پرش به محتوا

مصحف نیریزی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
(۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Shamloo }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۵: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{جعبه اطلاعات کتاب
| عنوان                  =مصحف نیریزی
| تصویر                  =جلد نسخه چاپ‌شده مصحف نیریزی.PNG
| اندازه تصویر          =
| توضیح_تصویر        =جلد نسخه چاپ‌شده مصحف نیریزی
| نام‌های دیگر        =
| نویسنده              =(خوشنویس): احمد نیریزی
| تاریخ نگارش        =۱۱۱۷ق
| موضوع                =
| سبک                  =نسخ ایرانی
| زبان                    =
| ویراستار              =
| به تصحیح            =
| به کوشش            =عبدالرحیم نجات
| تصویرگر                =
| طراح جلد              =
| تعداد جلد              =۱
| تعداد صفحات          =
| قطع                    =رحلی
| مجموعه                =
| ترجمه به دیگر زبان‌ها=
| ناشر                    =چاپخانه بانک ملی ایران
| محل نشر            =تهران
| تاریخ نشر            =۱۳۴۴ش
| نوبت چاپ            =اول
| شمارگان              =
| شابک                  =
| نوع رسانه            =
| وبسایت ناشر      =
| نام کتاب              = <!-- نام کتاب به زبان فارسی -->
| مترجم                = <!-- مترجم به فارسی -->
| مشخصات نشر    = <!-- مشخصات نشر در زبان فارسی -->
| نسخه الکترونیکی  =
}}'''مصحف نیریزی''' دستنویس قرآن‌ به‌خط [[احمد نیریزی]] است که در سال ۱۱۱۷ق کتابت شده و در سال ۱۳۴۴ش به‌چاپ عکسی رسید. نسخه‌های چاپ‌شده این قرآن در کتابخانه‌های ایران و جهان موجود است.
اين نسخه خطی قرآن با قطع رحلی کوچک به‌خط نسخ نگاشته شده است. تمام برگه‌های این مصحف متن و حاشیهٔ تذهیب‌شده دارد. این نسخه به دستور [[فتحعلی‌شاه قاجار]] در سال ۱۲۱۸ق تذهیب و جلد شده است. این مصحف به‌شماره ۶۴۸ در کاخ‌موزه گلستان در تهران محفوظ است.
مصحف نیریزی در سال ۱۳۴۴ش و به درخواست پهلوی دوم به چاپ رسید. نسخه چاپ‌شده این مصحف با عنوان قرآن پهلوی یا قرآن آریامهری مشهور شده است. گفته شده که حکومت پهلوی با چاپ این مصحف در پی نمایش چهره‌ای مذهبی از خود پس از سرکوب قیام مذهبی ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲ شمسی بوده است. طبق گزارش‌های ساواک عالمان برخی شهرها از شرکت در مراسم استقبال و قبول این قرآن امتناع کردند.
خوشنویس مصحف نیریزی میرزا احمد نیریزی (زنده تا ۱۱۵۱ق) از خوشنویسان برجسته در قرن دوازدهم قمری و از نامدارترین خوشنویسان قلم نسخ ایران است. قلم نسخ او را اوج نَسخ ایرانی برشمرده‌اند؛ قلم نسخی که متفاوت از نسخ سایر سرزمین‌های اسلامی بوده و، تحت تأثیر خط نستعلیق، ظریف‌تر از آنها قلمداد شده است.


