امام باقر(ع) در کتب اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

امام باقر(ع) در کتب اهل سنت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۵۴

۹٬۷۰۸ بایت حذف‌شده ، ۱ ژانویه

بدون خلاصۀ ویرایش

Fabbasi

trustworthy

۲٬۸۰۶

ویرایش

@@ خط ۴۰: / خط ۴۰: @@
 == چرایی روایات اندک امام باقر در منابع اهل سنت==
 اهل سنت چون در مباني خود با اهل بيت(ع) اختلاف نظر داشتند، رواياتي را که با فتواهاي آن‌ها در تعارض بود از ائمه نقل نمی‌کردند و همين امر باعث شد روايات ائمه اطهار(ع) نسبت به بقيه افراد در کتاب‌هاي اهل سنت خيلي کم باشد. با این حال، در مجامع حديثي اهل سنت در حد قابل توجهي از امام باقر(ع) بدون واسطه یا با واسطه حديث نقل شده است. از جمله: مالک بن انس رئیس مذهب مالکی اهل سنت در موطأ، <ref>مالك بن انس، موطأ الإمام مالك، امارات - ابوظبى، مؤسسه زايد بن سلطان آل نهيان للأعمال الخيريه و الإنسانيه، چاپ اول، ۱۴۲۵ق، ج۳، ص۷۱۶، حدیث۱۷۲۲.</ref> احمد بن حنبل رئیس مذهب حنبلی اهل سنت در کتاب مسند احمد بن حنبل، <ref>ابن حنبل، احمد بن محمد، مسند الإمام أحمد بن حنبل، بيروت، مؤسسه الرساله، چاپ اول، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۵۰۳، حدیث۲۰۸۱. ج۵، ص۲۴۸. ج۹، ص۳۸۲، حدیث۵۵۴۶. ، ج۳۶، ص۱۳۰، حدیث۲۱۷۹۷.</ref> دارمی در کتاب مسند دارمی، <ref>دارمى، عبدالله بن عبدالرحمن، مسند الدارمي المعروف ب : (سنن الدارمي)، عربستان - رياض، دار المغني، چاپ اول، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۳۴۸، حدیث۳۲۷. ج۱، ص۶۰۷، حدیث۸۱۸. ج۴، ص۱۹۴۲، باب۲۵- بَابُ: فِي مِيرَاثِ الْخُنْثَى، حدیث۳۰۱۲‏. </ref> مسلم در صحیح مسلم،<ref>مسلم بن حجاج، صحيح مسلم، قاهره، دار الحديث، چاپ اول، ۱۴۱۲ ه.ق، ج۳، ص۱۲۴۰، بَابُ تَحْرِيمِ الرُّجُوعِ فِي الصَّدَقَه وَ الْهِبَه بَعْدَ الْقَبْضِ إِلَّا مَا وَهَبَهُ لِوَلَدِهِ وَ إِنْ سَفَلَ‏، حدیث۱۶۲۲.</ref> ابن ماجه در کتاب سنن ابن ماجه، <ref>ابن ماجه، محمد بن يزيد، سنن ابن ماجه، بيروت، دار الجيل، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۴۳. ج‏۴، ص۴۰۵.</ref> ترمذی در کتاب الجامع الصحیح<ref>ترمذى، محمد بن عيسى، الجامع الصحيح و هو سنن الترمذي، قاهره، دار الحديث، چاپ اول، ۱۴۱۹ق، ج‏۳، ص۵۰۹، باب۲۰.</ref> و دیگر کتاب‌های اهل سنت.<ref>عکری حنبلی، عبد الحی بن احمد، شذرات الذهب فی اخبار من ذهب، دمشق، دار بن کثير، چاپ اول، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۱۴۹.</ref> <ref>ذهبي، محمد بن احمد، تذکره الحفاظ، بيروت، دارالکتب العلميه، چاپ اول، ج۱، ص۱۲۴.</ref> <ref>ذهبي، محمد بن احمد، تذکره الحفاظ، بيروت، دارالکتب العلميه، چاپ اول، ج۱، ص۱۲۴.</ref>
-== سخنان و نصایح امام باقر(ع) در کتاب‌های اهل سنت==
+== سخنان امام باقر(ع) در کتاب‌های اهل سنت==
