سایه داشتن پیامبر و اهل‌بیت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{سوال}}

دلیل این که گفته می شود پیامبر صو امام ع سایه ندارد، چیست؟

در پاسخ دو نکته شايسته ذکر است: نکته اول معناي دو واژه ظل و نور است. ظل به معناي ستر و پوشش آمده. و به معناي سايه نيز به کار رفته است. علت اين که ظل به معناي سايه به کار مي رود اين است که سايه انسان را از اشعه خورشيد مي پوشاند. و ظل جاي است که در آنجا خورشيد مي تابيده.}}<ref>طبرسي، ابوعلي الفضل بن الحسن، ترجمه مجمع البيان، تهران، انتشارات فراهاني، چاپ اول، ۱۳۶۰ش، ج۵، ص۱۹۴.</ref>

و ديگر واژه: نور است که معناي معروفي دارد: ظاهر لذاته و مظهرا لغيره يعني چيزي که اجسام کثيف و تيره را براي ديدن ما روشن مي کند و هر چيز ديگري به وسيله آن ظاهر مي شود ولي نور براي ما به نفس ذاتش مکشوف و هويدا است چيز ديگري آن را ظاهر نمي کند.<ref>طباطبايي، سيد محمد حسين، ترجمه الميزان، قم، انتشارات اسلامي، جامعه مدرسين، ۱۳۶۶ش، ج۱۵، ص۱۶۶.</ref>

نکته دوم: در قرآن کريم و روايات اسلامي از وجود مبارک رسول اکرم و امامان معصوم به عنوان نوري الهي تعبير و توصيف شده اند که موارد ذيل نشانگر اين حقيقت است:  

در قرآن کريم هم هيچ مطلبي در اين باره حتي به صورت اشاره هم نيامده است.

لاجرم تنها تکيه گاه و تنها چيزي که مي توان به آن اعتماد کرد رواياتي است که از معصومين(ع) نقل شده است. طبق تحقيقي که صورت گرفت فقط دو روايت ذيل از امام رضا در اين زمينه نقل شده که صريحاً مي گويد: امام سايه ندارد و اين مطلب در روايت به عنوان يکي از صفات و ويژگي هاي خاص امام ـ شمرده شده است: محمد بن ابرهيم، از احمد بن محمد، و علي بن الحسين، از امام رضا نقل مي کند که امام رضا ضمن بيان اوصاف خاص امام مي فرمايد: «... ولايکون له ظل...»<ref>ابوجعفر محمد بن علي، شيخ صدوق، عيون اخبار الرضا، ج۱، ص۲۱۳، باب ۱۹.</ref> علي بن الحسين و احمد بن محمد که در سند حديث قرار دارد طبق بيان اهل فن و رجال حديثي هر دو ثقه هستند و مورد اعتماد بزرگان رجال است. و فقط محمد بن ابراهيم را گفته اند که ثقه بودن آن ثابت نشده است.<ref>خويي، سيد ابوالقاسم، معجم رجال، ج۱۱، ص۳۶۵ و ج۲، ص۲۷۴ و ج۱۴، ص۲۲۰.</ref> اين روايت در منابع ذيل نيز آمده است: احتجاج طبرسي، ج۲، ص۴۳۷، و بحارالانوار، ج۲۵، ص۱۱۴، و الخرايج و الجرايح، ج۲، ص۵۷۰، و کشف الغمه، ج۲ ص۲۹۰، و مسند امام رضا(ع)، ج۱، ص۱۰۱، و معاني الاخبار، ص۱۰۲.

حديث سومي نيز از امام باقر نقل شده است که داراي سند نيست، لذا اعتباري ندارد. در اين باره مي توان گفت: که شايد: منظور از سايه نداشتن، سايه ظاهري و معمولي نباشد بلکه مي تواند يک معناي کنايي باشد از فقدان صفات و رذايل اخلاقي در وجود پيامبر و امامان، و شايد کنايه از اين باشد که هيج نقطه تاريک در وجود مبارک پيامبر نيست و شايد کنايه از اين باشد که همتا و مانند ندارد. بلکه بر اساس اين آيه مبارکه {{قرآن|قل انما انا بشر مثلکم يوحي الي<ref>كهف / ۱۱۰.</ref>. بگو من فقط بشري هستم مثل شما، به من وحي مي شود. مي توان گفت که وجود و جسم پيامبر و امامان سايه دارد زيرا که آنها از جسم مادي برخوردار بوده اند، و همان آثاري را که جسم مادي انسان ها دارند جسم پيامبر نيز بايد داشته باشد. که به اين ترتيب بايد جسم پيامبر هم مانند جسم ساير انسان ها سايه داشته باشد. چون يک جسم مادي که فاقد نور هست طبعاً سايه دارد. و اين آيه شاهد و قرينه خوبي است که بگوييم جسم پيامبر سايه دارد. مگر اينکه دليل محکم و قاطعي برخلاف آن پيدا شود که با توجه به نقل هاي موجود نمي توان به خلاف اين اصل، اطمينان پيدا کرد.