automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۶٬۲۲۵
ویرایش
ولا تزر وازرة وزر أخرى: تفاوت میان نسخه‌ها
←مفهوم و معنا
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== هدیه کردن ثواب برای اموات == | == هدیه کردن ثواب برای اموات == | ||
... | با توجه به مضمون وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ یا آیه عبارت «وَ لا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ إِلاَّ عَلَيْها؛ عمل هر كس تنها بدرد خود او مىخورد» این سوال مطرح میشود که این كارهاى خيرى كه به عنوان نيابت يا هديه كردن ثواب براى اموات و مردگان و حتى گاهى براى افراد زنده انجام مىگيرد، نمىتواند مفيد به حال آنها بوده باشد، در حالى كه در روايات فراوانى كه از طرق شيعه و اهل تسنن از پيامبر ص يا امامان اهل بيت ع به ما رسيده اين گونه اعمال گاهى مفيد و سودمند است.<ref>تفسير نمونه، ج6، ص: 66 | ||
</ref> | |||
در پاسخ به این پرستش گفته شده درست است که عمل هر کس برای خود اوست ولی هنگامی که کسی برای دیگری عمل نیکی انجام می‌دهد، حتماً به خاطر امتیاز و صفت نیکی است که آن فرد دارد. بنا بر اين او در واقع نتيجه همان امتياز و صفت برجسته و نقطه درخشان زندگى خود را مىگيرد، و به اين ترتيب معمولا انجام عمل خير ديگران براى او نيز پرتوى از عمل يا نيت خير خود او است.و نیز گفته شده شخص مطيع و فرمانبردار در برابر اطاعتى كه كرده استحقاق پاداشى دارد، مىتواند اين پاداش را به ميل خود به ديگرى هديه كند.<ref>تفسير نمونه، ج6، ص: 67.</ref> | |||
جوادی آملی، مفسر قرآن، نیز ذیل این آیه گفته است نباید این آیه را مخالف هدیه ثواب برای اموات دانست؛ زیرا پیام این دسته آیات این است که هیچ نفسی بار گناه دیگری را نمی‌برد اما از این برداشت نمی‌شود عمل هیچکسی درباره تخفیف دیگران اثر ندارد. در قرآن آمده است استغفار پیامبر(ص) برای دیگران اثر دارد. <ref>جوادی آملی، عبدالله، تسنیم، قم، اسراء، ۱۳۹۳ش، ج۲۷، ص۶۵۴.</ref> | |||
== مسبب ثواب و گناه دیگران؛ شریک در پاداش و عِقاب == | |||
گاهى ممكن است توهم شود كه آيه فوق كه دو اصل مسلم منطقى را كه در تمام اديان وجود داشته است بيان مىكند (يعنى هيچكس جز براى خود عملى انجام نمىدهد و هيچ گنهكارى بار گناه ديگرى را به دوش نمىكشد) با پارهاى از آيات ديگر قرآن و بعضى از روايات تطبيق نمىكند، زيرا مثلا در سوره نحل آيه 25 . احاديث مربوط به" سنت حسنه" و" سنت سيئه" كه از طرق شيعه و اهل تسنن وارد شده است، و مضمون آنها اين است: اگر كسى سنت خوبى بر جاى نهد پاداش تمام كسانى را كه به آن عمل مىكنند خواهد داشت (بدون آنكه از پاداش خود آنها كاسته شود) و همچنين كسى كه سنت بدى را بر جاى نهد گناه كسانى كه به آن عمل كنند، براى او نوشته مىشود (بى آنكه از گناهان آنها چيزى كاسته گردد) | |||
زيرا آيه مورد بحث مىگويد: بىجهت و بدون ارتباط، گناه كسى را بر ديگرى نمىنويسند، ولى آيات و رواياتى كه اشاره شد مىگويد اگر انسان بنيانگذار عمل نيك و بد ديگرى باشد، و به اصطلاح از طريق" تسبيب" در انجام آن عمل دخالت داشته باشد، در نتائج آن شريك خواهد بود و در حقيقت عمل خود او محسوب مىشود، زيرا پايه و اساس آن، به دست وى گذارده شده است.<ref>تفسير نمونه، ج6، ص: 65</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||