-محمد بن علی بن الحسین فرمود: {{متن عربی| وَزَنَتْ فَاطِمَه بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ، شَعَرَ حَسَنٍ وَ حُسَيْنٍ، فَصَدَّقَتْ بِزِنَتِهِ‏ فِضَّه}}<ref>مالك بن انس، موطأ الإمام مالك، امارات - ابوظبى، مؤسسه زايد بن سلطان آل نهيان للأعمال الخيريه و الإنسانيه، چاپ اول، ۱۴۲۵ق، ج۳، ص۷۱۶، حدیث۱۷۲۲.</ref>ترجمه= فاطمه دختر رسول خدا موی سر حسن و حسین را وزن کرد و به اندازه آن نقره صدقه داد.}}
+# محمد بن علی بن الحسین فرمود: {{متن عربی| وَزَنَتْ فَاطِمَه بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ شَعَرَ حَسَنٍ وَ حُسَيْنٍ، فَصَدَّقَتْ بِزِنَتِهِ‏ فِضَّه}}<ref>مالك بن انس، موطأ الإمام مالك، امارات - ابوظبى، مؤسسه زايد بن سلطان آل نهيان للأعمال الخيريه و الإنسانيه، چاپ اول، ۱۴۲۵ق، ج۳، ص۷۱۶، حدیث۱۷۲۲.</ref>ترجمه= فاطمه دختر رسول خدا موی سر حسن و حسین را وزن کرد و به اندازه آن نقره صدقه داد.}}
+# ابی جعفر(محمد بن علی الباقر) فرمود: {{متن عربی| الْأَضْحَى سُنَّه|ترجمه= عید قربان سنت است.}}<ref>ابن حنبل، احمد بن محمد، مسند الإمام أحمد بن حنبل، بيروت، مؤسسه الرساله، چاپ اول، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۵۰۳، حدیث۲۰۸۱.</ref>
-	حَدَّثَنَا عَفَّانُ، أَخْبَرَنَا حَمَّادٌ، عَنِ الْحَجَّاجِ بْنِ أَرْطَاه، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ: أَنَّهُ مَرَّ بِهِمْ جَنَازَه، فَقَامَ الْقَوْمُ وَلَمْ يَقُمْ، فَقَالَ الْحَسَنُ:" مَا صَنَعْتُمِ إنَّمَا قَامَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ تَأَذِّيًا بِرِيحِ الْيَهُودِيِ‏.<ref>ابن حنبل، احمد بن محمد، مسند الإمام أحمد بن حنبل، بيروت، مؤسسه الرساله، چاپ اول، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۲۴۸.</ref>
+# ابی جعفر از ام سلمه نقل کرده است که رسول خدا(ص) فرمود: {{متن عربی|الْحَجُّ جِهَادُ كُلِّ ضَعِيفٍ| ترجمه= حج رفتن جهاد هر ضعیفی است.}}<ref>ابن ماجه، محمد بن يزيد، سنن ابن ماجه، بيروت، دار الجيل، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج‏۴، ص۴۰۵.</ref>
+# محمد بن علی بن الحسین از علی بن ابی طالب نقل می‌کند که فرمود: {{متن عربی| عَقَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ عَنْ الْحَسَنِ بِشَاه وَ قَالَ: يَا فَاطِمَه، احْلِقِي رَأْسَهُ وَ تَصَدَّقِي بِزِنَه شَعْرِهِ فِضَّه قَالَ: فَوَزَنَتْهُ، فَكَانَ وَزْنُهُ دِرْهَمًا أَوْ بَعْضَ دِرْهَمٍ|ترجمه=رسول خدا صلی الله علیه و سلم  برای حسن گوسفندی را عقیق کرد  و فرمود: ای فاطمه، سرش را بتراش و وزن موی او را نقره صدقه بده. (علی بن ابی طالب گوید) پس آن را وزن کردم و وزنش یک درهم یا مقداری درهم بود.<ref>ترمذى، محمد بن عيسى، الجامع الصحيح و هو سنن الترمذي، قاهره، دار الحديث، چاپ اول، ۱۴۱۹ق، ج‏۳، ص۵۰۹، باب۲۰.</ref>
