پرش به محتوا

اخباری‌گری: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۷۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۸ اوت ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}


اخباری‌گری، مکتبی علمی در مذهب شیعه است که توجه افراطی به حدیث دارد و قرآن، عقل و اجماع را جزو منابع استنباط شرعی نمی‌داند. اخباری گری با محمد امین استرابادی در قرن دهم و یازدهم پایه‌گذاری شد هرچند جریان حدیث گرایی ریشه ای متقدم تر دارد و به شیخ صدوق برمیگردد که در آن زمان به اهل نقل یا اهل حدیث مشهور بودند.
اخباری‌گری، مکتبی علمی در مذهب شیعه است که توجه افراطی به حدیث دارد و قرآن، عقل و اجماع را جزو منابع استنباط شرعی نمی‌داند. مهمترین ویژگی این جریان فکری، انکار حجیت عقل در مصادر احکام شرعی است که سبب اخلافات زیادی با تفکر غالب و اجتهادی شیعه شده است.


اخباریان ظاهر قرآن را حجت نمی‌دانند و تنها تفسیر اهل بیت از قرآن را روا می‌دارند و با حجیت عقل سر ستیز دارند. اخباریان تندرو تمام روایات کتب اربعه و برخی تمام روایات وارده از اهل بیت را صحیح و عمل به آن را واجب می‌دانند. اخباری گری توسط محمد امین استرابادی رواج یافت و در قرن یازدهم و دوازدهم به اوج خود رسید و بر جریانات فقهی اثر گذاشت. اهل اجتهاد و عقل گرایان از مبارزان همیشگی با اخباریان بودند و سرآمد آنان که در افول این جریان نقش اساسی داشت محمد باقر بهبهانی مشهور به وحید بهبهانی بود.
اخباری‌گری به عنوان یک مکتب توسط محمد امین استرابادی پایه‌گذاری شد و قرن یازدهم و دوازدهم اوج شکوفایی و چیرگی‌اش بر حوزه‌های علمیه و تفکر اجتهادی شیعه بود. افکار اخباری به نام اهل نقل و با تفکر حدیث‌گرایی در عصر غیبت توسط شیخ صدوق و کلینی آغاز گردید.
 
اخباریان ظاهر قرآن را حجت نمی‌دانند و تنها تفسیر اهل بیت(ع) از قرآن را روا می‌دارند و با حجیت عقل سر ستیز دارند. اخباریان تندرو تمام روایات کتب اربعه و برخی تمام روایات وارده از اهل بیت را صحیح و عمل به آن را واجب می‌دانند. این مکتب فکری اجتهاد را حرام می‌دارند و تنها عمل به اخبار ائمه را واجب می‌دانند. با علم اصول فقه میانه‌ای ندارند و اجماع و ظنون معتبر و... را در استنباط احکام شرعی نافذ نمی‌دارند.
 
اهل اجتهاد و اصولیون از مبارزان همیشگی با اخباریان بودند و سرآمد آنان که در افول این جریان نقش اساسی داشت محمد باقر بهبهانی مشهور به وحید بهبهانی بود.


== عقاید ==
== عقاید ==
{{نوشتار اصلی|عقاید اخباری‌گری}}
{{نوشتار اصلی|عقاید اخباری‌گری}}


اخباریون، گروهی ازعلمای شیعه اند که در مقابل اصولیین از استفاده عقل در اصول و فروع پرهیز می‌کردند و آن را موجب انحراف از صراط مستقیم می‌دانستند.<ref>کلام جدید، خسروپناه، عبدالحسین، ج۱، ص۲۳.</ref> آنها تابع اخبارند و «اجتهاد» را باطل می‌دانند.<ref>فرهنگ فرق اسلامی، مشکور، محمد جواد؛ مدیرشانه چی، کاظم، ج۱، ص۴۰.</ref>
اخباریون، گروهی از علمای شیعه‌اند که در مقابل اصولیین از استفاده عقل در اصول و فروع پرهیز می‌کردند و آن را موجب انحراف از صراط مستقیم می‌دانستند.<ref>کلام جدید، خسروپناه، عبدالحسین، ج۱، ص۲۳.</ref> آنها تابع اخبارند و «اجتهاد» را باطل می‌دانند.<ref>فرهنگ فرق اسلامی، مشکور، محمد جواد؛ مدیرشانه چی، کاظم، ج۱، ص۴۰.</ref>


مهمترین تفکر اخباریان این است که عقل را حجت نمی‌دانند و سایر اختلافات آنان با دیگر جریانات فکری از همین موضوع نشات می‌گیرد.<ref>تحلیلی پیرامون فراز و فرود اخباریان، محسن صبوریان، حمید پارسانیا، تاریخ اسلام و ایران دوره جدید تابستان 1397 شماره 38 (پیاپی 128)</ref> اخباریان، تنها کتاب و سنّت و برخی از آنان فقط سنّت را به عنوان دلیل احکام می‌پذیرند و از قرآن، جز آنچه تفسیرش از ائمه(ع) وارد شده است، قابل درک نمی‌دانند. اصولیان، ادلّه استنباط احکام را کتاب، سنّت، اجماع و عقل می‌دانند.<ref>تاریخ حدیث شیعه در سده‌های دوازدهم و سیزدهم هجری، صفره، حسین، ج۱، ص۳۶.</ref> اخباریان روش اجتهاد و تفکر تعقلی و تحلیلی را در فقه شیعی محکوم می‌نمودند و به پیروی از ظواهر أحادیث مذهبی دعوت می‌کردند.<ref>مقدمه‌ای بر فقه شیعه، مدرسی، سید حسین، ج۱، ص۵۸.</ref>
مهمترین تفکر اخباریان این است که عقل را حجت نمی‌دانند و سایر اختلافات آنان با دیگر جریانات فکری از همین موضوع نشات می‌گیرد.<ref>تحلیلی پیرامون فراز و فرود اخباریان، محسن صبوریان، حمید پارسانیا، تاریخ اسلام و ایران دوره جدید تابستان 1397 شماره 38 (پیاپی 128)</ref> اخباریان، تنها کتاب و سنّت و برخی از آنان فقط سنّت را به عنوان دلیل احکام می‌پذیرند و از قرآن، جز آنچه تفسیرش از ائمه(ع) وارد شده است، قابل درک نمی‌دانند. اصولیان، ادلّه استنباط احکام را کتاب، سنّت، اجماع و عقل می‌دانند.<ref>تاریخ حدیث شیعه در سده‌های دوازدهم و سیزدهم هجری، صفره، حسین، ج۱، ص۳۶.</ref> اخباریان روش اجتهاد و تفکر تعقلی و تحلیلی را در فقه شیعی محکوم می‌نمودند و به پیروی از ظواهر أحادیث مذهبی دعوت می‌کردند.<ref>مقدمه‌ای بر فقه شیعه، مدرسی، سید حسین، ج۱، ص۵۸.</ref>
automoderated، ناظمان (CommentStreams)، trustworthy
۱۵٬۹۱۴

ویرایش