== جایگاه و ویژگی‌ها ==
== جایگاه و ویژگی‌ها ==
مصحف نیریزی دستنویس قرآن‌ نفیسی به‌خط احمد نیریزی است که در سال ۱۱۱۷ق کتابت شده و در سال ۱۳۴۴ش با کیفیت بالا به‌‌چاپ عکسی رسید.<ref>فعال عراقی، حسین، «نیریزی»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، به‌کوشش بها‌ءالدین خرمشاهی، تهران، انتشارات ناهید و دوستان، ۱۳۸۱ش، ج۲، ص۲۲۸۹.</ref> نسخه‌های چاپ‌شده این قرآن در کتابخانه‌های ایران و جهان و مجموعه‌های شخصی موجود است.<ref>فعال عراقی، «نیریزی»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۲۲۸۹.</ref>
خصوصیات دستنویس مصحف نیریزی چنین ضبط شده است: [[قرآن]] رحلی کوچک (۲۵ در ۴۰) جلد روغنی به‌خط نسخ کتابت جلی ممتاز.<ref>بیانی، مهدی، احوال و آثار خوشنویسان با نمونه‌هایی از خطوط خوش، به‌کوشش حسین محبوبی اردکانی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۵۸ش، ج۴، ص۲۰.</ref> نیریزی زمان اتمام کتابت این نسخه را چنین ثبت کرده است: «فراغت از کتابت این مصحف در ماه شعبان المعظم از ماه‌های سال ۱۱۱۷ق صورت پذیرفت».<ref>بیانی، احوال و آثار خوشنویسان، ج۴، ص۲۰.</ref> 
تمام اوراق این مصحفْ متن و حاشیه مُذَهَّب (تذهیب‌شده) دارد. شش صفحه پایان این مصحف حاوی دو دعای ختم تلاوت قرآن به قلم‌های نسخ و رقاع کتابت ممتاز است. نیریزی این نسخه را برای محمدابراهیم‌بیک یوزباشی کتابت کرده است. این نسخه به دستور فتحعلی‌شاه قاجار در سال ۱۲۱۸ق تذهیب و جلد شده است.<ref>بیانی، احوال و آثار خوشنویسان، ج۴، ص۲۰.</ref> این مصحف به‌شماره ۶۴۸ در کاخ‌موزه گلستان در تهران محفوظ است.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۷، ص۱۰۵.</ref>
== چاپ و نشر ==
[[پرونده:مصحف نیریزی۱.jpg|بندانگشتی|سوره حمد و ابتدای بقره از مصحف چاپ‌شده نیریزی]]
مصحف نیریزی در سال ۱۳۴۴ش و به‌درخواست پهلوی اول به‌چاپ رسید. نسخه چاپ‌شده این مصحف با عنوان قرآن پهلوی یا قرآن آریامهری مشهور شد. گفته شده که حکومت پهلوی با چاپ این مصحف در پی نمایش چهره‌ای مذهبی از خود پس از قیام ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲ شمسی بوده است.<ref>مؤمن، ابوالفتح، «قرآن پهلوی»، زمانه، شماره ۵ و ۶، ۱۳۸۱ش؛ «[https://historydocuments.ir/?page=post&id=2942 ورود قرآن آریامهری به سمنان و شرکت‌نکردن روحانیان در مراسم استقبال]»، تارنمای مرکز بررسی‌های اسناد تاریخی، انتشار: ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۹ش، بازدید: ۲۸ آذر ۱۴۰۲ش.</ref> به‌نقل از منابع، حکومت پهلوی، قبل‌ از چاپ‌ قرآن‌ نیریزی، با برنامه‌ریزی‌ دقیق‌ به‌ تبلیغات‌ گسترده‌ای‌ از طریق‌ رسانه‌ها و نهادهای‌ فرهنگی‌ و سیاسی‌ پرداخت‌. طبق‌ برنامه‌ریزی‌ قبلی‌ قرار بود که تعدادی‌ از این‌ قرآن‌ها به‌ عالمان و روحانیان‌ بلندپایه و برخی رؤسای کشورهای اسلامی اهدا شود. همچنین، قرار بود که این قرآن‌ها با مراسم خاصی همراه با تشریفات سلطنتی به شهرستان‌ها ارسال شود و مقامات دولتی موظف به استقبال از آن بودند.<ref>مؤمن، «قرآن پهلوی»، زمانه؛ «[https://historydocuments.ir/?page=post&id=2942 ورود قرآن آریامهری به سمنان و شرکت‌نکردن روحانیان در مراسم استقبال]»، تارنمای مرکز بررسی‌های اسناد تاریخی.</ref>
به‌نقل از منابع، تلاش حکومت پهلوی برای ایجاد مشروعیت برای خود با استفاده از چاپ این مصحف با مقاومت برخی روحانیان انقلابی طرفدار [[امام خمینی]] رو‌به‌رو شد. طبق گزارش‌های ساواک، عالمان برخی شهرها از شرکت در مراسم استقبال و قبول این قرآن امتناع کردند؛ از جمله این افراد به کسانی چون [[آخوند ملاعلی معصومی همدانی]] و عبدالجلیل جلیلی یاد شده است.<ref>مؤمن، «قرآن پهلوی»، زمانه؛ «[https://historydocuments.ir/?page=post&id=2942 ورود قرآن آریامهری به سمنان و شرکت‌نکردن روحانیان در مراسم استقبال]»، تارنمای مرکز بررسی‌های اسناد تاریخی.</ref>