-حَدَّثَنَا وَكِيعٌ، حَدَّثَنَا إِسْرَائِيلُ، عَنْ جَابِرٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ، وَعَطَاءٍ، قَالَا: الْأَضْحَى سُنَّه.<ref>ابن حنبل، احمد بن محمد، مسند الإمام أحمد بن حنبل، بيروت، مؤسسه الرساله، چاپ اول، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۵۰۳، حدیث۲۰۸۱.</ref>
-حَدَّثَنَا مُصْعَبُ بْنُ سَلَّامٍ، حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ سُوقَه، سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ يَقُولُ: كَانَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ إِذَا سَمِعَ مِنْ نَبِيِّ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ شَيْئًا أَوْ شَهِدَ مَعَهُ مَشْهَدًا، لَمْ يُقَصِّرْ دُونَهُ أَوْ يَعْدُوهُ، قَالَ: فَبَيْنَمَا هُوَ جَالِسٌ وَعُبَيْدُ بْنُ عُمَيْرٍ يَقُصُّ عَلَى أَهْلِ مَكَّه، إِذْ قَالَ عُبَيْدُ بْنُ عُمَيْرٍ: مَثَلُ الْمُنَافِقِ كَمَثَلِ الشَّاه بَيْنَ الْغَنَمَيْنِ، إِنْ أَقْبَلَتْ إِلَى هَذِهِ الْغَنَمِ نَطَحَتْهَا، وَإِنْ أَقْبَلَتْ إِلَى هَذِهِ نَطَحَتْهَا، فَقَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ: لَيْسَ هَكَذَا، فَغَضِبَ عُبَيْدُ بْنُ عُمَيْرٍ، وَفِي الْمَجْلِسِ‏ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ صَفْوَانَ، فَقَالَ: يَا أَبَا عَبْدِ الرَّحْمَنِ، كَيْفَ قَالَ رَحِمَكَ اللَّهُ؟ فَقَالَ: قَالَ:" مَثَلُ الْمُنَافِقِ مَثَلُ‏ الشَّاه بَيْنَ الرَّبِيضَيْنِ، إِنْ أَقْبَلَتْ إِلَى ذَا الرَّبِيضِ نَطَحَتْهَا، وَإِنْ أَقْبَلَتْ إِلَى ذَا الرَّبِيضِ نَطَحَتْهَا"، فَقَالَ لَهُ: رَحِمَكَ اللَّهُ هُمَا وَاحِدٌ، قَالَ: كَذَا سَمِعْتُ، كَذَا سَمِعْتُ‏.<ref>ابن حنبل، احمد بن محمد، مسند الإمام أحمد بن حنبل، بيروت، مؤسسه الرساله، چاپ اول، ۱۴۱۶ق، ج۹، ص۳۸۲، حدیث۵۵۴۶.</ref>
-حَدَّثَنَا حَسَنُ بْنُ مُوسَى، وَسُرَيْجٌ، قَالَا: حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ، عَنْ عَمْرِو بْنِ دِينَارٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ، عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ، قَالَ:" نَهَى رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنْ لُحُومِ الْحُمُرِ" قَالَ سُرَيْجٌ:" الْأَهْلِيَّه يَوْمَ خَيْبَرَ، وَأَذِنَ فِي لُحُومِ الْخَيْلِ".<ref>ابن حنبل، احمد بن محمد، مسند الإمام أحمد بن حنبل، بيروت، مؤسسه الرساله، چاپ اول، ۱۴۱۶ق، ج‏۲۳، ص۳۴۰، حدیث۱۵۱۳۵.</ref>
-حَدَّثَنَا أَبُو قَطَنٍ، حَدَّثَنَا الْمَسْعُودِيُّ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ، عَنْ أُسَامَه:" أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ صَلَّى فِي الْكَعْبَه".<ref>ابن حنبل، احمد بن محمد، مسند الإمام أحمد بن حنبل، بيروت، مؤسسه الرساله، چاپ اول، ۱۴۱۶ق، ج۳۶، ص۱۳۰، حدیث۲۱۷۹۷.</ref>
