trustworthy
۲٬۸۰۶
ویرایش
امام باقر(ع) در کتب اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
# بدرالدین عینی در کتاب مغانی الاخیار چنین می‌نویسد: امام محمد بن علی کنیه‌اش ابو جعفر باقر و فردی مورد اعتماد و دارای فضل بود.<ref>عینی غیتابی حنفی، محمود بن احمد، مغانی الاخیار، ج۳، ص۵۴۸.</ref> | # بدرالدین عینی در کتاب مغانی الاخیار چنین می‌نویسد: امام محمد بن علی کنیه‌اش ابو جعفر باقر و فردی مورد اعتماد و دارای فضل بود.<ref>عینی غیتابی حنفی، محمود بن احمد، مغانی الاخیار، ج۳، ص۵۴۸.</ref> | ||
# ابن‌حجر هیثمی(متوفای ۹۷۳ق) پیرامون امام باقر(ع) چنین می‌نویسد: لقب باقر برای ابوجعفر محمد باقر برگرفته از شکافتن زمین و بیرون آوردن گنج‌های پنهان آن است، بدین‌جهت که او از گنج‌های پنهان معارف و حقایق احکام آن‌قدر آشکار ساخت که جز بر افراد بی‌بصیرت و دل‌های ناپاک پوشیده نیست و از این جاست که وی را شکافنده و جامع دانش و نشردهنده و بر افرازنده علم خویش نامیده‌اند. در شرافت وی همین بس که ابن‌مدینی از جابر به آن حضرت در حالی که از نظر سن کوچک بود عرضه داشت: رسول خدا(ص) به تو سلام رساند. حضرت فرمود: چگونه؟ جابر پاسخ داد: روزی حضر رسول خدا(ص) بودم که حسین در دامان ایشان بود و پیامبر با ایشان شوخی می‌کرد و به من فرمود: ای جابر؛ از حسین فرزندی متولد می‌شود که نام او محمد بوده واگر او را درک کردی سلام مرا به او برسان.<ref>هیثمی، ابوالعباس احمد بن محمد، الصواعق المحرقه علی اهل الرفض والضلال والزندقه، تحقیق:عبد الرحمن بن عبدالله الترکی- کامل محمد الخراط، لبنان، مؤسسه الرساله، چاپ اول، ۱۴۱۷ق/ ۱۹۹۷م، ج۲، ص۵۸۶.</ref> | # ابن‌حجر هیثمی(متوفای ۹۷۳ق) پیرامون امام باقر(ع) چنین می‌نویسد: لقب باقر برای ابوجعفر محمد باقر برگرفته از شکافتن زمین و بیرون آوردن گنج‌های پنهان آن است، بدین‌جهت که او از گنج‌های پنهان معارف و حقایق احکام آن‌قدر آشکار ساخت که جز بر افراد بی‌بصیرت و دل‌های ناپاک پوشیده نیست و از این جاست که وی را شکافنده و جامع دانش و نشردهنده و بر افرازنده علم خویش نامیده‌اند. در شرافت وی همین بس که ابن‌مدینی از جابر به آن حضرت در حالی که از نظر سن کوچک بود عرضه داشت: رسول خدا(ص) به تو سلام رساند. حضرت فرمود: چگونه؟ جابر پاسخ داد: روزی حضر رسول خدا(ص) بودم که حسین در دامان ایشان بود و پیامبر با ایشان شوخی می‌کرد و به من فرمود: ای جابر؛ از حسین فرزندی متولد می‌شود که نام او محمد بوده واگر او را درک کردی سلام مرا به او برسان.<ref>هیثمی، ابوالعباس احمد بن محمد، الصواعق المحرقه علی اهل الرفض والضلال والزندقه، تحقیق:عبد الرحمن بن عبدالله الترکی- کامل محمد الخراط، لبنان، مؤسسه الرساله، چاپ اول، ۱۴۱۷ق/ ۱۹۹۷م، ج۲، ص۵۸۶.