پرش به محتوا

عذاب شدن معبودان غیر از خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۱: خط ۱۱:


== معبودان بی‌جان یا جاندار ==
== معبودان بی‌جان یا جاندار ==
به گفته طبرسی مفسر شیعه، آیه {{قرآن|وَ ما کانُوا یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ|سوره=صافات|آیه=۸}}
به گفته [[فضل بن حسن طبرسی]] مفسر [[شیعه]]، آیه {{قرآن|وَ ما کانُوا یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ|سوره=صافات|آیه=۸}} تنها شامل معبودان بی‌جان مانند بت‌ها می‌شود؛ زیرا کلمه «ما» در زبان عربی برای غیر عاقل به کار می‌رود. همچنین مخاطب این آیه مردم مکه بوده<ref>آلوسی، محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، بیروت، دارالکتب العلمیه، اول، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص۸۹.</ref> و آنها نیز بت‌ها را می‌پرستیدند.<ref>مجمع البیان فی تفسیر القرآن، پیشین، ج‏۱۶، ص۱۶۶.</ref> علامه طباطبایی دیگر مفسر شیعه نیز، معبودان در این آیه را شامل انسان‌ها، فرشتگان و جن‌ها ندانسته است.<ref name=":1" />


پاسخ مرحوم طبرسی در تفسیر مجمع البیان به شبهه عذاب حضرت عیسی و مریم علیهما السلام متفاوت است. ایشان معتقدند که آیه مذکور شامل آن بزرگواران نمی‌شود؛ زیرا استعمال «ما» برای غیر عاقل است (حال آنکه این بزرگواران در شمار عقلاء هستند)، به علاوه اینکه مخاطب این آیه اهل مکه بوده<ref>آلوسی، محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، بیروت، دارالکتب العلمیه، اول، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص۸۹.</ref> و آنها نیز بت‌های بی‌جان را می‌پرستیدند.<ref>مجمع البیان فی تفسیر القرآن، پیشین، ج‏۱۶، ص۱۶۶.</ref>
البته علامه طباطبایی احتمال داده است کلمه «ما» شامل معبودان باشعور نیز شده و [[فرعون]] و [[نمرود]] را نیز دربربگیرد.<ref name=":1" />


«از ظاهر جمله «وَ ما کانُوا یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ» بر می‌آید که مقصود از آن معبودها همان بتهایی است که مشرکان می‌پرستیدند، چون ظاهر لفظ «ما» همین بت‌ها است، چون اگر فرشتگان یا جن یا خدایان بشری مراد بود، به جای «ما» می‌فرمود: «من»: یعنی «کسانی که» پس این آیه شریفه مانند آیه‏ «إِنَّکُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ»<ref name=":0" /> می‌باشد.<ref name=":1" />
== استثنای برخی معبودان جاندار ==
 
اگر آیات مربوط به وارد شدن معبودان غیر خدا، شامل معبودان جاندار نیز شود، شامل معبودانی که در پرستش شدنِ خود نقشی نداشته‌اند (مانند حضرت عیسی(ع)) نخواهد شد.  
البته علامه نیز این احتمال را می‌دهند که مقصود از لفظ «ما» اعم از خدایان بی‌شعور و باشعور باشد و در نتیجه شامل فراعنه و نمرودها هم بشود، ولی بنا بر این احتمال هم، مفهوم «ما» شامل ملائکه و حضرت مسیح نمی‌شود، چون در جمله «إِنَّ الَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنی أُولئِکَ عَنْها مُبْعَدُونَ»<ref name=":2" /> این دو طایفه استثنا شده‌اند.


البته این در صورتی است که «ما تَعْبُدُونَ‏» در آیه «إِنَّکُمْ وَ مَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَارِدُونَ»<ref>انبیاء/ ۹۸.</ref>؛ به معنی معبودهای بی‌جان و بتهای سنگی و چوبی ترجمه شود (همانگونه که از کلمه «ما» استفاده می‌شود، زیرا «ما» غالباً برای موجود غیر عاقل است)، ولی اگر مفهوم آن را عام بگیریم، به گونه‌ای که شامل معبودانی از جنس انسان و جن و … شود، ورود این معبودهای جان‌دار در جهنم کاملاً واضح است؛ چرا که آن انسان‌ها و شیاطین در این معبود شدن و گمراهی دیگران شریک جرمند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۷۴ه‍. ش، ج‏۱۳، ص۵۰۷؛ طبرسی، فضل، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه: گروهی از مترجمان، تهران، فراهانی، چاپ اول، ۱۳۶۰ش، ج‏۱۶، ص۱۶۶.</ref>
«إِنَّ الَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنی أُولئِکَ عَنْها مُبْعَدُونَ»<ref name=":2" /> این دو طایفه استثنا شده‌اند.


