پرش به محتوا

حدیث «علی ممسوس فی ذات الله»: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۴: خط ۳۴:
{{نقل قول|پیامبر(ص): «علی را سَبّ نکنید زیرا او در ذات خدای بلند‌مرتبه ممسوس است (شیفته و بی‌قرار ذات خدا است).»}}
{{نقل قول|پیامبر(ص): «علی را سَبّ نکنید زیرا او در ذات خدای بلند‌مرتبه ممسوس است (شیفته و بی‌قرار ذات خدا است).»}}


منتجب الدین رازی در کتاب چهل حدیث خود فضائلی از امیر مؤمنان علی «ع» آورده است که در حدیث ۲۶ می‌نویسد: أَخْبَرَنَا الشَّیْخُ أَبُو سَعْدٍ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْحَصِیرِیُ الْبَصِیرُ، بِقِرَاءَتِی عَلَیْهِ: أَخْبَرَنَا أَبُو عَلِیٍّ الْحَسَنُ بْنُ أَحْمَدَ الْحَدَّادُ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَحْمَدَ الْحَافِظُ: حَدَّثَنَا سُلَیْمَانُ بْنُ أَحْمَدَ: حَدَّثَنَا هَارُونَ بْنُ سُلَیْمَانَ الْبَصْرِیُّ: حَدَّثَنَا سُفْیَانُ بْنُ بِشْرٍ الْکُوفِیُّ: حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحِیمِ بْنُ سُلَیْمَانَ عَنْ یَزِیدَ بْنِ أَبِی زِیَادٍ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ کَعْبِ بْنِ عُجْرَه عَنْ أَبِیهِ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ‏: «لَا تَسُبُّوا عَلِیّاً فَإِنَّهُ مَمْسُوسٌ فِی ذَاتِ اللَّهِ تَعَالَی»




<ref>منتجب الدین رازی، علی، الأربعون حدیثا عن أربعین شیخا من أربعین صحابیا فی فضائل الإمام أمیر المؤمنین (علیه السلام)، قم، مدرسه الإمام المهدی، چاپ اول، ۱۴۰۸ق، ص۵۴، حدیث ۲۶.</ref>


== سند ==
== سند ==
۱. أَبُو سَعْدٍ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْحَصِیرِیُ الْبَصِیرُ: ذهبی و سبکی وی را ثقه دانسته‌اند.<ref>رک: ذهبی، محمد، الکاشف فی معرفه من له روایه فی کتب السته، الکاشف فی معرفه من له روایه فی کتب السته، جده، دار القبله للثقافه الاسلامیه، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۶۳۲؛ سبکی، عبد الوهاب، طبقات الشافعیه الکبری، بی‌جا، دار إحیاء الکتب العربیه بی‌تا، ج۷، ص۱۵۰.</ref>
حدیث عَلِیٌ مَمْسُوسٌ فِی ذَاتِ اللَّهِ، در کتاب چهل حدیث نوشته [[منتجب‌الدین رازی]] از [[پیامبر(ص)]] نقل شده است. درباره اینکه مذهب منتجب‌الدین رازی شیعه بوده یا سنی اختلاف‌نظر است.  
#
# سُلَیْمَانُ بْنُ أَحْمَدَ: در کتب اهل سنت چند راوی به این اسم آمده است که ثقه نیستند و در کتاب‌های رجالی شیعه، سلیمان بن احمد مجهول است.
#
#  هَارُونَ بْنُ سُلَیْمَانَ الْبَصْرِیُّ: به این عنوان در کتاب‌های رجالی شیعه و سنی راوی‌ای وجود ندارد.
#
۷. سُفْیَانُ بْنُ بِشْرٍ الْکُوفِیُّ: وی نیز مجهول است و در کتاب‌های رجالی شیعه نامش نیامده است.<ref>رک: علی نمازی شاهرودی، مستدرکات علم رجال الحدیث، تهران، حیدری، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۸۹.</ref> در کتب اهل سنت نیز توثیق ندارد.
۸.
۹. عَبْدُ الرَّحِیمِ بْنُ سُلَیْمَانَ: محمد جواهری وی را مجهول دانسته است.<ref>محمد جواهری، المفید من معجم رجال الحدیث، ص۳۱۵.</ref> البته برخی از اهل سنت وی را ثقه می‌دانند.<ref>دوری، یحیی، تاریخ ابن معین، بیروت، دار القلم للطباعه والنشر والتوزیع، ج۱، ص۲۰۰.</ref>
۱۰.
۱۱. یَزِیدَ بْنِ أَبِی زِیَادٍ: محمد جواهری وی را مجهول دانسته است.<ref>محمد جواهری، المفید من معجم رجال الحدیث، ص۶۶۹.</ref>
۱۲.
۱۳. إِسْحَاقَ بْنِ کَعْبِ بْنِ عُجْرَه: در کتب اهل سنت مجهول است.<ref>رک: ابن حجر عسقلانی، احمد، تقریب التهذیب، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ دوم، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۸۴.</ref>
۱۴.
۱۵. أَبِیهِ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ: کعب بن عجره را از اصحاب رسول الله (صلی الله علیه و آله) و از اصحاب امیر مؤمنان علی «ع» دانسته‌اند و مجهول است و در کتب رجالی اشاره‌ای به ثقه بودن یا نبودنش نشده است.<ref>رک: خوئی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۵، ص۱۲۰؛ محمد جواهری، المفید من معجم رجال الحدیث، ص۴۷۴.</ref>
۱۶.
با توجه به مجهول بودن برخی از راویان، این حدیث از منظر رجالی معتبر نمی‌باشد هر چند سلسله سند دارد.