</ref> | ||
# ذهبی در تاریخ الاسلام می‌نویسد: {{متن عربی|محمد بن علی بن الحسین عابن علی بن ابی طالب الهاشمی العلوی، ابو جعفر الباقر سید بنی هاشم فی زمانه|ترجمه= محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب از بنی‌هاشم، علوی (کنیه او) ابوجعفر باقر و بزرگ بنی‌هاشم در زمان خود بود.}}<ref>ذهبی شافعی، محمد بن احمد بن عثمان، تاریخ الاسلام ووفیات المشاهیر والاعلام، ج۳، ص۳۰۸.</ref> | # ذهبی در کتاب سیر اعلام النبلاء، ضمن نام بردن تک تک نام ائمه شیعه، پیرامون نام امام باقر چنین می‌نویسد: {{متن عربی|وکذلک ابنه ابو جعفر الباقر سید امام فقیه یصلح للخلافه| ترجمه= و فرزند او ابو جعفر باقر آقا، پیشوایی فقیه که صلاحیت خلافت را داشت.}}<ref>ذهبی شافعی، محمد بن احمد بن عثمان، سیر اعلام النبلاء، تحقیق:شعیب الارنؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، بیروت، مؤسسه الرساله، چاپ نهم، ۱۴۱۳ق، ج۱۳، ص۱۲۰.</ref> ذهبی در تاریخ الاسلام نیز می‌نویسد: {{متن عربی|محمد بن علی بن الحسین عابن علی بن ابی طالب الهاشمی العلوی، ابو جعفر الباقر سید بنی هاشم فی زمانه|ترجمه= محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب از بنی‌هاشم، علوی (کنیه او) ابوجعفر باقر و بزرگ بنی‌هاشم در زمان خود بود.}}<ref>ذهبی شافعی، محمد بن احمد بن عثمان، تاریخ الاسلام ووفیات المشاهیر والاعلام، ج۳، ص۳۰۸.</ref> | ||
== علم و فضل امام باقر(ع)== | == علم و فضل امام باقر(ع)== | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
# عبدالله بن عطاء از معاصرین امام باقر(ع) چنین می‌گوید: {{متن عربی|ما رایت العلماء عند احد اصغر علما منهم عند ابی جعفر لقد رایت الحکم عنده کانه متعلم| ترجمه= دانشمندان را پیش هیچ کسی کوچک‌تر از آنچه نزد ابوجعفر بودند، ندیدم. دیدم که حکم (بن عتیبه) مانند یک شاگرد در نزد او بود.}}<ref>اصبهانی، احمد بن عبدالله، حلیه الاولیاء وطبقات الاصفیاء، بیروت، دار الکتاب العربی، چاپ چهارم، ۱۴۰۵ق، ج۳، ص۱۸۵.</ref> <ref>ابن عساکر دمشقی شافعی، علی بن الحسن، تاریخ مدینه دمشق وذکر فضلها وتسمیه من حلها من الاماثل، تحقیق:محب الدین ابی سعید عمر بن غرامه العمری، بیروت، دار الفکر، ۱۹۹۵م، ج۵۴، ص۲۷۸.</ref> <ref>ابن جوزی حنبلی، عبد الرحمن بن علی، صفه الصفوه، ج۱، ص۳۶۳.</ref> <ref>ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایه والنهایه، بیروت، مکتبه المعارف، ج۹، ص۳۱۱.</ref> | # عبدالله بن عطاء از معاصرین امام باقر(ع) چنین می‌گوید: {{متن عربی|ما رایت العلماء عند احد اصغر علما منهم عند ابی جعفر لقد رایت الحکم عنده کانه متعلم| ترجمه= دانشمندان را پیش هیچ کسی کوچک‌تر از آنچه نزد ابوجعفر بودند، ندیدم. دیدم که حکم (بن عتیبه) مانند یک شاگرد در نزد او بود.}}<ref>اصبهانی، احمد بن عبدالله، حلیه الاولیاء وطبقات الاصفیاء، بیروت، دار الکتاب العربی، چاپ چهارم، ۱۴۰۵ق، ج۳، ص۱۸۵.</ref> <ref>ابن عساکر دمشقی شافعی، علی بن الحسن، تاریخ مدینه دمشق وذکر فضلها وتسمیه من حلها من الاماثل، تحقیق:محب الدین ابی سعید عمر بن غرامه العمری، بیروت، دار الفکر، ۱۹۹۵م، ج۵۴، ص۲۷۸.