-	أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ، حَدَّثَنَا سُفْيَانُ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُوقَه، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ‏ عَلِيِ‏ بْنِ‏ الْحُسَيْنِ‏، قَالَ: حَدَّثَ عُبَيْدُ بْنُ عُمَيْرٍ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عُمَرَ رضي اللَّه عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ: «مَثَلُ الْمُنَافِقِ مَثَلُ الشَّاه بَيْنَ الرَّبْضَيْنِ أَوْ بَيْنَ الْغَنَمَيْنِ»، فَقَالَ: ابْنُ عُمَرَ لَا، إِنَّمَا قَالَ: كَذَا وَ كَذَا، قَالَ: وَ كَانَ ابْنُ عُمَرَ إِذَا سَمِعَ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ لَمْ يَزِدْ فِيهِ، وَ لَمْ يُنْقِصْ مِنْهُ، وَ لَمْ يُجَاوِزْهُ، وَ لَمْ يُقَصِّرْ عَنْهُ‏.<ref>دارمى، عبدالله بن عبدالرحمن، مسند الدارمي المعروف ب : (سنن الدارمي)، عربستان - رياض، دار المغني، چاپ اول، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۳۴۸، حدیث۳۲۷.</ref>
-أَخْبَرَنَا مُوسَى بْنُ خَالِدٍ، عَنْ مُعْتَمِرٍ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ، عَنْ رَجُلٍ مِنْ حَيِّهِ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ: مِثْلَ مَا قَالَتْ عَائِشَه رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا.<ref>دارمى، عبدالله بن عبدالرحمن، مسند الدارمي المعروف ب : (سنن الدارمي)، عربستان - رياض، دار المغني، چاپ اول، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۶۰۷، حدیث۸۱۸.</ref>
-أَخْبَرَنَا عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ مُوسَى، عَنْ إِسْرَائِيلَ، عَنْ عَبْدِ الْأَعْلَى، أَنَّهُ سَمِعَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ، يُحَدِّثُ، عَنْ عَلِيٍّ: فِي الرَّجُلِ‏ يَكُونُ لَهُ مَا لِلرَّجُلِ وَ مَا لِلْمَرْأَه مِنْ‏ أَيِّهِمَا يُوَرَّثُ؟ فَقَالَ: «مِنْ أَيِّهِمَا بَالَ».<ref>دارمى، عبدالله بن عبدالرحمن، مسند الدارمي المعروف ب : (سنن الدارمي)، عربستان - رياض، دار المغني، چاپ اول، ۱۴۲۱ق، ج۴، ص۱۹۴۲، باب۲۵- بَابُ: فِي مِيرَاثِ الْخُنْثَى، حدیث۳۰۱۲‏.</ref>
-حَدَّثَنِي إِبْرَاهِيمُ بْنُ مُوسَى الرَّازِيُّ وَ إِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ. قَالَا: أَخْبَرَنَا عِيسَى بْنُ يُونُسَ. حَدَّثَنَا الْأَوْزَاعِيُّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍ‏، عَنْ ابْنِ الْمُسَيَّبِ، عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ؛ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ قَالَ: «مَثَلُ الَّذِي يَرْجِعُ فِي صَدَقَتِهِ، كَمَثَلِ الْكَلْبِ يَقِي‏ءُ ثُمَّ يَعُودُ فِي قَيْئِهِ، فَيَأْكُلُهُ». (...) وَ حَدَّثَنَاه أَبُو كُرَيْبٍ مُحَمَّدُ بْنُ الْعَلَاءِ. أَخْبَرَنَا ابْنُ الْمُبَارَكِ عَنْ الْأَوْزَاعِيِّ. قَالَ: سَمِعْتُ مُحَمَّدَ بْنَ‏ عَلِيِ‏ بْنِ‏ الْحُسَيْنِ‏ يَذْكُرُ بِهَذَا الْإِسْنَادِ: نَحْوَهُ.