== استثنای برخی معبودان جاندار ==
نکته‌ای که نسبت به آیات سوره انبیاء قابل ذکر است اینکه، خداوند در سه آیه بعد، یعنی آیه ۱۰۱ از این سوره می‌فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنی أُولئِکَ عَنْها مُبْعَدُونَ‏»؛ کسانی که از قبل، وعده نیک از سوی ما به آنها داده شده [مؤمنان صالح‏] از آن دور نگاهداشته می‌شوند. این آیه با آیات قبل از خود مرتبط بوده و به منظور خارج کردن معبودانی همچون حضرت عیسی و مریم و فرشتگان از عبارت «ما تَعْبُدُونَ‏» است زیرا این افراد هیچ دخالتی در معبود شدن‌شان ندارند و بلکه تا زنده بودند با آن مبارزه هم کرده‌اند، بنابراین منظور از عذاب شدن در آتش، معبودانی هستند که خودشان ادعای معبود بودن را داشتند مانند فرعون که ندای «انا ربکم الاعلی» را سر می‌داد.
نکته‌ای که نسبت به آیات سوره انبیاء قابل ذکر است اینکه، خداوند در سه آیه بعد، یعنی آیه ۱۰۱ از این سوره می‌فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنی أُولئِکَ عَنْها مُبْعَدُونَ‏»؛ کسانی که از قبل، وعده نیک از سوی ما به آنها داده شده [مؤمنان صالح‏] از آن دور نگاهداشته می‌شوند. این آیه با آیات قبل از خود مرتبط بوده و به منظور خارج کردن معبودانی همچون حضرت عیسی و مریم و فرشتگان از عبارت «ما تَعْبُدُونَ‏» است زیرا این افراد هیچ دخالتی در معبود شدن‌شان ندارند و بلکه تا زنده بودند با آن مبارزه هم کرده‌اند، بنابراین منظور از عذاب شدن در آتش، معبودانی هستند که خودشان ادعای معبود بودن را داشتند مانند فرعون که ندای «انا ربکم الاعلی» را سر می‌داد.


توضیح اینکه گرچه ظاهر آیه ۱۰۱ این است که تمام مؤمنان راستین از عذاب جهنم دور نگهداشته می‌شوند، ولی برخی احتمال داده‌اند که این آیه اشاره به معبودانی همچون حضرت مسیح و مریم (علیهما السلام) است که بدون خواست آنها به وسیله گروهی عبادت شدند و از آنجا که آیات سابق می‌گفت: شما و خدایان‌تان وارد دوزخ می‌شوید و این تعبیر ممکن بود شامل امثال حضرت مسیح «ع» نیز شود، قرآن بلافاصله این جمله را به صورت یک استثناء بیان می‌کند که این گروه هرگز وارد دوزخ نخواهند شد.<ref>ر. ک. تفسیر نمونه، پیشین، ج‏۱۳، ص۵۰۹.</ref>
توضیح اینکه گرچه ظاهر آیه ۱۰۱ این است که تمام مؤمنان راستین از عذاب جهنم دور نگهداشته می‌شوند، ولی برخی احتمال داده‌اند که این آیه اشاره به معبودانی همچون حضرت مسیح و مریم (علیهما السلام) است که بدون خواست آنها به وسیله گروهی عبادت شدند و از آنجا که آیات سابق می‌گفت: شما و خدایان‌تان وارد دوزخ می‌شوید و این تعبیر ممکن بود شامل امثال حضرت مسیح «ع» نیز شود، قرآن بلافاصله این جمله را به صورت یک استثناء بیان می‌کند که این گروه هرگز وارد دوزخ نخواهند شد.<ref>ر. ک. تفسیر نمونه، پیشین، ج‏۱۳، ص۵۰۹.</ref>




automoderated
۶٬۳۴۱

ویرایش