۱۱٬۹۱۳
ویرایش
ادامه نیافتن امامت از نسل امام حسن(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
ادامه نیافتن امامت از نسل امام حسن(ع) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۷ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۵۵
، ۱۷ نوامبر ۲۰۲۰بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
به اعتقاد شیعه، [[امامت]] منصبی است الهی و امام از طرف [[خداوند]] منصوب می‌شود. امام پیشوای انسان‌ها در امور دینی و | به اعتقاد شیعه، [[امامت]] منصبی است الهی و امام از طرف [[خداوند]] منصوب می‌شود. امام پیشوای انسان‌ها در امور دینی و دنیایی آنها، حافظ شریعت و تداوم‌گر هدایت الهی است. طبق این دیدگاه هیچ فردی حتی [[پیامبر(ص)]] حق دخالت در انتصاب چنین مقامی را برای شخصی ندارد، بلکه پیامبر(ص) و امامان فقط حق معرفی امام بعد از خود را دارند، به این دلیل که امامت یک امر وراثتی نیست بلکه لیاقت است. لیاقت با شعار ثابت نمی‌شود بلکه امام کسی است که از امتحانات الهی موفق بیرون آید و کسی به این جهت که پدرش امام بوده، نمی‌تواند امام باشد.<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، مؤسسه در راه حق، چاپ دوم، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۲۵۳.</ref> | ||
زمانی که [[حضرت ابراهیم(ع)]] به عنوان امام از طرف خداوند منصوب شد، خداوند در جواب درخواست حضرت ابراهیم(ع) مبنی بر این که مقام امامت را در ذرّیه‌اش نیز قرار دهد، چنین پاسخ داد: پیمان من [که امامت و پیشوایی است] به ستمکاران نمی‌رسد. {{قرآن|وَإِذِ ابْتَلَی إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُک لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّیَّتِی قَالَ لاَ یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ|۱۲۴ | زمانی که [[حضرت ابراهیم(ع)]] به عنوان امام از طرف خداوند منصوب شد، خداوند در جواب درخواست حضرت ابراهیم(ع) مبنی بر این که مقام امامت را در ذرّیه‌اش نیز قرار دهد، چنین پاسخ داد: پیمان من [که امامت و پیشوایی است] به ستمکاران نمی‌رسد. {{قرآن|وَإِذِ ابْتَلَی إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُک لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّیَّتِی قَالَ لاَ یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ|۱۲۴ | ||