<ref>مسلم بن حجاج، صحيح مسلم، قاهره، دار الحديث، چاپ اول، ۱۴۱۲ ه.ق، ج۳، ص۱۲۴۰، بَابُ تَحْرِيمِ الرُّجُوعِ فِي الصَّدَقَه وَ الْهِبَه بَعْدَ الْقَبْضِ إِلَّا مَا وَهَبَهُ لِوَلَدِهِ وَ إِنْ سَفَلَ‏، حدیث۱۶۲۲.</ref>
-حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ نُمَيْرٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا زَكَرِيَّا بْنُ عَدِيٍّ، عَنْ ابْنِ الْمُبَارَكِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُوقَه، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ، قَالَ: كَانَ ابْنُ عُمَرَ إِذَا سَمِعَ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ حَدِيثًا لَمْ يَعْدُهُ‏ وَ لَمْ يُقَصِّرْ دُونَهُ.<ref>ابن ماجه، محمد بن يزيد، سنن ابن ماجه، بيروت، دار الجيل، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۴۳.</ref>
-حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ أَبِي شَيْبَه، قَالَ: حَدَّثَنَا وَكِيعٌ، عَنْ الْقَاسِمِ بْنِ الْفَضْلِ الْحُدَّانِيِّ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ، عَنْ أُمِّ سَلَمَه؛ قَالَتْ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ: «الْحَجُّ جِهَادُ كُلِّ ضَعِيفٍ».<ref>ابن ماجه، محمد بن يزيد، سنن ابن ماجه، بيروت، دار الجيل، چاپ اول، ۱۴۱۸ق، ج‏۴، ص۴۰۵.</ref>
-حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْقُطَعِيُّ، حَدَّثَنَا عَبْدُ الْأَعْلَى بْنُ عَبْدِ الْأَعْلَى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْحَاقَ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي بَكْرٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ‏ عَلِيِ‏ بْنِ‏ الْحُسَيْنِ‏، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ قَالَ: عَقَّ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ سَلَّمَ عَنْ الْحَسَنِ بِشَاه، وَ قَالَ: «يَا فَاطِمَه، احْلِقِي رَأْسَهُ، وَ تَصَدَّقِي بِزِنَه شَعْرِهِ فِضَّه» قَالَ: فَوَزَنَتْهُ، فَكَانَ وَزْنُهُ دِرْهَمًا أَوْ بَعْضَ دِرْهَمٍ.<ref>ترمذى، محمد بن عيسى، الجامع الصحيح و هو سنن الترمذي، قاهره، دار الحديث، چاپ اول، ۱۴۱۹ق، ج‏۳، ص۵۰۹، باب۲۰.</ref>
 == جستارهای وابسته==
@@ خط ۸۹: / خط ۶۸: @@
   | ناوبری =
   | نمایه =
-  | تغییر مسیر =
+  | تغییر مسیر = شد
   | ارجاعات =
   | بازبینی =
   | تکمیل =
-  | اولویت =
+  | اولویت = ب
-  | کیفیت =
+  | کیفیت = ب
 }}
 {{پایان متن}}