ما پرورش يافته پروردگاریم و مردم پرورش يافته ما: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امیرالمؤمنین|امیرالمومنین(ع)]] در نامه‌ای به معاویه می‌نویسد: {{نقل قول|فَإِنَّا صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ النَّاسُ بَعْدُ صَنَائِعُ لَنَا<ref>شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغة (للصبحی صالح)، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۳۸۵، نامه۲۸.</ref>

ما پرورش یافته پروردگاریم و مردم پرورش یافته ما هستند}}

برخی صنائع را به خالق معنا کرده و شبهه پیش می‌کنند مگر ائمه(ع) خالق و آفریننده مردم هستند؟ چرا امیرمومنان خود را اینگونه معرفی می‌کند؟ صنائع از صنع، حرفهای بودن در کار و كارى را به شايستگى انجام دادن است<ref>ابن دريد، محمد بن حسن، جمهرة اللغة، بيروت، دار العلم للملايين، چاپ اول، ۱۹۸۸م، ج۲، ص۸۸. راغب اصفهانى، حسين بن محمد، ترجمه و تحقيق مفردات الفاظ قرآن، ترجمه: غلامرضا خسروی، تهران، مرتضوی، چاپ دوم، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۴۲۱.</ref> در قرآن این واژه هم برای خدا به کار رفته است: {{قرآن|صُنْعَ‏ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ|ترجمه= و اين صنع خداى يگانه است كه همه چيز را استوار و به كمال آفريده است.|سوره=نمل|آیه=۸۸}} هم برای مردم عادی به کار می‌رود: {{قرآن|يَصْنَعُ‏ الْفُلْكَ|ترجمه=کشتی را می‌ساخت|سوره=هود|آیه=۳۸}}

صنائع و صنعت به معنای پرورش دادن نیز می‌آید<ref>ازهرى، محمد بن احمد، تهذيب اللغة، بیروت، دار احياء التراث العربي ، چاپ اول، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۲۴.</ref> و منظور این است که ما دست پرورده و تربیت شده و پرورش یافته خداییم و مردم تربیت یافته ما اهل بیت هستند و با این معنا همه مردم باید از محضراهل‌بیت(ع) معرفت یاد بگیرند و روح خود را پرورش دهند و به معنای آفریننده بودن نیست تا گفته شود چرا امام(ع) خود را خالق می‌دانند.

ابن ابی الحدید از علمای اهل سنت در شرح این جمله می‌نویسد: این کلام بزرگی است، بهترین کلام و بالاترین معنا را دربردارد، امام می‌گوید هیچ بشری ما را در نعمت خود قرار نداده، این خدا هست که ما را غرق در نعمت خود نموده است. بین ما و خدا واسطه‌ای وجود ندارد، مردم دست پرورده ما هستند، ما واسطة میان مردم و خدا هستیم.<ref>ابن أبی الحدید، عبد الحمید بن هبة الله، شرح نهج البلاغة لابن أبی الحدید، قم، کتابخانه مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۱۹۴.</ref>