نقش ارتباط نسبی با پیامبر در انتخاب امامان شیعه: تفاوت میان نسخه‌ها

==شایستگی برای امامت==

انتخاب امامان در مذهب تشیع دارای شرایطی است. بنا بر اعتقاد شیعیان خداوند می‌دانست این شرایط در چه کسانی وجود خواهد داشت. و خداوند با توجه به شرایط امامت، افرادی را به عنوان امام و رهبر مردم برای مقام امامت برگزید. برخی از شرایط امامت چنین‌است:  

* عصمت از گناه: [[حضرت ابراهیم(ع)]] هنگام برگزیده شدن برای امامت، خطاب به خدا گفت:‌ «آیا این مقام الهی به فرزندان من (از نسل‌های بعدی) هم می‌رسد؟».<ref>(بقره: ۱۲۵).</ref> خداوند فرمود: «عهد من به ستمگران نمی‌رسد.»<ref>(بقره: ۱۲۵).</ref> این گفتار اشاره به این دارد که یکی از شرایط امامت، [[عصمت]] از [[گناه]] و [[ظلم]] است؛ زیرا گناه، ظلم به خود است. با توجه به این آیه، معیار امامت «از نسل ابراهیم بودن» نیست و این که خداوند [[نبوت]] و امامت را در فرزندان و نسل ابراهیم(ع) قرار داده به خاطر شایستگی‌های خود او و لیاقت برخی از فرزندان او است؛ بنابراین، تنها «از نسل ابراهیم بودن» دلیل بر نبوت یا امامت نخواهد بود.  

درباره امامان معصوم(ع) نیز چنین بوده و تنها «از نسل پیامبر(ص) بودن»، دلیل بر امامت آنها نیست؛ چنانچه در سادات غیر از امامان معصوم(ع)، امامت وجود ندارد. شاهد دیگر [[امام علی(ع)]] است؛ زیرا با وجود اینکه از امامان معصوم(ع) و [[اهل بیت(ع)]] است، اما از نسل [[پیامبر اسلام(ص)]] نیست.

*[[عدالت]]

*علم به احکام دین

*علم به روش سیاست و مدیریت

*شجاعت

*برتر بودن در صفات نیکو

*پیراسته بودن از عیوب نفرت آور جسمی، روحی و نَسَبی

*مقرّب‌ترین فرد بودن نزد خدا

*مستحق‌ترین فرد بودن در استحقاق پاداش‌های آخرت

*توانایی بر آوردن [[معجزه]] برای اثبات امامت در صورت نیاز