</ref> <ref>ابن جوزی حنبلی، عبد الرحمن بن علی، صفه الصفوه، ج۱، ص۳۶۳.</ref> <ref>ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایه والنهایه، بیروت، مکتبه المعارف، ج۹، ص۳۱۱.</ref> | ||
# ابن خلکان از علمای اهل سنت مي‌نويسد: أبو جعفر محمد بن زين العابدين علي بن الحسين بن علي بن أبي طالب (رضي الله عنهم أجمعين) که به باقر ملقب است، در اعتقاد اماميه يکي از دوازده امام معصوم است. او پدر جعفر صادق، عالم و آقاي بزرگي است. به او باقر گفته مي شود چون شکافنده علم است و آن را توسعه مي‌دهد.<ref>ابن خلکان، أحمد بن محمد، وفيات الأعيان و أنباء أبناء الزمان، لبنان، دارالثقافه، ج۴، ص۷۴.</ref> | # ابن خلکان از علمای اهل سنت مي‌نويسد: أبو جعفر محمد بن زين العابدين علي بن الحسين بن علي بن أبي طالب (رضي الله عنهم أجمعين) که به باقر ملقب است، در اعتقاد اماميه يکي از دوازده امام معصوم است. او پدر جعفر صادق، عالم و آقاي بزرگي است. به او باقر گفته مي شود چون شکافنده علم است و آن را توسعه مي‌دهد.<ref>ابن خلکان، أحمد بن محمد، وفيات الأعيان و أنباء أبناء الزمان، لبنان، دارالثقافه، ج۴، ص۷۴.</ref> | ||
# ذهبی(متوفای ۷۴۸ق) از استوانه‌های علمی اهل سنت نیز امام باقر را چنین معرفی می‌کند: آقا و امام، ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین بن علی علوی و فاطمی و از اهالی مدینه و فرزند زین العابدین بود. تنها کسی بود که بین علم و عمل، سیادت و شرافت، اعتماد و وقار را جمع کرده بود. ابوجعفر به باقر مشهور گردید چرا که در علم وسعتی ایجاد کرده بود و او اصل علم و علوم مخفی را می‌شناخت و ابوجعفر امامی مجتهد و تالی کتاب خداوند بزرگ بود.<ref>ذهبی شافعی، محمد بن احمد بن عثمان، سیر اعلام النبلاء، تحقیق:شعیب الارنؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، بیروت، مؤسسه الرساله، چاپ نهم، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۴۰۱ | # ذهبی(متوفای ۷۴۸ق) از استوانه‌های علمی اهل سنت نیز امام باقر را چنین معرفی می‌کند: آقا و امام، ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین بن علی علوی و فاطمی و از اهالی مدینه و فرزند زین العابدین بود. تنها کسی بود که بین علم و عمل، سیادت و شرافت، اعتماد و وقار را جمع کرده بود. ابوجعفر به باقر مشهور گردید چرا که در علم وسعتی ایجاد کرده بود و او اصل علم و علوم مخفی را می‌شناخت و ابوجعفر امامی مجتهد و تالی کتاب خداوند بزرگ بود.<ref>ذهبی شافعی، محمد بن احمد بن عثمان، سیر اعلام النبلاء، تحقیق:شعیب الارنؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، بیروت، مؤسسه الرساله، چاپ نهم، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۴۰۱.