قبض روح امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

قبض روح انسانها یکی از کار های خداوند است و ملائکه یا غیر آن که به این امور می‌پردازند با اجازه و دستور خدا این کار را می کنند بنابراین برگشت همگی آن‌ها در طول اراده پروردگار است.

مردی نزد امام علی رفته و در مورد آیاتی که در مورد قبض روح بیان شده سؤالاتی پرسید که چه کسی قبض کننده ارواح است؟ امام در پاسخ او فرمود: اما آیه: «یتوفیکم ملک الموت الّذی وکّل بکم» با آیه «الله یتوفی الانفس حین موتها» و آیه «الذین تتوفاهم الملائکه طیّبین یقولون سلام علیکم» (که چطور در اولی روح انسان‌ها را ملک الموت، و در دومی به خود خدا، و در سومی به رسولان و در چهارمی و پنجمی به ملائکه نسبت می‌دهد، جوابش این است که: همانا خدای تبارک و تعالی یگانه مدبر امور است، به هر طور که خودش بخواهد و کسانی از مخلوقات خود را می‌خواهد موکل بر اموری می‌کند که خودش بخواهد، و اما ملک الموت، خدا او را به خصوص، موکل بر قبض روح اشخاص معینی از خلق که خود بخواهد می‌کند و رسولان را از ملائکه انتخاب نموده، و برای قبض روح بعضی از خلقش، که باز خودش بخواهد موکل می‌کند. و هر علمی که صاحب علم داشته باشد، چنان نیست که برای مردم شرح بدهد، چون همه مردم در عقول یکسان نیستند، بعضی قوی و بعضی ضعیف هستند. و بعضی علوم هستند که قابل فرا گرفتن نیستند چون فوق طاقت هستند، مگر کسی از اولیای خدا که تحمل آن برایش آسان باشد. و لذا همین اندازه که می‌دانیم خداوند محیی (زنده کننده) و ممیت (میراننده) است، کافی است و اوست که جان‌ها را به دست هر کس از خلقش که بخواهد می‌گیرد، چه ملائکه، و چه غیر ایشان».<ref>طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان، مترجم سید محمد باقر موسوی همدانی، قم، چاپ و نشر دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۸۳ش، ج۱۷، ص۴۱۸.</ref>

۱ـ تفسیر نمونه، ج۱۷، آیت الله مکارم شیرازی.

۲ـ مجمع البیان، ج۸، طبرسی.

  | شاخه اصلی =

|شاخه فرعی۱ =

|شاخه فرعی۲ =