پرش به محتوا

نقش ارتباط نسبی با پیامبر در انتخاب امامان شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezvani }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}


خط ۷: خط ۶:


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
انتخاب [[امامان(ع)|امامان]] دوازده‌گانه [[شیعه]]، به دلیل داشتن شرایط [[امامت]] و مقام [[خلیفة‌الله|خلیفة‌اللهی]] است که یکی از آن شرایط، [[عصمت|معصوم بودن]] از [[گناه]] است. امامت دارای شرایطی خاص است و «از نسل [[پیامبر(ص)]] بودن» معیار امامت نیست.  
'''ارتباط نسبی با پیامبر(ص) در انتخاب امامان شیعه''' نقشی ندارد. انتخاب امام از سوی خداوند صورت می‌گیرد و دارای شرایطی است. از نسل پیامبر بودن از شرایط امامان نبوده؛ کما اینکه امام علی(ع) از نسل پیامبر نیست. عصمت از گناه و ظلم، عدالت، علم، تقوا و ... از شرایط امامت دانسته شده‌است. امامان معصوم شیعه دارای شایستگی‌هایی بودند و همین استعدادها عامل انتخابشان به عنوان امام بوده‌است.


این که [[خدا]] امامت را در نسل پیامبر(ص) قرار داده به خاطر شایستگی‌های امامان(ع)‌ است که دارای شرایط امامت بوده‌اند. این مطلب با این که امامان از نسل پیامبر(ص) هستند ناسازگاری ندارد؛ زیرا شرایط امامت در فرزندان از نسل ایشان وجود داشته و خدا به [[علم ازلی]] خود به آن آگاهی داشته است. شاهد دیگر [[امام علی(ع)]] است که از نسل پیامبر اسلام(ص) نیست، اما دارای مقام امامت است.


==شرایط امامت==
==شایستگی برای امامت==
[[امامت]] دارای شرایطی خاص است. خدا بر اساس [[علم ازلی]] خود می‌دانست آن شرایط در چه کسانی خواهد بود؛ بنابراین آن افراد خاص را که امامان دوازده‌گانه [[معصوم]] هستند برای امامت برگزید. برخی از شرایط امامت چنین‌اند:  
انتخاب امامان در مذهب تشیع دارای شرایطی است. بنا بر اعتقاد شیعیان خداوند می‌دانست این شرایط در چه کسانی وجود خواهد داشت. و خداوند با توجه به شرایط امامت، افرادی را به عنوان امام و رهبر مردم برای مقام امامت برگزید. برخی از شرایط امامت چنین‌است:  


===عصمت از گناه===
* عصمت از گناه: [[حضرت ابراهیم(ع)]] هنگام برگزیده شدن برای امامت، خطاب به خدا گفت:‌ «آیا این مقام الهی به فرزندان من (از نسل‌های بعدی) هم می‌رسد؟».<ref>(بقره: ۱۲۵).</ref> خداوند فرمود: «عهد من به ستمگران نمی‌رسد.»<ref>(بقره: ۱۲۵).</ref> این گفتار اشاره به این دارد که یکی از شرایط امامت، [[عصمت]] از [[گناه]] و [[ظلم]] است؛ زیرا گناه، ظلم به خود است. با توجه به این آیه، معیار امامت «از نسل ابراهیم بودن» نیست و این که خداوند [[نبوت]] و امامت را در فرزندان و نسل ابراهیم(ع) قرار داده به خاطر شایستگی‌های خود او و لیاقت برخی از فرزندان او است؛ بنابراین، تنها «از نسل ابراهیم بودن» دلیل بر نبوت یا امامت نخواهد بود.  
[[حضرت ابراهیم(ع)]] هنگام برگزیده شدن به امامت، خطاب به خدا گفت:‌ «آیا این مقام الهی به فرزندان من (از نسل‌های بعدی) هم می‌رسد؟».<ref>بقره / ۱۲۵.</ref> خداوند فرمود: «عهد من به ستمگران نمی‌رسد.»<ref>بقره / ۱۲۵.</ref> این گفتار اشاره به این دارد که یکی از شرایط امامت و مقام [[خلیفة الله|خلیفة‌اللهی]] [[عصمت]] از [[گناه]] و [[ظلم]] است؛ زیرا گناه، ظلم به خود است. با توجه به این آیه، معیار امامت «از نسل ابراهیم بودن» نیست و این که خداوند [[نبوت]] و امامت را در فرزندان و نسل ابراهیم(ع) قرار داده به خاطر شایستگی‌های خود او و لیاقت برخی از فرزندان او است؛ بنابراین، تنها «از نسل ابراهیم بودن» دلیل بر نبوت یا امامت نخواهد بود.  


درباره [[امامان]] دوازده‌گانه [[معصوم|معصوم(ع)]] نیز چنین بوده و تنها «از نسل پیامبر(ص) بودن»، دلیل بر امامت آنها نیست؛ چنانچه در سادات غیر از امامان معصوم(ع)، امامت وجود ندارد. شاهد دیگر [[امام علی(ع)]]<nowiki/>‌ است؛ زیرا با وجود اینکه از امامان معصوم(ع) و [[اهل بیت(ع)]] است، اما از نسل [[پیامبر اسلام(ص)]] نیست.
درباره امامان معصوم(ع) نیز چنین بوده و تنها «از نسل پیامبر(ص) بودن»، دلیل بر امامت آنها نیست؛ چنانچه در سادات غیر از امامان معصوم(ع)، امامت وجود ندارد. شاهد دیگر [[امام علی(ع)]] است؛ زیرا با وجود اینکه از امامان معصوم(ع) و [[اهل بیت(ع)]] است، اما از نسل [[پیامبر اسلام(ص)]] نیست.
 
*[[عدالت]]
===دیگر شرایط===
*علم به احکام دین
افزون بر عصمت، برخی از شرایط امامت چنین است:
*علم به روش سیاست و مدیریت
{{ستون-شروع|۲}}
*شجاعت
 
*برتر بودن در صفات نیکو
*[[عدالت]].
*پیراسته بودن از عیوب نفرت آور جسمی، روحی و نَسَبی
*علم به [[احکام دین]].
*مقرّب‌ترین فرد بودن نزد خدا
*علم به روش [[سیاست]] و مدیریت.
*مستحق‌ترین فرد بودن در استحقاق پاداش‌های آخرت
*[[شجاعت]].
*توانایی بر آوردن [[معجزه]] برای اثبات امامت در صورت نیاز
*برتر بودن در صفات نیکو.
*پیراسته بودن از عیوب نفرت آور جسمی، روحی و نَسَبی.
*مقرّب‌ترین فرد بودن نزد خدا.
*مستحق‌ترین فرد بودن در استحقاق پاداش‌های آخرت.
*توانایی بر آوردن [[معجزه]] برای اثبات امامت در صورت نیاز.
{{پایان}}
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


۷٬۲۳۰

ویرایش