automoderated
۵۴۳
ویرایش
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ص ' به ' ص') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
امام رضا(ع) درباره حضرت آدم(ع) میفرماید که این معصیت آدم(ع) در بهشتی که قرار نبود در آن بماند، انجام شده است. اما واجب است که او در زمین معصوم باشد و لذا وقتی که او را بعد از هبوطش در زمین حجّت و خلیفه خود قرار داد، معصومش گردانید. | امام رضا(ع) درباره حضرت آدم(ع) میفرماید که این معصیت آدم(ع) در بهشتی که قرار نبود در آن بماند، انجام شده است. اما واجب است که او در زمین معصوم باشد و لذا وقتی که او را بعد از هبوطش در زمین حجّت و خلیفه خود قرار داد، معصومش گردانید. | ||
علامه طباطبایی در المیزان نوشته است که واقعه حضرت آدم(ع) قبل از تشریع اصل دین اتفاق افتاده، و بهشتی که آن حضرت در آن ساکن بود، بهشت برزخی بوده که در زندگی غیر دنیوی و مادی تمثل داشته است. نهی خدا نیز ارشادی بوده است، نه مولوی، و مخالفت نهی ارشادی معصیت شمرده نمیشود. معصیت عبارت است از مخالفت با امر مولوی و تکلیفی.<ref>تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۲۲</ref> همه انبیاء از مخالفت در امر مولوی معصوم میباشند و کلام | علامه طباطبایی در المیزان نوشته است که واقعه حضرت آدم(ع) قبل از تشریع اصل دین اتفاق افتاده، و بهشتی که آن حضرت در آن ساکن بود، بهشت برزخی بوده که در زندگی غیر دنیوی و مادی تمثل داشته است. نهی خدا نیز ارشادی بوده است، نه مولوی، و مخالفت نهی ارشادی معصیت شمرده نمیشود. معصیت عبارت است از مخالفت با امر مولوی و تکلیفی.<ref>تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۲۲</ref> همه انبیاء از مخالفت در امر مولوی معصوم میباشند و کلام امام رضا(ع) نیز به همین معنا اشاره دارد. | ||
== حضرت داوود == | == حضرت داوود == | ||
در مورد حضرت داوود(ع) که امتحان و خطاء آن حضرت در سوره | در مورد حضرت داوود(ع) که امتحان و خطاء آن حضرت در سوره صاد آمده است، امام رضا(ع) ارتباط این ماجرا را با افسانه تمثل شیطان به شکل پرنده، نفی نموده است و دیدن زن اوریا در حال استحمام و عاشق شدن آن حضرت، و قتل اوریا که از تورات نقل شده است را، کذب محض دانسته است. | ||
علامه طباطبایی در المیزان میگوید حضرت داوود وقتی متوجه غیرعادی بودن ورود متخاصمین -که از فرشتگان بودند- شد دانست که مورد امتحان خدا قرار گرفته است، و به این دلیل که در قضاوت عجله کرده بود، استغفار و توبه نمود. این خطای حضرت داوود(ع) مستلزم معصیت او نیست، زیرا این واقعه غیرعادی بوده و در عالم غیر تکلیف و غیر مادی شبیه عالم رؤیا رخ داده است و همانند خطیئه حضرت آدم، قبل از هبوطش به زمین است. اگر هم این واقعه در عالم ماده واقع شده باشد قضاوت و حکم حضرت داوود(ع) تقدیری خواهد بود یعنی در فرض اینکه در این دعوا مدعی علیه حجت نداشته باشد به مظلومیت مدعی حکم میشود و در هر دو فرض هیچ معصیتی برای حضرت داوود(ع) ثابت نمیشود.<ref>تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۹۶</ref> | علامه طباطبایی در المیزان میگوید حضرت داوود وقتی متوجه غیرعادی بودن ورود متخاصمین -که از فرشتگان بودند- شد دانست که مورد امتحان خدا قرار گرفته است، و به این دلیل که در قضاوت عجله کرده بود، استغفار و توبه نمود. این خطای حضرت داوود(ع) مستلزم معصیت او نیست، زیرا این واقعه غیرعادی بوده و در عالم غیر تکلیف و غیر مادی شبیه عالم رؤیا رخ داده است و همانند خطیئه حضرت آدم، قبل از هبوطش به زمین است. اگر هم این واقعه در عالم ماده واقع شده باشد قضاوت و حکم حضرت داوود(ع) تقدیری خواهد بود یعنی در فرض اینکه در این دعوا مدعی علیه حجت نداشته باشد به مظلومیت مدعی حکم میشود و در هر دو فرض هیچ معصیتی برای حضرت داوود(ع) ثابت نمیشود.<ref>تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۹۶</ref> | ||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
| لینکدهی = | | لینکدهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه =شد | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:عصمت]] | |||
[[رده:عصمت انبیا]] | |||
[[رده:عصمت پیامبران]] | |||
[[رده:آیات و سورهها]] |