مشورت نادرست پیامبر در بارور کردن نخل‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

== متن روایت در منابع اهل‌سنت ==

== عصمت و علم انبیاء ==

تقریباً همه اندیشمندان [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، دریافت و ابلاغ [[وحی]] را معصومانه می‌دانند و شیعیان با استناد به دلایلی، از جمله روایات فراوانی که از [[اهل بیت(ع)]] رسیده‌است، معصومان را از هر گونه خطا و نسیانی برکنار می‌شمارند. [[امام رضا(ع)]] در توصیف رهبران الهی فرمودند:

«وَ هُوَ مَعْصُومٌ مُؤَیَّدٌ موفّقٌ مسدّدٌ قَد اَمِن الخَطایا و الزَللَ وَ العثارَ»<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۰۲. برای آشنایی با برخی دیگر از روایات، ر.ک. مجلسی، بحار الانوار، ج۱۰، ص۴۳۹؛ ۱۷، ص۱۰۸؛ ج۳۶، ص۲۴۴؛ ج۶۵، ص۳۸۹؛ و ج۹۹، ص۱۵۰.</ref> (شخصی که [[خداوند]] وی را برای اداره امور بندگانش برمی‌گزیند) معصوم و برخوردار از تأییدات، توفیقات و راهنمایی‌های الهی بوده، از هر خطا و لغزشی در امان است.

«عصمت از خطا» رابطه جدایی ناپذیر با علم معصومان دارد.<ref>پژوهشی در عصمت معصومان، ص۲۳۹–۲۳۴.</ref> اگر پیامبر (ص) نداند که درخت خرما بدون تلقیح ثمری نمی‌دهد، از فرو افتادن در خطا ایمن نخواهد بود. دربارهٔ گستره علم معصومان (ع) نظریه‌های گوناگونی قابل طرح است<ref>ر. ک. شرح الشفاء، ج۲، ص۲۱۲–۲۱۱؛ الامامة و الولایة فی القرآن الکریم، ص۲۲۴–۲۲۳؛ المیزان، ج۱۸، ص۱۹۴–۱۹۲؛ عقائد الامامیة، ص۶۹–۶۷؛ مصنفات الشیخ المفید، ج۴، اوائل المقالات، ص۶۷؛ پیام قرآن، ج۷، ص۲۵۳–۲۴۹؛ و منشورجاوید، ج۸، ص۴۱۸–۳۰۹.</ref> که بر اساس یکی از آن‌ها [[پیامبران]] و امامان از تمامی حقایق هستی آگاهی دارند. هر چند وظیفه عملی‌شان این است که جز در موارد ضروری، تنها علومی را که از راه‌های عادی به دست آورده‌اند، ملاک رفتار خود قرار دهند.

== غیر واقعی بودن ماجرای تلقیح درخت خرما ==

داستان جلوگیری [[رسول خدا(ص)]] از تلقیح درخت خرما، بسیار عجیب و باور نکردنی می‌نماید. پذیرفتنی نیست که کسی پس از حدود شصت سال زندگی در سرزمین عربستان، که همواره مرکز پرورش نخل و تولید خرما بوده‌است، از ضرورت باروری درخت خرما آگاهی نداشته‌باشد. از سوی دیگر، چگونه می‌توان باور کرد مردمی که سال‌ها در این زمینه تجربه اندوخته‌اند و چه بسا در برخی از شرایط از تلقیح درختی بازمانده و پیامدهای آن را دیده‌اند، بدون هیچگونه چون و چرا دست از این کار بکشند. (به ویژه آن که در میان اصحاب، سست ایمانانی بودند که حتّی در مسائل دینی و اخروی لب به اعتراض می‌گشودند و احکام پیامبر را زیر سؤال می‌بردند، چه رسد به امور دنیوی)!<ref>بسیاری از نویسندگان، این داستان را دست آویزی برای انکار عصمت پیامبر (دست کم در امور عادی) قرار داده‌اند. برای نمونه، ر.ک. اضواء علی السنة المحمدیّة، ص۴۴–۴۳؛ و پژوهش‌هایی دربارهٔ قرآن و وحی، ص۴۶–۴۵.</ref>

پیامبر موجب ضرر و زیان به دیگران شد.

== منابع ==