ادامه نیافتن امامت از نسل امام حسن(ع)
چرا امامان پس از امام حسن(ع) از نسل ایشان نبودند؟
امامت منصبی است که از طرف خداوند انتخاب می‌شود و هیچ فردی حتی پیامبر(ص) حق دخالت در این مسئله را ندارد. پیامبر(ص) و امامان فقط حق معرفی امام بعد از خود را دارند. امامت یک امر وراثتی نیست بلکه لیاقت فرد در این مسئله اهمیت دارد. امام کسی است که از امتحانات الهی موفق بیرون آید و کسی به این جهت که پدرش امام بوده، نمی‌تواند امام باشد.[۱]
زمانی که حضرت ابراهیم(ع) به عنوان امام از طرف خداوند منصوب شد، خداوند در جواب درخواست حضرت ابراهیم(ع) مبنی بر این که مقام امامت را در نسل او قرار دهد، پاسخ داد: پیمان من [که امامت و پیشوایی است] به ستمکاران نمی‌رسد. ﴿هنگامی که ابراهیم را پروردگارش به اموری [دشوار و سخت] آزمایش کرد، پس او همه را به‌طور کامل به انجام رسانید، پروردگارش فرمود: من تو را برای همه مردم پیشوا و امام قرار دادم. ابراهیم گفت: و از دودمانم [نیز پیشوایانی برگزین]. [پروردگار] فرمود: پیمان من [که امامت و پیشوایی است] به ستمکاران نمی‌رسد﴾(سوره بقره:آیه ۱۲۴)
نبوت و امامت در نسل حضرت ابراهیم(ع) قرار داده شد و هر کدام که لیاقت چنین مقامی را داشتند، به این مقام رسیدند. گاهی پدر و پسر به ترتیب به مقام نبوت نایل می‌آمدند مانند داود(ع) و سلیمان(ع) و نبوت در میان فرزندان یک پیامبر ادامه نیافت.
امامتِ امامان شیعه بعد از شهادت امام حسن(ع)، به امام حسین(ع) رسید و بعد از آن در نسل فرزندان ایشان امامت ادامه یافت[۲][۳] و این چیزی بوده که خداوند خواسته بود.[۴] این مطلب ارتباطی با فضایل امام حسن(ع) یا امام حسین(ع) ندارد، بلکه هر دوی ایشان امام[۵] و سید جوانان اهل‌بهشت[۶][۷][۸][۹] هستند.
منابع
- ↑ قرائتی، محسن، تفسیر نور، مؤسسه در راه حق، چاپ دوم، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۲۵۳.
- ↑ سبحانی، جعفر، راهنمای حقیقت، نشر مشعر، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش، ص۳۷۹.
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، علل الشرائع، تحقیق: محمد صادق بحر العلوم، نجف، منشورات المکتبه الحیدریه ومطبعتها، ۱۳۸۵ق- ۱۹۶۶م، ج۱، ص۲۱۱.
- ↑ مفید، محمد بن محمد، المسائل الجارودیه، تحقیق: محمد کاظم مدیر شانجی، بیروت، دار المفید للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۳م، ص۳۵.
- ↑ مفید، محمد بن محمد، الإرشاد، تحقیق: مؤسسه آل البیت(ع) لتحقیق التراث، بیروت، دار المفید للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۳م، ج۲، ص۳۰.
- ↑ ابن شاذان قمی، محمد بن أحمد، مائه منقبه، قم، مدرسه الإمام المهدی، چاپ اول، ۱۴۰۷ق، ص۱۸.
- ↑ مفید، محمد بن محمد، الإرشاد، تحقیق: مؤسسه آل البیت(ع) لتحقیق التراث، بیروت، دار المفید للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۳م، ج۲، ص۲۷.
- ↑ ابن حنبل، احمد بن حنبل، مسند أحمد، بیروت، دار صادر، بی‌تا، ج۳، ص۳. ص۶۲. ص۶۴. ص۸۲. ج۵، ص۳۹۱.
- ↑ قزوینی، محمد بن یزید، سنن ابن ماجه، تحقیق: تحقیق وترقیم وتعلیق: محمد فؤاد عبد الباقی، بیروت، دار الفکر للطباعه والنشر والتوزیع، بی‌تا، ج۱، ص۴۴.