== جایگاه کاتب و آثارش ==
== نیریزی و آثارش ==
میرزا احمد نیریزی (زنده تا ۱۱۵۱ق) از خوشنویسان برجسته در قرن دوازدهم قمری<ref>فعال عراقی، حسین، «نیریزی»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، به‌کوشش بها‌ءالدین خرمشاهی، تهران، انتشارات ناهید و دوستان، ۱۳۸۱ش، ج۲، ص۲۲۸۹.</ref> و نامدارترین خوشنویس قلم نسخ ایران به‌شمار رفته است.<ref>سمسار، محمدحسن، «احمد نیریزی»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۷، ذیل واژه.</ref> قلم نسخ نیریزی را اوج نسخ ایرانی برشمرده‌اند؛ قلم نسخی که متفاوت از نسخ سایر سرزمین‌های اسلامی بوده و تحت تأثیر خط نستعلیق ظریف‌تر از آنها قلمداد شده است.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، ج۷، ص۱۰۵.</ref>  
[[پرونده:مصحف نیریزی ۳.jpg|بندانگشتی|صفحاتی دیگر از مصحف چاپ‌شده نیریزی]]
میرزا احمد نیریزی (زنده تا ۱۱۵۱ق) از خوشنویسان برجسته در قرن دوازدهم قمری<ref>فعال عراقی، «نیریزی»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۲۲۸۹.</ref> و نامدارترین خوشنویس قلم نسخ ایران به‌شمار رفته است.<ref>سمسار، محمدحسن، «احمد نیریزی»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۷، ذیل واژه.</ref> قلم نسخ نیریزی را اوج نسخ ایرانی برشمرده‌اند؛ قلم نسخی که متفاوت از نسخ سایر سرزمین‌های اسلامی بوده و، تحت تأثیر خط نستعلیق، ظریف‌تر از آنها قلمداد شده است.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۷، ص۱۰۵.</ref> ارزش آثار او تا به آن پایه دانسته شده که عده‌ای نگاشته‌های خود را به نام او امضاء می‌کردند تا برای آثار خود ارزش ایجاد کنند.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۷، ص۱۰۳.</ref> 


اطلاعات درباره زندگی نیریزی کم است و گفته شده که آگاهی‌های موجود تا حدی غیر قابل اعتماد است.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، ج۷، ص۱۰۰.</ref> گفته شده که نیریزی عمر خود را به تحریر قرآن و ادعیه گذرانده است.<ref>بیانی، مهدی، احوال و آثار خوشنویسان با نمونه‌هایی از خطوط خوش، به‌کوشش حسین محبوبی اردکانی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۵۸ش، ج۴، ص۱۹.</ref> نیریزی در یکی از آثارش لقب خود را فخرالدین و لقب و نام پدر خود را شمس‌الدین سلطان‌محمد خوانده است.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، ج۷، ص۱۰۱.</ref> از آغاز آموزش‌های هنری او اطلاع قابل اتکایی در دست نیست، ولی ظاهراً عمده این آموزش‌ها در زادگاهش نیریز بوده است.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، ج۷، ص۱۰۱.</ref> به گفته برخی محققان، نیریزی در حدود سال ۱۱۰۰ق در اصفهان، پایتخت صفویان، مقیم شده است.<ref>بیانی، احوال و آثار خوشنویسان، ج۴، ص۱۰۱.</ref> بعضی محققان، این تاریخ را درست نمی‌دانند. آنان معتقدند که آثاری از نیریزی باقی مانده است که قبل از این تاریخ و در اصفهان نگاشته شده است؛ از جمله نخستین نسخه‌ای که بی‌تردید او در اصفهان نوشته دعای کمیلی است با امضاء و تاریخ «احمد النیریزی السلطانی باصفهان ۱۱۰۷».<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، ج۷، ص۱۰۱.</ref> محققان این اثر را نشانده این می‌دانند که نیریزی به دربار شاه سلطان حسین صفوی (حکومت ۱۱۰۵ق-۱۱۳۵ق) راه یافته و به نام شاه با عنوان «سلطانی» امضاء می‌زده است.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، ج۷، ص۱۰۱.</ref>
[[پرونده:مصحف نیریزی ۲.jpg|بندانگشتی|صفحه امضاء مصحف نیریزی]]
اطلاعات درباره زندگی نیریزی کم است و گفته شده که برخی آگاهی‌های موجود غیر قابل اعتماد است.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۷، ص۱۰۰.</ref> محققان معتقدند که نیریزی عمر خود را به تحریر قرآن و ادعیه گذرانده است.<ref>بیانی، احوال و آثار خوشنویسان، ج۴، ص۱۹.</ref> نیریزی در یکی از آثارش لقب خود را فخرالدین و لقب و نام پدر خود را شمس‌الدین سلطان‌محمد خوانده است.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۷، ص۱۰۱.</ref> ظاهراً عمده آموزش‌های وی در زادگاهش نیریز بوده است.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۷، ص۱۰۱.</ref> به گفته برخی محققان، نیریزی در حدود سال ۱۱۰۰ق در اصفهان، پایتخت صفویان، مقیم شده است.<ref>بیانی، احوال و آثار خوشنویسان، ج۴، ص۱۰۱.</ref> بعضی محققان، این تاریخ را درست نمی‌دانند.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۷، ص۱۰۱.</ref>


