وصف مؤمنان در آیه ۲۳ احزاب: تفاوت میان نسخه‌ها

{{پایان سوال}}

{{پاسخ}}

برای روشن شدن مطلب، توجه به آیات قبل و بعد، ضروری است. چرا که این آیه در راستای آیات قبل می‌باشد. خداوند متعال در آیهٔ ۲۱ این سوره می‌فرماید: {{قرآن|لَقَدْ کانَ لَکمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَه حَسَنَه لِمَنْ کانَ یَرْجُوا اللَّهَ وَ الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَکرَ اللَّهَ کثِیراً}}.

این دو وجهی است که در بارهٔ وعده مذکور در آیه گفته‌اند و حق مطلب این است که بین آن دو جمع شود. چون در آیهٔ شریفه، وعده را هم به خدا نسبت داده‌اند و هم به رسول او، و گفتند: {{قرآن|هذا ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ}} و جملهٔ {{قرآن|وَ صَدَقَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ}}، شهادتی است از ایشان بر صدق وعده، {{قرآن|وَ ما زادَهُمْ إِلَّا إِیماناً وَ تَسْلِیماً}}، یعنی: دیدن احزاب در آنان زیاد نکرد، مگر ایمان به خدا و رسولش و تسلیم در برابر امر خدا و یاری کردن دین خدا و جهاد در راه او را.

بعد از این که خداوند متعال، اسوه بودن رسول خدا(ص) و تخلف ناپذیر بودن وعده‌های الهی را گوشزد کرده، در آیهٔ ۲۳، وصف مؤمنان را چنین ترسیم می‌کند: {{قرآن|مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضی نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِیلًا}}.

۵ـ ثابت کردن ایمان خود به رسول خدا(ص) با پایداری در جنگ و فرار نکردن و تا آخرین لحظه در کنار رسول خدا(ص) ماندن.

{{پایان پاسخ}}

{{مطالعه بیشتر}}

۱ـ تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی و همکاران، ج۱۷، ص۲۴۱، ذیل آیه.