تشکیل حکومت از سوی پیامبران: تفاوت میان نسخه‌ها

{{درگاه|حکومت دینی}}

# بنا بر مبانی دینی، مشروعیت حکومت در هر زمانی، حتماً باید مستند به اذن پروردگار باشد و گرنه آن حکومت طاغوت خواهد بود و در این قاعده میان دوران پیش و پس از اسلام تفاوتی وجود ندارد.

# از مجموع شواهد قرآنی چنین بر می‌آید که برخی پیامبران همچون داوود و سلیمان قطعا حکومت داشتند، اما برخی دیگر نیز فاقد حکومت بوده‌اند که علت آن، عمدتاً دو چیز بوده است: یا خود آنها تحت الشعاع حکومت پیامبر دیگری بوده‌اند که آن پیامبر، صاحب حکومت بوده است همچون لوط که خود، مأمور به تشکیل حکومت نبود، بلکه تحت حکومت حضرت ابراهیم بود یا اینکه همچون اکثریت امامان شیعه، زمینه‌های لازم برای تشکیل حکومت برایشان فراهم نشد.

نکته: عدم ذکر حکومت سایر پیامبران به معنای حکومت نداشتن آنها نیست، چرا که قرآن، اولا داستان همه انبیاء را ذکر نکرده و ثانیاً به همه جزئیات انبیائی هم که نامشان را آورده اشاره نکرده است.

۳- با بررسی آیات قرآن، این احتمال پیش می‌آید که شموئیل نبی، تحت ولایت حکومت دیگری بوده و در آن منطقه فاقد اعمال حکومت بوده، از این روی از خداوند خواست تا فردی را مبعوث نموده و بر مردم حاکم نماید و خداوند طالوت را برگزید و چون حاکمیت طالوت، به اذن الهی بود لذا مشروعیت او نیز الهی بود و نیازی به حکومت شموئیل نبود.