الدلیل علی ذات الله: تفاوت میان نسخه‌ها

دلیل و دال به کسی گفته می‌شود که مردم را به ذات خدا راهنمایی و هدایت می‌کند. این لقب در روایات معتبر نیامده است و از لقب‌های مشهور نیست.

در برخی از کتاب‌های غیر معتبر آمده است که «وَ الدَّلِیلُ عَلَی ذَاتِ اللَّهِ» از القاب ابا عبد الله الحسین(ع) است، اما مدرک و سند این سخن را نیاورده‌اند.<ref>کاتب بغدادی، محمد، تاریخ الائمه، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، ص۲۸. شریف قرشی، باقر، حیاه الإمام الحسین، نجف، مطبعه الاداب، چاپ اول، ۱۳۹۴ق، ج۱، ص۳۹. محدثان و مورخان، تاریخ أهل البیت، قم، مؤسسه آل البیت لاحیاء التراث، چاپ اول، ۱۴۱۰ق، ص۱۳۰. رسی، قاسم، تثبیت الإمامه، بیروت، الغدیر للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ اول، ۱۴۱۹ق، ص۶۹.</ref>

 

 

این دو لقب به یک معنا هستند؛ یعنی کسی که انسان‌ها را به ذات الله راهنمایی می‌کند؛ چون کلمه «دلیل» و «دال» بمعنی نشان دادن و ارشاد کردن است و دلالت آنست که با آن بمعرفت و شناختن چیزی برسند مثل خورشید که دلیل و نشان دهنده سایه است؛ زیرا اگر خورشید نبود، وجود سایه معلوم نمی‌شد.<ref>قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ ششم، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۳۵۴.</ref>