</ref> ذهبی در کتاب تذکره الحفاظ نیز چنین می‌نویسد: ابوجعفر باقر محمد بن علی بن الحسین؛ پیشوایی پایدار، و از بنی‌هاشم، علوی و از اهالی مدینه و یکی از بزرگان بود... او بزرگ بنی‌هاشم در زمان خویش بوده و به باقر مشهور شد و از کلام علماء که می‌گویند: بقر العلم یعنی علم را شکافت اصل علم و علوم مخفی را می‌شناخت و گفته شده که او در روز و شب یکصد و پنجاه رکعت نماز می‌خوانده است.<ref>ذهبی شافعی، محمد بن احمد بن عثمان، تذکره الحفاظ، ج۱، ص۹۳.</ref> | ||
# صفدی شافعی(متوفای ۷۶۴ق) در کتاب الوافی بالوفیات چنین می‌نویسد: باقر رضی الله عنه، محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب که رضوان خدا بر آنان باد می‌باشد. (کنیه ایشان) ابوجعفر باقر می‌باشد و بزرگ بنی‌هاشم در زمان خودش بود... و تنها کسی بود که علم و دین و اعتماد و سیادت را در خود جمع کرده و یکی از ائمه دوزاده‌گانه‌ای است که شیعه به عصمت آنان معتقدند و به باقر نامیده شد چرا که علم را شکافت و او اصل علم و علوم مخفی را می‌شناخت.<ref>صفدی، صلاح الدین خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، تحقیق: احمد الارناؤوط وترکی مصطفی، بیروت، دار احیاء التراث،۱۴۲۰ق/۲۰۰۰م، ج۴، ص۷۷.</ref> | # صفدی شافعی(متوفای ۷۶۴ق) در کتاب الوافی بالوفیات چنین می‌نویسد: باقر رضی الله عنه، محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب که رضوان خدا بر آنان باد می‌باشد. (کنیه ایشان) ابوجعفر باقر می‌باشد و بزرگ بنی‌هاشم در زمان خودش بود... و تنها کسی بود که علم و دین و اعتماد و سیادت را در خود جمع کرده و یکی از ائمه دوزاده‌گانه‌ای است که شیعه به عصمت آنان معتقدند و به باقر نامیده شد چرا که علم را شکافت و او اصل علم و علوم مخفی را می‌شناخت.<ref>صفدی، صلاح الدین خلیل بن ایبک، الوافی بالوفیات، تحقیق: احمد الارناؤوط وترکی مصطفی، بیروت، دار احیاء التراث،۱۴۲۰ق/۲۰۰۰م، ج۴، ص۷۷.</ref> | ||
# یافعی شافعی(۷۶۸ق) در حوادث سال یک صد و چهارده می‌نویسد: در این سال، ابوجعفر باقر محمد بن زین‌العابدین علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب که رضوان خدا بر آنان باد وفات یافت. او یکی از ائمه دوزاده‌گانه در اعتقاد شیعه هست و او پدر جعفر صادق است و به باقر ملقب گردید چرا که او علم را شکافت و در علم وسعتی ایجاد کرد.<ref>یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآه الجنان وعبره الیقظان، ج۱، ص۱۹۴.</ref> | # یافعی شافعی(۷۶۸ق) در حوادث سال یک صد و چهارده می‌نویسد: در این سال، ابوجعفر باقر محمد بن زین‌العابدین علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب که رضوان خدا بر آنان باد وفات یافت. او یکی از ائمه دوزاده‌گانه در اعتقاد شیعه هست و او پدر جعفر صادق است و به باقر ملقب گردید چرا که او علم را شکافت و در علم وسعتی ایجاد کرد.<ref>یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآه الجنان وعبره الیقظان، ج۱، ص۱۹۴.</ref> | ||