عمده فعالیت‌های نیریزی در درباره آخرین شاه صفوی رقم خورده است.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، ج۷، ص۱۰۱.</ref> سقوط صفویان که پشتیبان نیریزی در کار خوشنویسی بودند، در کار هنری او خلل ایجاد کرد به طوری که و دست‌نوشته‌های او در این ایام کاهش یافت. از سال ۱۱۴۸ق، که آغاز پادشاهی نادرشاه افشار است تنها ۲ قطعه خط از نیریزی بازمانده است. این دو قطعه را آخرین قطعات خط او به‌شمار برده‌اند.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، ج۷، ص۱۰۱-۱۰۲.</ref> برخی سالمرگ او را ۱۱۵۵ نوشته‌اند.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، ج۷، ص۱۰۲.</ref> گفته شده که پس از مرگ جنازه او را به کربلا منتقل کردند.<ref>بیانی، احوال و آثار خوشنویسان، ج۴، ص۲۰.</ref>  
عمده فعالیت‌های نیریزی در درباره آخرین شاه صفوی رقم خورده است.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۷، ص۱۰۱.</ref> سقوط صفویان، که پشتیبان هنری نیریزی بودند، در کار هنری او خلل ایجاد کرد؛ به طوری که دست‌نوشته‌های او در این ایام کاهش یافت. از سال ۱۱۴۸ق، که آغاز پادشاهی [[نادرشاه افشار]] است تنها ۲ قطعه خط از نیریزی بازمانده است. این دو قطعه را آخرین قطعات خط او به‌شمار برده‌اند.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، ج۷، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ص۱۰۱-۱۰۲.</ref> برخی سالمرگ او را ۱۱۵۵ نوشته‌اند.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۷، ص۱۰۲.</ref> گفته شده که پس از مرگ جنازه او را به کربلا منتقل کردند.<ref>بیانی، احوال و آثار خوشنویسان، ج۴، ص۲۰.</ref>  


نیریزی را فردی پسندیده‌خصال، پرهیزکار و قناعت‌پیشه خوانده‌اند. از آثاری که به خط او دیده شده نود و نه مجلد مصحف قرآنی، هفتاد و هفت صحیفه سجادیه و بسیاری آثار دعایی و مرقعات دیگر است. او در خطوط دیگر چون نستعلق و شکسته هم تبحر داشت.<ref>بیانی، احوال و آثار خوشنویسان، ج۴، ص۱۹-۲۰.</ref>
نیریزی را فردی پسندیده‌خصال، پرهیزگار و قناعت‌پیشه خوانده‌اند. از آثاری که به خط او دیده شده نود و نه مجلد مصحف قرآنی، هفتاد و هفت [[صحیفه سجادیه]] و بسیاری آثار دعایی و مرقعات دیگر است. او در خطوط دیگر چون نستعلق و شکسته‌نستعلیق هم تبحر داشت.<ref>بیانی، احوال و آثار خوشنویسان، ج۴، ص۱۹-۲۰.</ref> گفته شده فقط انتساب ده نسخه از تعداد کثیر قرآن‌های منسوب به نیریزی قابل اثبات است.<ref>سمسار، «احمد نیریزی»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۷، ص۱۰۴.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۶: خط ۷۸:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =شد
  | تیترها =
  | تیترها =شد
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =
  | بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =
  | بازبینی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
۱۱٬۹۱۳

ویرایش