۴۳
ویرایش
مراد از «ثار» در زیارت عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (تمیزکاری) |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}} | {{درگاه|امام حسین}} | ||
'''ثارالله''' در زیارت عاشورا عبارتی است که با آن امام حسین(ع) مورد خطاب قرار گرفته است. در مفهوم ثار، احتمالات مختلف و نزدیک به‌هم داده شده‌است؛ کسی که خدا انتقام گیرنده اوست و کسی که خدا خونخواه اوست از جمله این مفاهیم است. این مفاهیم را نشان از ویژگی خاص شخصیت امام حسین دانسته‌اند که بر اساس آن، | '''ثارالله''' در زیارت عاشورا عبارتی است که با آن امام حسین(ع) مورد خطاب قرار گرفته است. در مفهوم ثار، احتمالات مختلف و نزدیک به‌هم داده شده‌است؛ کسی که خدا انتقام گیرنده اوست و کسی که خدا خونخواه اوست از جمله این مفاهیم است. این مفاهیم را نشان از ویژگی خاص شخصیت امام حسین دانسته‌اند که بر اساس آن، خونخواهی خدا از خون امام حسین، فراتر از یک مسئله حقوقی و انسانی دانسته می‌شود. قیام امام در راه آزادی، هدایت و فطرت انسان انجام شد و او در راه ارزش‌های بلندی به شهادت رسید که جبران آن فقط به اراده الهی ممکن می‌شود. | ||
== مفهوم‌شناسی ثار == | == مفهوم‌شناسی ثار == | ||
کلمه «ثار» در لغت به معنای کین‌خواهی، خون، خون ریخته‌شده قابل قصاص کردن، خون خواهی، خونخواه و قصاص‌کننده معنی شده است. در لغت‌نامه ها ثار را از ریشه ثَأَرَ و ثَأْر به معنی انتقام گرفتن دانسته‌اند.<ref>المنجد، ذیل واژه ثار؛ الجوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۲، ص۶۰۳؛ الرازی، محمد بن ابی بکر بن عبدالقادر مختار الصحاح، ص۵۱؛ ابن الاثیر، النهایه فی غریب الحدیث، ج۱، ص۱۹۹؛ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۱، ص۳۰۶؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۱۰، ص۱۵۱. به نقل از سدی، حسن، کتاب بررسی و تحلیلی پیرامون زیارت عاشورا، ص۸۲.</ref> | کلمه «ثار» در لغت به معنای کین‌خواهی، خون، خون ریخته‌شده قابل قصاص کردن، خون خواهی، خونخواه و قصاص‌کننده معنی شده است. در لغت‌نامه ها ثار را از ریشه ثَأَرَ و ثَأْر به معنی انتقام گرفتن دانسته‌اند.<ref>المنجد، ذیل واژه ثار؛ الجوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۲، ص۶۰۳؛ الرازی، محمد بن ابی بکر بن عبدالقادر مختار الصحاح، ص۵۱؛ ابن الاثیر، النهایه فی غریب الحدیث، ج۱، ص۱۹۹؛ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۱، ص۳۰۶؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۱۰، ص۱۵۱. به نقل از سدی، حسن، کتاب بررسی و تحلیلی پیرامون زیارت عاشورا، ص۸۲.</ref> | ||