automoderated، دیوانسالاران، مدیران
۷٬۲۳۰
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==سنجش اعمال مردم در زمان غیبت و زمان ظهور== | ==سنجش اعمال مردم در زمان غیبت و زمان ظهور== | ||
در این که چه تفاوتی میان اعمال مردم در زمان غیبت و زمان ظهور وجود دارد احتمالاتی مطرح می شود: | در این که چه تفاوتی میان اعمال مردم در زمان غیبت و زمان ظهور وجود دارد احتمالاتی مطرح می شود: | ||
قرآن | ===حسابرسی دقیق اعمال برای همه انسانها=== | ||
اگر گفته شود انسانهای زمان ظهور امام زمان، دیگر نسبت به اعمال آنها سنجیده نشده و مؤاخذه نمیشوند، سخن ناصواب و نادرستی است. قرآن به صراحت بیان میکند تمام انسانها مسئول اعمال خود هستند و تنها با این معیار سنجیده میشوند: | |||
قرآن در سوره زلزال میفرماید: {{قرآن|فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ|۶|وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ|۷|ترجمه=پس هرکس هموزن ذره ای نیکی کند، آن نیکی را ببیند*و هرکس هموزن ذره ای بدی کند، آن بدی را ببیند.|سوره=زلزال|آیه=۶-۷}} | |||
ابتدای سوره راجع به احوالات قیامت است، یعنی تمام انسانهای خلق شده تا روز قیامت طبق اعمال و رفتار خود سنجیده میشوند و همگی مکلف به دستورات الهیاند، در صورت انجام آن فرامین، پاداش گرفته و نتیجهاش بهشت برین خواهد بود و اگر مخالفت کنند، عِقاب شده و نتیجهاش عذاب و جهنم خواهد بود. این آیه و این مطلب مختص به زمان خاصی نیست بلکه در تمام زمانها جاری است. درست است انسانهای زمان حکومت امام زمان(عج) طبق روایات وارد شده از عقل و معرفت بالایی برخوردار میشوند ولی این رشد سبب مؤاخذه نشدن آنان نمیگردد، بلکه آنان نیز مانند تمام انسانهای گذشته نسبت به اعمال خود مسئول اند و سنجیده میشوند. | ابتدای سوره راجع به احوالات قیامت است، یعنی تمام انسانهای خلق شده تا روز قیامت طبق اعمال و رفتار خود سنجیده میشوند و همگی مکلف به دستورات الهیاند، در صورت انجام آن فرامین، پاداش گرفته و نتیجهاش بهشت برین خواهد بود و اگر مخالفت کنند، عِقاب شده و نتیجهاش عذاب و جهنم خواهد بود. این آیه و این مطلب مختص به زمان خاصی نیست بلکه در تمام زمانها جاری است. درست است انسانهای زمان حکومت امام زمان(عج) طبق روایات وارد شده از عقل و معرفت بالایی برخوردار میشوند ولی این رشد سبب مؤاخذه نشدن آنان نمیگردد، بلکه آنان نیز مانند تمام انسانهای گذشته نسبت به اعمال خود مسئول اند و سنجیده میشوند. | ||
اما اگر منظور شما این است که انسانهای زمان حکومت همگی بدون اختیار و اراده، متّقی و پارسا میشوند، و بدون اراده خود خوب میگردند، لذا همگی اهل بهشت شده و مؤاخذه نمیشوند، ولی مردمان اعصار گذشته میبایست خودشان تلاش کنند و خود متّقی شوند و بهشت را کسب کنند، این حرف نیز اشتباه است. زیرا خداوند | ===اختیار انسان در انجام و ترک گناه=== | ||
