بدیهیات را پذیرفته اند، و در غیر بدیهیات، راه درک حقایق (اعم از نظری و عملی) را شرع دانسته اند.<ref>اصفهانی، محمد تقی، هدایة المسترشدین، ص۴۳۲؛ مظفر، شیخ محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۲۳۵.</ref> | برخی از اهل سنت یعنی حنفیه که پیرو کلام ماتریدی است بر این عقیده اند که حسن و قبح برخی از افعال را عقل درک میکند، مانند وجوب نخستین واجب، و وجوب تصدیق پیامبر و حرمت تکذیب او.<ref>تفتازانی، سعدالدین، شرح المقاصد، ج۴، ص۲۹۳.</ref> اما اشاعره از منکران عمده اصل حسن و قبح عقلی میباشند. اصولاً همه کسانی که عقل و معرفت عقلی را ارج نمینهند و نمیپذیرند، به حسن و قبح عقلی نیز اعتقاد ندارند، براین اساس اهل الحدیث از اهل سنت، و اخباریون شیعه نیز منکران حسن و قبح عقلی اند. البته برخی از اخباریون احکام عقل در بدیهیات را پذیرفته اند، و در غیر بدیهیات، راه درک حقایق (اعم از نظری و عملی) را شرع دانسته اند.<ref>اصفهانی، محمد تقی، هدایة المسترشدین، ص۴۳۲؛ مظفر، شیخ محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۲۳۵.</ref> | ||
== | ==اشکال اشاعره بر عدلیه== | ||
از مفاهیمی که در بحث حسن و قبح عقلی مطرح شده است، مفهوم «وجوب علی الله» است، زیرا مثبتان حسن و قبح عقلی انجام کارهای حسن را بر خداوند واجب میدانند. و مثلا میگویند، بعثت پیامبران بر خداوند واجب است، یا عمل به وعدههایی که خدا به بندگان داده، بر او واجب است. | |||
منکران حسن و قبح به شدت با این اصطلاح مخالفت کرده و گفتهاند لازمه آن این است که انسان بر خداوند مولویت داشته باشد تا بتواند کارهایی را بر خداوند واجب کند. و چون این لازمه باطل است، بنابراین حسن و قبح عقلی نیز باطل خواهد بود.<ref>اسفراینی، ابو اسحاق، التبصیر فی الدین، ص۱۷۱؛ ابن تیمیه، مجموعة الرسائل الکبری، ج۱، ص۳۳۳.</ref> | |||
==پاسخ متکلمان عدلیه== | |||
مقصود از وجوب علی الله در مسئله حسن و قبح عقلی، وجوب در اصطلاح فقها نیست، تا چنان لازمه نادرستی را داشته باشد. بلکه معنای این وجوب این است که چون خداوند از هر گونه عیب و نقصی در مقام ذات و صفات منزه است، لازمه کمال ذاتی و صفاتی خداوند این است که فعل او نیز از هرگونه عیب و نقصی منزه باشد. وجوب علی الله یعنی ملازمه میان کمال در ذات و صفات، با کمال در فعل و نقش عقل در این مسئله، شناخت و ادراک است، نه جعل و اعتبار. عقل، انجام کاری را بر خداوند واجب نمیکند، بلکه وجوب و بایستگی آن را درک میکند. بنابراین، منشا اشتباه اشاعره این بوده است که وجوب کلامی و فقهی را یکی دانستهاند، و از اشتراک لفظی آن غفلت نموده اند.<ref>شیخ طوسی، محمد بن حسن، تلخیص المحصل، ص۳۴۲؛ لاهیجی، عبدالرزاق، گوهر مراد، ص۳۴۸_ ۳۴۹. </ref> | |||
==براهین اثبات حسن و قبح عقلی== | |||
متکلمان عدلیه بر اثبات حسن و قبح عقلی دلایل بسیاری اقامه کرده اند: | |||
*کسانی که به شرایع آسمانی عقیده ندارند نیز حسن و قبح افعالی چون عدل و ظلم، و احسان و عدوان، و صدق و کذب را قبول دارند، اگر منشا اعتقاد به حسن و قبح افعال، منحصر در شرع بود میبایست اعتقاد به حسن و قبح افعال به پیروان شرایع اختصاص داشته باشد. و از طرفی، آداب و رسوم ملل و اقوام نیز متفاوت است. بنابراین، اتفاق آنان در حسن و قبح افعال یاد شده ریشه در فطرت و خرد آنان دارد. و چون فطرت و خرد همگانی است، حسن و قبح افعال نیز همگانی است. البته از آنجا که درک و داوری عقل محدود است، حسن و قبح بسیاری از افعال از طریق شرع روشن میشود، و آن موارد مورد اتفاق همه اقوام و ملل نیز نمی باشد.( علامه حلی، حسن بن یوسف، کشف المراد، ج۱، ص۳۰۲. | |||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
خط ۴۵: | خط ۵۲: | ||
| تکمیل = شد | | تکمیل = شد | ||
| اولویت =ب | | اولویت =ب | ||
| کیفیت = | | کیفیت =الف | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} |