سلیمان بن احمد یکی از راویان سلسه‌سند این روایت ناشناخته است و در کتاب‌های رجالی شیعه نیامده است. نام هارون بن سلیمان بَصْری نیز در کتاب‌های رجالی شیعه و سنی ذکر نشده است. سُفیان بن بِشر کوفی در کتاب‌های رجالی شیعه ذکر نشده<ref>رک: علی نمازی شاهرودی، مستدرکات علم رجال الحدیث، تهران، حیدری، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۸۹.</ref> و در کتاب‌های اهل سنت توثیق نشده است. به گفته محمد جواهری رجال‌شناس شیعه، یزید بن ابی‌زیاد ناشناخته<ref>محمد جواهری، المفید من معجم رجال الحدیث، ص۶۶۹.</ref> و بر اساس کتب اهل سنت، اسحاق بن کَعْبِ بن عُجْرَه نیز مجهول است.<ref>رک: ابن حجر عسقلانی، احمد، تقریب التهذیب، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ دوم، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۸۴.</ref> کعب بن عجره پدر اسحاق، از اصحاب پیامبر(ص) و امام علی(ع) نیز ناشناخته توصیف شده است.<ref>رک: خوئی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۵، ص۱۲۰؛ محمد جواهری، المفید من معجم رجال الحدیث، ص۴۷۴.</ref> تنها عبدالرحمان بن عبدالله حَصیری بَصیر توسط برخی رجال‌شناسان اهل سنت ثقه دانسته شده است.<ref>رک: ذهبی، محمد، الکاشف فی معرفه من له روایه فی کتب السته، الکاشف فی معرفه من له روایه فی کتب السته، جده، دار القبله للثقافه الاسلامیه، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۶۳۲؛ سبکی، عبد الوهاب، طبقات الشافعیه الکبری، بی‌جا، دار إحیاء الکتب العربیه بی‌تا، ج۷، ص۱۵۰.</ref>
== دلالت و تفسیر ==
== دلالت و تفسیر ==
ممسوس یعنی مجذوب، شیفته و به اصطلاح، دیوانه کسی بودن؛ علامه مجلسی در توضیح این حدیث می‌نویسد: علی «ع» آزار و اذیت‌ها را برای رضای خدا و نزدیک شدن به خداوند تحمل می‌کند و این بیانگر شدت محبت حضرت به خداوند و بیانگر پیروی حضرت از رضایت الهی است؛ گویا که آن حضرت مجنون خداست و همین است که در صفات مؤمنان آمده است که مردم آنها را دیوانه می‌پندارند و احتمال دارد ممسوس به معنای مخلوط شدن باشد یعنی گوشت و خون علی «ع» با محبت الهی مخلوط شده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، دار احیاءالتراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۳۱۳.</ref>
ممسوس یعنی مجذوب، شیفته و به اصطلاح، دیوانه کسی بودن؛ علامه مجلسی در توضیح این حدیث می‌نویسد: علی «ع» آزار و اذیت‌ها را برای رضای خدا و نزدیک شدن به خداوند تحمل می‌کند و این بیانگر شدت محبت حضرت به خداوند و بیانگر پیروی حضرت از رضایت الهی است؛ گویا که آن حضرت مجنون خداست و همین است که در صفات مؤمنان آمده است که مردم آنها را دیوانه می‌پندارند و احتمال دارد ممسوس به معنای مخلوط شدن باشد یعنی گوشت و خون علی «ع» با محبت الهی مخلوط شده است.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، بیروت، دار احیاءالتراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۳۱۳.</ref>
automoderated
۶٬۳۴۱

ویرایش