اما اگر منظور شما این است که انسانهای زمان حکومت همگی بدون اختیار و اراده، متّقی و پارسا میشوند، و بدون اراده خود خوب میگردند، لذا همگی اهل بهشت شده و مؤاخذه نمیشوند، ولی مردمان اعصار گذشته میبایست خودشان تلاش کنند و خود متّقی شوند و بهشت را کسب کنند، این حرف نیز اشتباه است. زیرا خداوند انسان را مختار آفریده و نیز ثواب و عقاب، تنها با بودن این اختیار معنی پیدا میکند. یعنی اگر مثلاً انسانی نسبت به کاری مجبور باشد و از خود اراده ای نداشته باشد و خداوند بخواهد بخاطر آن کار غیرارادی او را عذاب کند یا اجر و مزدی دهد، این کار قبیح است و ناپسند و عقل آن را زشت میشمارد و کار قبیح هم از خداوند صادر نمیگردد. روایاتی که در مقدمه ذکر شد که بیان کرده بودند علم و عقل و معرفت انسانها به نهایت خود میرسد، هرگز به معنای نفی اختیار و آزادی مردم نیست، تمام انسانها طبق آیه قرآن در انتخاب اصل دین و عمل بر طبق دستورات آن کاملاً مختار و آزادند، لذا عقاب و ثواب، بهشت و جهنم معنا پیدا میکند قرآن در این باره میفرماید: {{قرآن|لا اکراه فی الدین<ref>بقره / ۲۵۶.</ref>؛ در دین هیچ اجبار و اکراهی نیست. هیچ انسانی در هیچ زمانی مجبور به پذیرش دین نیست، و الا اگر دین او از روی جبر باشد ارزش چندانی ندارد و پاداشی هم نخواهد داشت. هر مقدار علم و آگاهی و معرفت انسانی بالا رود باز انسان قوه اختیار و تصمیمگیری خودرا از دست نخواهد داد و باز نسبت به کردار خود مسئول و مورد بازخواست قرار میگیرد. در نتیجه متقی و پارسا شدن در زمان حضرت نیز اختیاری است و این خود انسانها هستند که با اختیار خود دین حضرت را قبول و از دستورات ایشان اطاعت میکنند. آنچه مسلم است این است که حضرت از مفاسد و گناهان اجتماعی جلوگیری کرده و مظاهر و مکانهای فساد و تباهی را از بین میبرد ولی اینکه حضرت در امور شخصی و اعتقادی و افعال قلبی انسانها دخالتی داشته باشند، مطلبی قابل قبول نیست حضرت نسبت به این امور وظیفه ندارند و هر شخص خود مسئول اعمال خودش میباشد. خلاصه اینکه رشد و بالندگی عقلی انسانها در زمان حکومت حضرت هرگز به معنی نفی اختیار و سلب آزادی آنها در اعمال و کردارشان نمیباشد. | |||
اما اگر سئوال شما این است که چون انسانهای زمان حکومت حضرت از رشد و بالندگی عقلی و معرفتی و علمی برخوردارند و سایر انسانها در اعصار گذشته از این نعمت محروم بودهاند، لذا عدالت الهی زیر سئوال میرود، در پاسخ باید گفت: قرآن در سوره بقره میفرماید: {{قرآن|لا یکلف الله نفساً الا وسعها}}<ref>بقره / ۲۳۳.</ref>؛ خداوند هیچکس را به بیش از توان خود تکلیف نمیکند. این معنای عدالت است، یعنی خداوند سبحان روز قیامت از هر فرد به اندازه توانایی علم، درک و معرفت او تکلیف میخواهد. یعنی اگر از انسانهای کنونی و از انسانهای زمان حکومت که دارای عقل و علم کامل شدهاند به یک اندازه تکلیف بخواهد جای این سئوال میماند که آیا این عدالت است یا خیر. | اما اگر سئوال شما این است که چون انسانهای زمان حکومت حضرت از رشد و بالندگی عقلی و معرفتی و علمی برخوردارند و سایر انسانها در اعصار گذشته از این نعمت محروم بودهاند، لذا عدالت الهی زیر سئوال میرود، در پاسخ باید گفت: قرآن در سوره بقره میفرماید: {{قرآن|لا یکلف الله نفساً الا وسعها}}<ref>بقره / ۲۳۳.</ref>؛ خداوند هیچکس را به بیش از توان خود تکلیف نمیکند. این معنای عدالت است، یعنی خداوند سبحان روز قیامت از هر فرد به اندازه توانایی علم، درک و معرفت او تکلیف میخواهد. یعنی اگر از انسانهای کنونی و از انسانهای زمان حکومت که دارای عقل و علم کامل شدهاند به یک اندازه تکلیف بخواهد جای این سئوال میماند که آیا این عدالت است یا خیر. |